Ο Κύρ Αντώνης

Ο Κύρ Αντώνης

Οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση, αντιλαμβάνονται εύκολα ότι στη ζωή αυτή δεν είναι όλα καλώς καμωμένα. Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης (τεχνητή σκέψη τη λέω διότι αυτό στην ουσία είναι, δεν μπορεί ένας σκεφτόμενος άνθρωπος να φτιάξει κάτι με νόηση, είναι πέρα από τις δυνατότητές του), μας κατακλύζει η τοξικότητα - που προέρχεται από τον χώρο της πολιτικής (δεν εξαιρούνται εδώ ιδεολογικές ομάδες), τον αθλητισμό, τους άρτους και τα θεάματα, την τέχνη, τις τηλεπερσόνες, από το κάθε τι που έχει λάμψη. Ό,τι έχει λάμψη, είναι κατά κανόνα κενό περιεχομένου, συνεπώς είναι επικίνδυνο για τον δημόσιο βίο μας.

             Η καθημερινή προπαγάνδα που μας κυκλώνει ασφυκτικά, προερχόμενη φυσικά από την τεχνητή λάμψη, απαιτεί να ενδίδουμε σε ό,τι ανόητο και ψευδές μας πλασάρει, διότι με τον τρόπο αυτό μας κοιμίζει. Κι εμείς, ενδώσαμε, δώσαμε βάρος στους φελλούς, στο απόλυτο τίποτα δηλαδή, κι έτσι αφήσαμε να περνάνε από δίπλα μας αληθινά διαμάντια.

            Οι απλοί άνθρωποι, οι εργάτες, οι επιστήμονες, όλοι αυτοί που παλεύουν για μία αξιοπρεπή ζωή στην τοξική κοινωνία μας, αυτοί ναι, είναι αληθινά διαμάντια. Αλλά κινούνται έξω από τα φώτα της ράμπας διότι δεν έχουν ανάγκη τις ψευδαισθήσεις, έχουν μάθει και πορεύονται με στέρεο τρόπο και προσφέρουν ποικιλοτρόπως στον δημόσιο βίο.

            Ένας τέτοιος άνθρωπος, ένα αληθινό διαμάντι, υπήρξε και ο Κύρ Αντώνης. Ναξιώτης στην καταγωγή, ζούσε πάντοτε στο Γαλάτσι, εδώ στη πόλη μας, είχε την οικογένειά του, τους φίλους του, τις παρέες του. Ένας χαμογελαστός άνθρωπος με σπιρτάδα μικρού παιδιού. Ευγενής από τη φύση του, σεμνός, είχε την ικανότητα και άκουγε τον συνομιλητή του, κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει με τον πολύ κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν ακούνε και δεν σέβονται τον συνομιλητή τους, παρά ακούνε όσα έχουν στο κεφάλι τους.

            Ο Κύρ Αντώνης, συνήθιζε και πήγαινε τα σαββατιάτικα πρωινά στο ίντερνετ καφέ, έπινε το καφεδάκι του, έπαιρνε μέρος σε συζητήσεις που γινόντουσαν, η μεγάλη του όμως δύναμη ήταν στη σιωπή. Εκεί που άλλοι οχλαγωγούσαν, αυτός είχε την ικανότητα και σώπαινε, είχε άμεση αντίληψη της πραγματικότητας και δεν του άρεσε η τοξικότητα.

            Ο Κύρ Αντώνης, υπήρξε, μεταφορικά, ένα πανέμορφο τριαντάφυλλο σε ένα χωράφι γεμάτο με τσουκνίδες. Τόσο πολύ ξεχώριζε με την ταπεινή παρουσία του. Το Σάββατο που μας πέρασε όμως, ξαφνικά, έφυγε από τη ζωή, γεμίζοντας με θλίψη τους φίλους του, πόσο μάλλον την οικογένειά του.

            Κύρ Αντώνη, ήσουν όαση πραγματική στη γκρίζα πόλη μας. Καλό σου Ταξίδι.

            Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

 

 

Ο Πεζοπόρος