Εκεί στο ίντερνετ καφέ, γιατί φλυαρείτε και δεν λέτε απολύτως τ ί π ο τ α;

Κοκορομαχίες στο ίντερνετ καφέ!

 

Σήμερα το σαββατιάτικο πρωινό, πήγαμε με φίλο μου έπειτα από καιρό στο ίντερνετ καφέ να παίξουμε το τάβλι μας. Εκεί που πίναμε τους βυζαντινούς μας καφέδες και ρίχναμε τα ντόρντια και το άσσο-τρία, γκαντεμιά στη γκαντεμιά δηλαδή, να ‘σου στο βάθος, στον διάδρομο, οχλαγωγή. Πάλι οι παλαβοί μαζεύτηκαν; Ρώτησα με την αφέλεια που με διακρίνει τον συμπαίκτη μου. Αυτός, μόλις είχε ρίξει πεντάρες και μου σφράγισε το δικό μου τριάρι, ήταν απορροφημένος στο να μου κάνει εξάπορτο και δεν άκουσε την ερώτηση μου που την επανέλαβα: Πάλι οι παλαβοί μαζεύτηκαν να λύσουν τα προβλήματα της κοινωνίας; Την ώρα εκείνη εγώ έφερα τριάρες κι έμεινα μετέωρος δίχως να μπορώ να παίξω την καταραμένη ζαριά μου, μα πάνω στη σύγχυσή μου τον άκουσα να λέει: Αυτοί οι γραφικοί τύποι, δεν κατανοούν ότι από τη στιγμή που είναι μέρη των προβλημάτων δεν μπορούν να τα λύσουν.

Ενώ έχασα γρήγορα το «Φεύγα» και πηγαίναμε για το «Πλακωτό», οι τύποι αυτοί - για λόγο που αγνοώ, έφυγαν από τον διάδρομο και κάθισαν σχεδόν δίπλα μας. Όταν μαζεύονται 10-12 νοματαίοι, δεν τους λές και λίγους. Ειδικότερα όταν σφυροκοπάνε με ανοησίες το μυαλό σου που είναι απασχολημένο στο να μην σου πλακώσει την παραμάνα ο αντίπαλος. Δίπλα μας, καθόντουσαν ήσυχα δυό τύποι, ο ένας είναι καθηγητής όπως έχω ακούσει, ο άλλος δεν ξέρω τι καπνό φουμάρει, μέσα στο μαγαζί, έλιωνε στο τάβλι ο ναύαρχος μ’ ένα φίλο του, το κορίτσι πηγαινοερχόταν με τον δίσκο γεμάτο καφέδες και νερά, οπότε, εκεί κάπου στην οχλαγωγή, έσκασε μύτη και ο πρόεδρος. Ακούγοντας εγώ τη φράση: καλώς τον πρόεδρο, έστρεψα τη ματιά μου και αντικρύζω έναν νεώτερο απ’ όλους τους οχλαγωγούντες να κάθεται και να τους καλημερίζει όλους. Αυτόματα, η οχλαγωγή σταμάτησε κι άπαντες κρεμόντουσαν από τα χείλη του.

Βάλε το θέμα πρόεδρε, τόλμησε να ψελλίσει ένας από την ομήγυρη. Πριν δώσει το θέμα προς συζήτηση ο πρόεδρος, αφήνω τις διπλές που έφερα άπαιχτες και ρωτάω τον συμπαίκτη μου: αυτούς τους ξέρεις; Δεν τους ξέρω, απλώς έχω ακούσει τα ονόματά τους κι άλλες φορές, να αυτός που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο, είναι ο γιός του Δαίδαλου, αυτός εκεί πέρα με το σακάκι, είναι σύμβουλος του Δημάρχου, αυτοί εκεί οι δυό είναι κουκουέδες, αυτός με την τραγιάσκα είναι συριζαίος και νομίζω και οργανοπαίκτης, αυτοί οι άλλοι δυό είναι αριστεροί όπως λένε, αυτός που κάθεται μόνος του παραδίπλα, είναι ο Νικολάκης, κομμουνιστής ανένταχτος, αυτός στην άκρη, ήταν λένε νομαρχιακός σύμβουλος, νομάρχης, κάτι τέτοιο, δεν ξέρω με ακρίβεια, αλλά για παίξε τις διπλές σου.

… Όλοι αυτοί μιλάνε τόση ώρα και δεν λένε απολύτως τίποτα. Πριν τους ακούγαμε από μακριά να κάνουν κριτική στην πρόεδρο, τώρα σαν ειδικοί που είναι αναλύουν το θέμα με τους Ρομά στο Πέραμα. Υπάρχει άραγε κάτι που δεν γνωρίζουν; Τους έχεις ακούσει ποτέ να λένε «δεν ξέρω;».

… Σημασία δεν έχει τι λένε μιάς και δεν λένε τίποτα, ρίξε τη ζαριά σου και παράτα τους, εγκλωβισμένοι άνθρωποι είναι, δυστυχείς, επαρμένοι μέχρι το κεφάλι τους, μην τους δίνει σημασία.

… Δεν τους δίνω, αλλά δεν σέβονται κιόλας λές και το μαγαζί είναι δικό τους. Στα σοβαρά δηλαδή, αυτοί πιστεύουν πως θα αλλάξουν τον κόσμο;

… Έλα, πάει κι αυτό, 3-0 είμαστε, άντε να σου πάρω και τις πόρτες διπλές να τελειώνουμε, ν’ απολαύσουμε κι εμείς με ρέγουλα την διανόηση του Γαλατσίου.

.. Άστο, το παρατάω, ας ακούσουμε λοιπόν τι έχουν να πουν οι ειδικοί επί παντός!

… Ό,τι και να πούν χαμένοι μέσα στον υλισμό είναι, δεν τους βλέπεις; Έχουν χαθεί όλοι τους στην ανάλυση.

… Ναι, δεν έχεις άδικο, στην ανάλυση και στο λέγειν του τίποτα βρίσκονται. Με αυτούς σαν πολιτικούς αντιπάλους, βλέπω τον Δήμαρχο στις επόμενες εκλογές (αν δεν πάει για βουλευτής όπως ακούγεται από τους ψιθυριστές της πόλης) να παίρνει πάνω από 75% κάνοντας τζόκινγκ στο Άλσος του Βέϊκου.

… Και το «Χάος» που λές, τι θα κάνει, θα βρεί ανταπόκριση στο πολιτικό γίγνεσθαι ή θα σκάσει μία ακόμα προεκλογική φούσκα;

… Κοίταξε να δείς, το «Χάος» έχει τάξη, ξέρει πολύ καλά τι θέλει, αλλά αυτό το κάτι απαιτεί νοημοσύνη, ωριμότητα, αλλά τα στοιχεία αυτά είναι άγνωστα στον μαζάνθρωπο, που διαρκώς βρίσκεται σε σύγκρουση, πρώτα με τον εαυτό του και φυσικά με ό,τι κινείται στον χώρο και στον χρόνο.

… Τέλος πάντων, ας τ’ αφήσουμε αυτά γι’ άλλη ώρα, τι λές, πάμε να φύγουμε να γλυτώσουμε παρακμιακές καταστάσεις;

… Ναι, πάμε, αλλά αύριο το βράδυ, ναι την Κυριακή, ας πάμε στο «Gallo», όχι μόνο για τον καλύτερο καφέ που έχει στην πόλη ή την ησυχία, μα θα ‘ρθουνε και κάτι φίλοι να κουβεντιάσουμε τα του Χάους θέματα.

… Εντάξει, θα έρθω κι εγώ, να φέρω μαζί μου κι ένα φίλο μου κομμουνιστή;

… Φέρε, αλλά εμείς δεν θέλουμε οπαδούς, καταλαβαίνεις, όλοι αυτοί φοράνε παρωπίδες και βλέπουν μονοδιάστατα, έχουν μονάχα ένα προτέρημα, είναι καλοί άνθρωποι!

 

Το "Χάος" επόμενη δημοτική αρχή;

Από το Χάος γεννήθηκε ο Λόγος

 

Συμπολίτισσες & Συμπολίτες του Γαλατσίου

Η πραγμάτωση των στόχων που έχουμε προσεκτικά θέσει, μας επιβάλει να εξετάσουμε αναλυτικά τις υπάρχουσες πολιτικές συνθήκες της πόλης μας και τα θεσμικά πλαίσια μέσα στα οποία κινούνται. Από την άλλη πλευρά, η μέθοδος στην ανάπτυξη της δράσης των στελεχών μας παίζει σημαντικό ρόλο στο να καθορίσουμε τους άξονες της μελλοντικής πορείας μας.

Ταυτόχρονα, η σταθερή άνοδος στην ποιότητα και ποσότητα των προσπαθειών μας, μας υποχρεώνει να προσδιορίσουμε ένα γενικότερο σύστημα πλατιάς συμμετοχής. Δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι η παρούσα σαθρή δομή του υπάρχοντος συστήματος βοηθά στην προετοιμασία μας και την δημιουργική στάση μας στις προκλήσεις των καιρών μας.

Με αυτό τον τρόπο, ένα νέο μοντέλο (δίχως αρχή) πολύπλευρης δράσης και παρέμβασης εγγυάται την ευρύτερη δυνατή απήχηση ώστε να επεξεργαστούμε τις καινούργιες συνισταμένες και συνιστώσες της πραγματικότητας. Περιττό να υπογραμμίσουμε ότι η αδιάκοπη προσήλωσή μας στην πρακτική τεκμηρίωσης και ενημέρωσης μας βοηθά αποφασιστικά στην προσπάθεια να στερεώσουμε ένα δυναμικό σύστημα αντιμετώπισης των μεγάλων απαιτήσεων της εποχής μας.

Είναι προφανές ότι, η οργανωτική αναδιάρθρωση που θα αναδείξει την πλατιά συμμετοχή των λαϊκών μαζών, εμφανώς θα οδηγήσει νομοτελειακά προς ένα άφθαρτο μοντέλο ανάπτυξης. Από την άλλη πλευρά δε, η ιδεολογική καθαρότητα όταν συνδυάζεται με το ξεκίνημα μιάς αποφασιστικής διαδικασίας ριζοσπαστικών αλλαγών, συμβάλει αναπόδραστα στο να τελειοποιήσουμε τις διάφορες μορφές ενίσχυσης του κύρους της πολύπαθης πόλης μας. Η καθημερινή πρακτική έχει αποδείξει ότι η ανάπτυξη ποικιλόμορφης δραστηριότητας οριοθετεί και θεμελιώνει αποφασιστικά τις βάσεις μιάς προοδευτικής μετεξέλιξης. Μπορεί να θεωρείται βέβαιο ότι η ιδεολογική προσαρμογή σε συνθήκες ιδεολογικού ανταγωνισμού χωρίς βία, οδηγεί σε μιά μεγάλη προσπάθεια για νέες τομές, νέες συνιστώσες, νέες ρηξικέλευθες δράσεις.

Κατά την ενάσκηση οργανικών καθηκόντων η διείσδυση στην ενυπάρχουσα σαθρή δομή μιάς αφανούς δράσης τελειοποιεί και δρά αναπόσπαστα και αναπόδραστα διαθέσεις για πραγματική συμμετοχή στο γίγνεσθαι της πόλης μας. Ο ασφαλέστερος λόγος για ένα υπαρκτό και βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης προβάλει ότι η ανάδειξη της ενδογενούς ανάδρασης συμβάλει σε οριοθέτηση για τα στοιχειώδη δομικά στοιχεία που δρούν αναπόδραστα και αναπόσπαστα από την όλη δομή. Μπορεί να θεωρηθεί κοινότοπο αλλά όχι κοινότυπο, ότι ο εντεταλμένος κοινωνικός περίγυρος που καθορίζει τις αναπτυξιακές διαστάσεις δομεί και στηρίζει με την οντότητά του το πραγματικό απόσταγμα της συνεκτικής συμπαγούς διάστασης των επί μέρους μελών. Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει την θέση ότι η δομική διάσταση της ενδογενούς αντισυμβατικότητας που πληροί εσωτερικεύσεις στερεοτύπων συμπαρασύρει και ενισχύει δράσεις για το πραγματικό περιεχόμενο του διακυβεύματος που δομεί τις εναλλακτικές δράσεις.

Είναι πρόδηλο Συμπολίτισσες & Συμπολίτες ότι, η επιτακτική δομική συνιστώσα του συστήματος, δομεί, προβάλει και στοιχειοθετεί μιά μεταμοντέρνα εκδοχή όπου ανελίσσει επεκτατικά την πρόσθετη δόμηση για τις καθημερινές επιδιώξεις που συμβάλουν σε ενεργή διάθεση μπρός στο έργο. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε ότι, η σύγκλιση στο άνω φράγμα του ελάχιστου κάτω φράγματος μιάς σύνολης δομής συνεκτικής, πυκνής και συμπαγούς, προσάπτει ισχυρές ενδείξεις για γενικευμένες προσεγγίσεις μιάς κοινωνικής πλήν καθολικής δράσης συνόλου. Μπορεί να θεωρηθεί ως πάγια αρχή που προάγει την πολιτική ενάργεια, ο πραγματικός δομικός συντελεστής πράξεων και έργων που συνδέονται λογικά και δομικά, όμως, συνιστά μόρφωμα έστι ώστε να διανθίζει την προοπτική της ανάπτυξης και δράσης των αντικειμένων μέσα από αυστηρές δομικές ενδοαναπτυξιακές αντιφάσεις του συστημικού πράττειν.

Ανεξαρτήτως της εκάστοτε προσωπικής προσέγγισης, η διαμέριση σε κάθε συνολική οντότητα που έχει πεπερασμένη υποκάλυψη για κάθε άπειρη κάλυψη, εξαρτά την κλειστότητα με την συμπάγεια των ιδιοτήτων που προβάλουν ως αλήθεια για την ενδοατομική κοινωνική διαστρωμάτωση του όντως όντος.

Συμπολίτισσες & Συμπολίτες, αν δεν είστε οπαδοί κομμάτων, θρησκειών, ομάδων, αν δηλαδή είστε πραγματικά ελεύθεροι, το «Χάος» είναι εδώ για να εκθεμελιώσει όλο το σαθρό οικοδόμημα. Ελάτε μαζί μας να αυτοδιαχειριστούμε την πόλη μας.

 

‘Εν ἀρχή ἦν τὸ Χάος ... τού Γαλατσίου

Καθώς απολαμβάνω τον πρωινό καφέ έχοντας αντίκρυ μου το γλυκοχάραμα του Αγχεσμού, η επέλαση του βαρύ χειμώνα -κατά τους μετεωρολόγους- δεν είναι ακόμα ορατή. Ούτε η κλιματική αλλαγή είναι ορατή -εκτός κι αν εννοεί κανείς τον καύσωνα το καλοκαίρι ή μια θεομηνία φθινοπωρινή, ή ακόμα έναν χιονισμένο καιρό-, αστεία πράγματα, μα αν δεν υπήρχαν αυτού του είδους τα «αστεία», πολλοί άνθρωποι θα πρέπει ν’ αλλάξουν επάγγελμα και από προπαγανδιστές που είναι να πρέπει ν’ ασκήσουν οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα για τον βιοπορισμό τους. Κανένα επάγγελμα δεν είναι καλό ή κακό, όλα έχουν να κάνουν με τον βιοπορισμό στον τραχύ κόσμο που ζούμε.

Από τον πολιτικό και τον παπά μέχρι τον στρατιωτικό, τον εργάτη και τον δημοσιογράφο, ό,τι γίνεται στην καθημερινότητα του, ο λόγος είναι ένας και είναι απλός: ο βιοπορισμός. Η λέξη αυτή είναι αθώα, αλλά όταν εισχωρεί στην καθημερινότητα η υποκρισία, το ψεύδος, η ματαιοδοξία, η απληστία, και όσα ακόμα χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο, ο βιοπορισμός αλλάζει όψη και γίνεται κάτι σπουδαίο. «Σπουδαία» δουλειά ο πολιτικός, ο παπάς, ο στρατιωτικός, ο δημοσιογράφος, ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο διευθυντής κτλ. - μακραίνει πολύ ο κατάλογος των επαγγελμάτων. Όλοι επιτελούν έργο εθνικό, καθήκον μέγα, λες και ζήτησε κανείς απ’ όλους αυτούς να «θυσιαστούν», να «ματώσουν» για την πατρίδα (αυτήν εννοούν καθήκον) ή να υπηρετήσουν σε θέσεις καίριες, θέσεις εξουσίας.

Αυτά τα παραπάνω σκόρπια λόγια άκουγα λίγο αργότερα σε κεντρικό καφέ της πόλης μας -που όπως μάλιστα πληροφορήθηκα- πριν από εμάς καθόταν κι έπινε το καφεδάκι του ο δήμαρχος μας όμορφα κι ωραία, χωρίς τυμπανοκρουσίες και κολαούζους. Και το γράφω αυτό διότι συνήθως οι άρχοντες των πόλεων κάνουν φασαρία στην περασιά τους σε αντίθεση με τον δικό μας δήμαρχο που έχει την ικανότητα ν’ απολαμβάνει ήσυχα ακόμα κι ένα καφεδάκι. Και το κάνει συχνά-πυκνά αφενός και αφετέρου – είτε αρέσει σε παρακμιακούς πολιτικούς κύκλους είτε όχι, στα προβλήματα που προκύπτουν καθημερινά στην πόλη μας, δίνει το παρών. Κάνει λάθη; Φυσικά κάνει και λάθη, μονάχα οι νεκροί δεν λανθάνουν και ο ρωμαιοκαθολικός απεσταλμένος του θεού επί της γης. Και το ΚΚΕ δεν πέφτει σε λάθη εννοείται!

Πάνω λοιπόν στις σκόρπιες κουβέντες που άκουγα από φίλο παλιό και γαλατσιώτη βέρο (η μακρινή του καταγωγή είναι από την Ρούμελη και όχι από την Νάξο, όπως ίσως σκεφτούν αυθαίρετα κάποιοι), πετάει αίφνης την ακραία ιδέα του: δεν κάνουμε κι εμείς μία δημοτική παράταξη να πάρουμε δυό έδρες και ν’ αλλάξουμε το σύστημα από μέσα;

… Καλά βρε σειρά, του λέω, και ποιος αλήθεια πιστεύεις ότι θα μας ψηφίσει εμάς μιάς και είμαστε έξω από πολιτικές ομάδες της πόλης μας;

… Μα εμείς, θα φέρουμε την ανατροπή, εξάλλου την παράταξή μας θα την ονομάσουμε «Γκρεμίζω» ή «Χάος», αλήθεια, ποια σ’ αρέσει περισσότερο;

… Τι να σου πω, με ξαφνιάζεις, μα όπως τα λές, το «Χάος» θα έχει μεγαλύτερη πέραση φαντάζομαι.

… Ωραία, κλείσαμε στο «Χάος». Έχω μάλιστα έτοιμη σχεδόν την ιδρυτική διακήρυξη, έν τάχει θα σου πω ένα-δυό πράγματα. Που λες, εμείς θα περάσουμε στις μάζες το σύνθημα «γκρεμίζουμε γι’ αρχή όλους τους ναούς των θρησκειών και του πολιτικού συστήματος και όταν εκλεγούμε θα προσλάβουμε καινούργιους κτιστάδες, νέους εννοείται μόνο, ασυμβίβαστους και θα οικοδομήσουμε από τα θεμέλια πια την νέα πόλη μας».

… Αν ξεκινήσουμε έτσι σειρά, θα μας αφορίσει η ενορία μας και δεν θα λιώνουμε σας πεθάνουμε, για σκέψου το, ας πάμε πιο μαλακά.

… Μα αυτό θέλουμε, να μας αφορίσει και αυτόματα, χωρίς καν κόπο και πολλά μέσα επικοινωνίας, να γίνουμε ευρέως γνωστοί στο Πανελλήνιο.

… Τέτοιο σκοτεινό μυαλό σαν το δικό σου σειρά, ούτε ο σχωρεμένος ο Μακιαβέλλι δεν είχε, μπράβο σου. Και τι θα γίνει αν αρχίσουν οι πορείες διαμαρτυρίας στο Γαλάτσι με λαμπάδες και εικόνες;

… Μα αυτό θέλουμε, το Χάος, έτσι θα κατακτήσουμε τις μάζες, ή έστω, δεν θα βρούμε 700-1000 ψηφοφόρους που να ενστερνίζονται την εκθεμελίωση όλων των ναών της εξουσίας; Θα βρούμε. Εδώ κυβέρνησε ο Τσίπρας που ξέσκισε όλα τα μνημόνια με ένα νόμο, εμείς γιατί να κάνουμε πίσω;

… Σειρά με τρομάζεις, έχουμε εμείς την επαναστατική στόφα ενός Τσίπρα; Ενός Παπανδρέου που έδιωξε τις βάσεις του θανάτου; Έχουμε λίγη έστω από την αύρα του Παφίλη; Ποιο κοντά μας βλέπω στον Καραμανλή τον Β’, στον ευδαιμονισμό έχουμε ξεπέσει κι εμείς.

… Δίκιο έχεις, αλλά εμείς θα γίνουμε οι γκρεμιστάδες του Γαλατσίου!

Στον καιρό του "Μπάλου" ...

Είχαμε την Μήδεια, την Αλκμήνη, την Αλκυόνη, τον Θησέα κ.α. και να που ζούμε και τον Μπάλο, όχι του Σαββόπουλου αλλά αυτόν των μετεωρολόγων που σαν άλλοι τρομοκράτες έχουν τον κόσμο κάτω από τον ζυγό του φόβου. Αρχίζουν το τροπάρι οι μετεωρολόγοι, το συνεχίζει και το εξελίσσει η Πολιτική Προστασία. Γενικώς και ειδικώς, παιχνίδι να γίνεται. Από κοντά εννοείται και τα κόμματα του πολιτικού συστήματος μη και χάσουν κανένα ψήφο.

        Οι κάτοικοι των πόλεων είναι καταδικασμένοι στον τρόμο από μία απλή θεομηνία, από φυσικά καιρικά φαινόμενα που ώ τι θαύμα, οι έχοντες τα ηνία της προπαγάνδας τα βαπτίζουν όπως θέλουν. Αυτό το άθλιο παιχνίδι που λαμβάνει χώρα με ένα χιόνι, έναν παγετό, μία καταιγίδα, μία χαλαζόπτωση, το εντάσσουν τα παρακμιακά ελληνικά κόμματα στην πολιτική ατζέντα τους, και με τρόπο φυσικό περνάει κατόπιν στην πολιτική αρένα. Είπαμε, παιχνίδι να γίνεται. Για τα ρέματα που έκλεισε το πολιτικό σύστημα, για τα ποτάμια που έκρυψε, όλα αυτά στ’ όνομα της μίζας και της αρπαχτής, γι’ αυτά δεν ευθύνεται κανείς. Ή μάλλον ναι, ευθύνονται πάντοτε οι προηγούμενοι, αυτοί που πάντα παραδίδουν καμένη γη.

        Μα και ο φτωχός λαός, κι αυτός άμοιρος ευθυνών είναι, δεν ψηφίζει για να βολευτεί στο δημόσιο και ν’ αράξει -όπως χαριτωμένα κυκλοφορούσε κάποτε. Ν’ αράξει, όχι να εργαστεί. Όταν καταπατούσε τα ρέματα και τα οικοδομούσε, ήταν έξυπνος, σαν πέρναγε το φουσκωμένο νερό και συμπαρέσυρε κάθε εμπόδιο που έβρισκε μπροστά του, θύμωνε, αγανακτούσε με την απουσία της Πολιτείας.

        Σήμερα, στην εποχή μας, είναι λίγο αγανακτισμένος, λίγο έτσι και λίγο αλλιώς, αλλά είναι πολύ φοβισμένος. Φοβάται τα δελτία του καιρού, φοβάται το ξεσάλωμα των μετεωρολόγων επί σκηνής, ανατριχιάζει στη σκέψη και μόνο ότι μπορεί να βρέξει και δεν θα κρατά ομπρέλα.

        Κάπως έτσι κυλά η ζωή στις πόλεις, γιατί στα χωριά, στην ύπαιθρο γενικότερα κυλά διαφορετικά, δίχως τρόμο κι αγανάκτηση, Ειδικότερα όμως για την πόλη μας, τα πράγματα είναι κάπως πιο υποφερτά, το πετρώδες έδαφος, τα πρανή του Αγχεσμού, τα ρέματα που έκλεισαν αλλά δεν οικοδομήθηκαν -έγιναν απλώς δρόμοι-, αυτά και ίσως και άλλα, είναι στοιχεία που διώχνουν τους όγκους του νερού προς τα Πατήσια και η πόλη μας μένει ασφαλής, με μικροπροβλήματα που δεν γεννάνε τρόμο.

        Αλλά, μπορούν να ζήσουν οι πολιτικές παρατάξεις στην πόλη μας δίχως κούφια λόγια; Κι αν το κάνουν, τότε, πως θα συντηρήσουν την μετριότητά και ανεπάρκειά τους;

 

Υγ: αντί του Μπάλου, ας ακούσουμε ένα άσμα από έναν «Βάρβαρο».