Ο πόλεμος στη σύγχρονη ζωή μας

Ο πόλεμος στη σύγχρονη ζωή μας

Συνήθως αποφεύγω να διαβάζω ειδήσεις -ειδικότερα το πρωί- κι αυτό διότι δεν θέλω να γίνομαι κοινωνός του παράλογου, είτε αυτό αφορά τα δικά μας είτε τα διεθνή γεγονότα, από τόσο νωρίς. Αργότερα, χαλάω όχι παραπάνω από δέκα λεπτά της ζωής μου, και ακούω τις γνώμες των άλλων, των ειδικών, των αναλυτών, των πολεμοκάπηλων, όλων αυτών που ζούνε από τον πόνο και τη δυστυχία του διπλανού τους, του συμπολίτη τους, του συνανθρώπου τους γενικότερα.

            Στοιχειώδη λογική να έχει κανείς, αντιλαμβάνεται εύκολα πως όλο αυτό που βιώνουμε, δεν έχει σχέση με την πραγματική ζωή μα με τον φόβο. Αυτός κυριαρχεί διότι εντέχνως οι έχοντες την κάθε μορφή εξουσίας, όχι μόνο τον συντηρούν με μαεστρία αλλά τον έχουν εξελίξει σε βαθμό τέτοιο που, δεν είναι εύκολα διακριτός αλλά εργάζεται ύπουλα στο υποσυνείδητο. Το αδύναμο υποσυνείδητο τον δέχεται άκριτα και γίνεται ο αφέντης του.

            Βλέπουμε κοντά μας πολέμους, φτώχεια, σφαγές αθώων ανθρώπων, εξαθλίωση, και σκύβουμε παθητικά το κεφάλι μας από τον φόβο. Κατηγορούμε ο ένας τον άλλον για τις διαφορετικές πολιτικές ιδέες που έχουμε -΄αν έχουμε, διότι εγώ τις έχω αποβάλει από τη ζωή μου σαν τη γέννηση του κακού-, στεκόμαστε απαξιωτικά σ’ αυτούς που πιστεύουν διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα από τα δικά μας - τα δικά σας, διότι και από αυτά έχω φύγει, δεν δίνω ουδεμία βαρύτητα στις θρησκείες και σε ό,τι αυτές πρεσβεύουν.  

            Γενικότερα οι άνθρωποι, έχοντας μπολιασμένη στο πετσί τους τη δουλικότητα, θέλουν κάπου να πιστεύουν και δεν καταλαβαίνουν ότι η κάθε λογής πίστη στέκεται απέναντι από την ελευθερία του. Το ίδιο και η «ελπίδα», αυτή η όμορφη λέξη όπως έχω ακούσει να την αποκαλούν, και πάλι δεν καταλαβαίνουν ότι αν αφαιρεθεί η ελπίδα από τη ζωή μας, έχουμε κάνει ένα μικρό έστω βήμα προς την ελευθερία. Η ελπίδα, η αναμονή δηλαδή για κάτι, κρατάει δέσμιο τον άνθρωπο αλλά εφόσον του αρέσει να ελπίζει – να περιμένει κάτι που θα του αλλάξει τη ζωή υποτίθεται, ας τον αφήσουμε να ελπίζει. Μπορεί κατά το τέλος της ζωής του να αναρωτηθεί: τόσο χρόνια περίμενα άδικα και ξέχασα να ζήσω.

            Το ξέρω, ο πολύς κόσμος δεν συμφωνεί με αυτά που γράφω. Αλλοίμονο αν έγραφα όμως ό,τι αρέσει στον κόσμο. Αν το έκανα, θα γινόμουν κι εγώ μέρος της μάζας, μα όπως είναι γνωστό, έννοιες όπως μάζα, λαός, δεν μου λένε κάτι, αντίθετα τις αποφεύγω για να διατηρώ την ψυχική μου υγεία.

            Κανείς στον πλανήτη δεν νοιάζεται για τον άνθρωπο. Για όλους τους υποψήφιους τρόφιμους των φρενοκομείων που κυβερνάνε τον κόσμο, οι άνθρωποι δεν είναι παρά αριθμοί, αναλώσιμοι, τίποτα περισσότερο. Και η κάθε λογής ιδεολογία, νοιάζεται για τους δικούς της μονάχα ανθρώπους, τους οπαδούς της. Εν τοίς πράγμασι που λένε, δεν πιστεύουμε πουθενά και δεν περιμένουμε τίποτα από πουθενά. Μονάχα έτσι μπορούμε να δούμε τον κόσμο καθαρότερα και να αρχίσουμε να ζούμε. Αν δεν φοβόμαστε …

 

 

Ο Πεζοπόρος 

Ὁ Ἀχιλλέας - ἀπὸ τὸν Λόφο του Κόκου στοὺς ὠκεανοὺς τοῦ κόσμου

Ὁ Ἀχιλλέας - ἀπὸ τὸν Λόφο του Κόκου στοὺς ὠκεανοὺς τοῦ κόσμου

 

Τὸ καλοκαίρι ποὺ μᾶς πέρασε, γιὰ δυὸ περίπου μῆνες ἦταν ξέμπαρκος. Δὲν ἔκανε διακοπὲς, ὄχι, ὅμως, εἶχε στρωθεῖ στὸ διάβασμα διότι ἔδινε ἐξετάσεις στὴ Σχολὴ Ἐμπορικοῦ Ναυτικοῦ στὸν Ἀσπρόπυργο - ἀπὸ τρίτος μηχανικὸς ποὺ ἦταν, πήγαινε γιὰ δεύτερος. Τέλη Αὐγούστου ἢ ἀρχὲς Σεπτέμβρη ποὺ βγῆκαν τὰ ἀποτελέσματα, εἶδε τὸ ὄνομά του στὸν μικρὸ κατάλογο τῶν ἐπιτυχόντων. Πλέον εἶναι δεύτερος μηχανικός, μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ θὰ γίνει πρῶτος – πάλι φυσικὰ μὲ ἐξετάσεις. ἀλλὰ αὐτὴ ἡ βαθμολογικὴ ἄνοδος θὰ πραγματοποιηθεῖ ἔπειτα ἀπὸ δυό-τρία χρόνια.  

Ἐλεύθερος ἀπὸ τὴν ὑποχρέωση αὐτὴ καὶ ἀφοῦ ἔλαβε γνώση γιὰ τὴν βαθμολογική του ἐξέλιξη ἡ ἑταιρεία του, περίμενε κάλεσμα γιὰ τὸ ἑπόμενο μπάρκο στοὺς ὠκεανοὺς τῆς γῆς. Ταξίδευε μὲ ποντοπόρα πλοῖα τοῦ μεγαλύτερου ἑλληνικοῦ ὁμίλου, τῆς Ἀγγελικούση, μιᾶς ἐκ τῶν πρώτων πλοιοκτητριῶν στὸν κόσμο. Ὅμως, καὶ στὸ καινούργιο μπάρκο ποὺ περίμενε, θὰ πήγαινε ὡς τρίτος μηχανικός, διότι κατὰ τὰ ἔθιμα τῆς ναυτοσύνης, θὰ ἀναλάμβανε καθήκοντα δεύτερου μηχανικοῦ ἀπὸ τὸ ἑπόμενο ταξίδι του. Δηλαδή, ἂν ὑπολογίσουμε ἕνα ταξίδι σὲ ποντοπόρο πλοῖο νὰ διαρκεῖ 6-8 μῆνες, ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸ τὸ διάστημα θὰ ἀναλάβει ὑπηρεσία ὡς δεύτερος μηχανικὸς τοῦ ὁμίλου τῆς  Ἀγγελικούση. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο γίνεται καὶ ἡ μετάβαση ἀπὸ δεύτερο σὲ πρῶτο μηχανικό. Ὅμως, τὸ μπάρκο ποὺ περίμενε, ἦλθε, κι ἔτσι, θά πέταγε μέχρι τὸν Περσικὸ Κόλπο γιὰ νὰ συναντήσει τὸ πλοῖο του ποὺ βρισκόταν ἀρόδου. Τὸ μπάρκο ὅμως ἐπικαιροποιήθηκε ἐκ νέου ἀπὸ τὴν ἑταιρεία κι ἔτσι ἄλλαξε κατεύθυνση ἡ πτήση του καὶ πῆρε τὸ πλοῖο ἀπὸ λιμάνι τῆς Βραζιλίας.

 

Οἱ γνώσεις ὑποδομῆς γιὰ νὰ γίνεις μηχανικὸς στὸ ἐμπορικὸ ναυτικό, ἀπαιτοῦν μαθηματικά, χημεία, φυσική, πληροφορικὴ καὶ ἀγγλικά, ὅπως καὶ μαθήματα εἰδικότητας: θερμοδυναμική, ἀντοχὴ ὑλικῶν, μηχανὲς ἐσωτερικῆς καύσης, ναυτικὲς μηχανὲς καὶ βοηθητικὰ μηχανήματα πλοίων, ἠλεκτρικὲς μηχανές, συστήματα αὐτόματου ἐλέγχου κ.ἄ.

Ἕνας μηχανικὸς ἐργάζεται σὲ ἀρκετὰ δύσκολες συνθῆκες, καθὼς ἡ δουλειά του εἶναι κυρίως στὸ μηχανοστάσιο, ὅπου ὁ θόρυβος εἶναι ἀρκετὰ ἐνοχλητικὸς καὶ ἡ θερμοκρασία ὑψηλή. Σήμερα, πάντως, ἡ δουλειὰ τοῦ μηχανικοῦ εἶναι πιὸ εὔκολη, καθὼς ὁ χῶρος τοῦ μηχανοστασίου εἶναι πλήρως αὐτοματοποιημένος καὶ ὁ ἔλεγχος γίνεται ἀπὸ εἰδικὸ θάλαμο. Ὁ μηχανικὸς ἔχει πολλὲς εὐθύνες, χρειάζεται νὰ κάνει χειρωνακτικὴ ἐργασία, ἀλλὰ καὶ νὰ κάνει νυχτερινὲς βάρδιες. Ἐπιπλέον, θὰ πρέπει νὰ μάθει νὰ συνεργάζεται μὲ ἀνθρώπους διαφόρων ἐθνικοτήτων ποὺ ἔχουν ἄλλες συνήθειες καὶ ἔθιμα. Ὡς ἐργαζόμενος σὲ πλοῖο ἀπουσιάζει ἀπὸ τὸ σπίτι γιὰ μεγάλα χρονικὰ διαστήματα. Πάντως, οἱ συνθῆκες διαβίωσης στὰ σύγχρονα πλοῖα ἔχουν βελτιωθεῖ σημαντικά.

 

Ὁ μηχανικὸς σὲ ποντοπόρα πλοῖα εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὴ συντήρηση, τὴ λειτουργία καὶ τὴν ἀσφάλεια τοῦ μηχανοστασίου τοῦ πλοίου, ἐξασφαλίζοντας τὴν ὁμαλή του πλεύση. Οἱ κύριες ἁρμοδιότητές του περιλαμβάνουν τὴ διασφάλιση τῆς σωστῆς λειτουργίας τῶν μηχανῶν, τὴ διαχείριση καυσίμων καὶ λιπαντικῶν, τὸν προγραμματισμὸ καὶ τὴν ἐπίβλεψη τῶν ἐργασιῶν συντήρησης καὶ τὴ διαχείριση τῶν ἀνταλλακτικῶν.

Ἀναλυτικότερα γιὰ τὶς ἁρμοδιότητές του:

n  Διασφάλιση λειτουργίας: Φροντίζει γιὰ τὴν ὁμαλὴ καὶ ἀσφαλῆ λειτουργία ὅλων τῶν μηχανῶν τοῦ πλοίου.

n  Διαχείριση ὑλικῶν: Διαχειρίζεται τὴν προμήθεια, παραλαβὴ καὶ ἀπογραφὴ καυσίμων, λιπαντικῶν καὶ ἀνταλλακτικῶν.

n  Συντήρηση: Προγραμματίζει καὶ ἐπιβλέπει ὅλες τὶς ἀπαραίτητες ἐργασίες συντήρησης, τόσο σὲ προληπτικὸ ὅσο καὶ σὲ διορθωτικὸ ἐπίπεδο.

n  Οἰκονομικὴ διαχείριση: Ἐργάζεται γιὰ τὴν ἐλαχιστοποίηση τῶν ἐξόδων, μὲ ἔμφαση στὴ σωστὴ καὶ ἀποδοτικὴ κατανάλωση καυσίμων καὶ λιπαντικῶν.

n  Συνεργασία: Συνεργάζεται στενὰ μὲ τὸν πλοίαρχο καὶ τὸ ὑπόλοιπο πλήρωμα γιὰ τὶς ἐπιχειρησιακὲς ἀνάγκες τοῦ πλοίου.  

 

Ὁ Ἀχιλλέας, εἶναι ἄνθρωπος τῆς πόλης μας, ἐδῶ γεννήθηκε -στό Λόφο τοῦ Κόκου[1]-, ἐδῶ πῆγε στὰ σχολεῖα, ἐδῶ ἔχει τοὺς φίλους του. Ἀλλὰ τὸν κέρδισε ἡ θάλασσα, οἱ ὠκεανοί, ἡ γαλήνη καὶ ἡ ἀντάρα τῆς φύσης. Δὲν εἶναι ὅ,τι καλύτερο νὰ ταξιδεύεις μὲ 12-14 μποφὼρ σὲ ἕνα δεξαμενόπλοιο, γιὰ μένα τοὐλάχιστον. Γιὰ τὸν Ἀχιλλέα ὁ φουρτουνιασμένος Εἰρηνικὸς ἢ ὁ Ἀτλαντικὸς ὠκεανός, δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ μία συνήθεια. Πολλὲς φορὲς δέ, ὅπως λέει, ἐπιδιώκει νὰ βρίσκεται στὴ γέφυρα μὲ δύσκολους καιρούς, τοῦ ἀρέσει νὰ βλέπει νὰ σκεπάζουν τὸ πλοῖο τὰ θηριώδη κύματα.

Πρὸ ἡμερῶν, τὸ πλοῖο στὴ Βραζιλία, φόρτωνε πετρέλαιο γιὰ τὴν Κίνα. Τώρα ποὺ γράφονται οἱ γραμμὲς αὐτὲς εἶναι κάπου στὸν Ἰνδικὸ ὠκεανό, κοντὰ στὸ Port Louis τοῦ Μαυρικίου. Ἀπὸ τὴν Κίνα τὸ πλοῖο θὰ πάρει ἄλλο προορισμό, καὶ ἄλλο, καὶ ἄλλο…. Τὰ ποντοπόρα πλοῖα δὲν σταματᾶνε σχεδὸν ποτὲ νὰ διαπλέουν ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο ὡς τὸ ἄλλο τὸν πλανήτη.   

 

Ὁ Ἀχιλλέας, εἶναι δὲν εἶναι 30 ἐτῶν καὶ μαθαίνει καλὰ τοὺς ὠκεανούς, τοὺς κινδύνους ποὺ ἔχουν μὰ καὶ τὴ χαρὰ ποὺ σοῦ χαρίζουν ὅταν εἶσαι στὸ κέντρο τους καὶ τὰ πάντα -πάνω καὶ κάτω- ἔχουν τὶς ἀποχρώσεις τοῦ γκρί καί τοῦ γαλάζιου. Μὰ καὶ οἱ βραδιὲς εἶναι συναρπαστικὲς στοὺς ὠκεανοὺς διότι τὰ ἀστρικὰ συστήματα σοῦ δείχνουν ὁλοκάθαρα τὴν πορεία σου. Εἰδικότερα τώρα ποὺ βρίσκεται στὸν Ἰνδικὸ ὠκεανό, ὁ Σταυρὸς τοῦ Νότου εἶναι ὁδηγὸς ἀλλὰ καὶ σύντροφος πολύτιμος στὸν ἀγῶνα τῆς ζωῆς.

Καλὰ ταξίδια Ἀχιλλέα στὰ λιμάνια καὶ στοὺς ὠκεανοὺς τοῦ κόσμου!

 

 

 

 

Ὁ Πεζοπόρος

---

[1] Κόκος= χαϊδευτικὸ τοῦ Κώστα. Κατὰ πᾶσα πιθανότητα προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀρβανίτικη γλῶσσα. Ἂν διαφωνεῖτε, δὲν ἔχετε παρὰ νὰ δεῖτε ἕνα καλὸ λεξικό – καὶ ὅταν λέω καλό, δὲν ἐννοῶ τοῦ Μπαμπινιώτη.