Συμφέρον
ή προσφορά;
Στην Αθηνα και σε άλλες πόλεις
της ωραίας πατρίδας μας, συναγωνίζονται τις μέρες των Χριστουγέννων, ποια θα
στολίσει μεγαλύτερο έλατο. Ποια πόλη θα τοποθετήσει στα νεκρά κλαδιά ψεύτικα
μπιχλιμπίδια, ιλουστρασιόν για να χτυπάνε στο μάτι, άχρηστα αντικείμενα χάριν της
παράδοσης.
Αλήθεια
έν Χριστώ αδελφοί μου, ζήτησε ποτέ ο Χριστός τέτοιες γελοιότητες από τους ανθρώπους;
Προκάλεσε ποτέ με την εμφάνισή του όπως προκαλούν οι σημερινοί παπάδες και
δεσποτάδες με τις πλουμιστές πέρσικες φορεσιές τους; Ζήτησε ποτέ ο Μέγας Διδάσκαλος,
κάτι υλικό για τη δόξα του ονόματος του;
Κάποτε
πρέπει να σταματήσουν τα παραμύθια, όλα αυτά τα άθλια ψεύδη που είναι περιττά
διότι σε κανένα από αυτά δεν βρίσκεται ο Χριστός. Αν αναζητήσει κανείς τον
Χριστό αυτές τις μέρες (επειδή αυτό απαιτεί η συνήθεια), ας ψάξει να τον βρει
αλλού, δίπλα στους πεινασμένους και κατατρεγμένους, κοντά στις πόρνες και στους
ναρκομανείς, κοντά σε κάθε άνθρωπο του περιθωρίου που έγινε δακτυλοδειχτούμενος
απ’ όλους εμάς τους «καθώς πρέπει», τους βολεμένους, τους τυχερούς, επειδή δεν μας
έλαχαν στη ζωή εμπόδια τέτοια που να μας κάνουν να χάσουμε τον προσανατολισμό μας.
Αν
παρατηρήσουμε γύρω μας, στη μικρή πόλη που ζούμε, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν
ανάγκες, τουλάχιστον αυτές τις «άγιες μέρες», ας βρούμε τρόπους να απαλύνουμε
τη φτώχεια τους και κάθε πόνο ψυχοσωματικό που αυτή σέρνει μαζί της. Αλλά δεν
θα το κάνουμε.
Θα
συνεχίσουμε να λέμε ψέματα στα παιδιά για άη βασίληδες και σάντα κλάους, για έλκηθρα
και ταράνδους και φυσικά για τα υλικά άχρηστα αγαθά που κουβαλάνε για να
εξάψουν τη παιδική φαντασία, που κι αυτή από πολύ νωρίς μαθαίνει στον ακραίο
υλισμό και γίνεται έν δυνάμει άκρως καταναλωτική.
Αν
πραγματικά κάποιοι, ελάχιστοι, ζητάνε την Αγάπη, ας πάρουν το παιδί τους από το
χέρι, κρατώντας μία σακούλα με τρόφιμα ο γονιός κι άλλη μία σακούλα με τρόφιμα
το παιδί και ας πάνε στο δημαρχείο ή όπου αλλού συγκεντρώνουν τρόφιμα για
απόρους συμπολίτες μας. Να μάθει το παιδί από νωρίς την έννοια της συμπόνοιας
και της αδελφοσύνης, της ανιδιοτελούς προσφοράς, της αγάπης για τον πλησίον
του. Αγαπάτε Αλλήλοις δεν φώναξε ο Χριστός; Ακολουθεί κανείς από εσάς που
θέλετε να λέγεστε χριστιανοί τα Λόγια του; Τη Διδαχή του;
Πετάξτε
στην άκρη την ψευδή παράδοση κι αντικρύστε την ζωντανή πραγματικότητα, αντί να
γεμίσετε τα σπίτια σας με στράς και μπιχλιμπίδια, αγοράστε τρόφιμα και ρούχα
για όσους τα έχουν ανάγκη. Αποφασίστε κάποτε να γίνεται χριστιανοί στη πράξη
και όχι στο όνομα. Αλλά όχι, δεν σας αρέσουν αυτά διότι έχετε μάθει στην
υποκρισία, στη μεγάλη αφέντρα του βίου σας.
Λέω
μπράβο στο Δήμο Γαλατσίου που διάλεξε ένα λιτό στόλισμα (ούτε αυτό είναι
απαραίτητο), για τις μέρες αυτές της υποτιθέμενης αγάπης, μπράβο που φροντίζει
απόρους συμπολίτες μας. Μπράβο όμως και στους αφανείς συμπολίτες μας που δίνουν
αθόρυβα, χωρίς φανφάρες και λόγια μεγάλα, σ’ αυτούς που δεν βγαίνει τ’ όνομά τους
στην επιφάνεια, διότι αυτοί που δίνουν με την καρδιά τους, οι ανιδιοτελείς, είναι
ταπεινοί άνθρωποι, δεν πουλάνε τις πράξεις τους χάριν της δημοσιότητας.
Ναι,
υπάρχουν στη πόλη μας άνθρωποι της σιωπηλής προσφοράς. Όσοι διαλαλούν τη
προσφορά τους, σε όλα τα επίπεδα της ζωής της πόλης μας, είναι όχι μόνο
υποκριτές αλλά και συμφεροντολόγοι. Οι περισσότεροι δε συμφεροντολόγοι
απαντώνται στις «ιδεολογικές ομάδες».
Έχουμε
χρέος να πούμε κάποτε στα παιδιά μας ότι τα Χριστούγεννα, είναι μία πανάρχαια
γιορτή και δεν γεννήθηκε τη μέρα αυτή ο Χριστός. Έχουμε χρέος να πετάξουμε στα
σκουπίδια την παράδοση που εμπεριέχει ψεύδη. Έχουμε υποχρέωση ως άνθρωποι, να
δίνουμε το χέρι μας σε όσους θέλουν βοήθεια. Μπορεί να σας κακοφανεί, αλλά όλοι
εμείς είμαστε ΕΝΑΣ.
Καλή Χρονιά σε όλους μας
Ο Πεζοπόρος
