‘Εν ἀρχή ἦν τὸ Χάος ... τού Γαλατσίου

Καθώς απολαμβάνω τον πρωινό καφέ έχοντας αντίκρυ μου το γλυκοχάραμα του Αγχεσμού, η επέλαση του βαρύ χειμώνα -κατά τους μετεωρολόγους- δεν είναι ακόμα ορατή. Ούτε η κλιματική αλλαγή είναι ορατή -εκτός κι αν εννοεί κανείς τον καύσωνα το καλοκαίρι ή μια θεομηνία φθινοπωρινή, ή ακόμα έναν χιονισμένο καιρό-, αστεία πράγματα, μα αν δεν υπήρχαν αυτού του είδους τα «αστεία», πολλοί άνθρωποι θα πρέπει ν’ αλλάξουν επάγγελμα και από προπαγανδιστές που είναι να πρέπει ν’ ασκήσουν οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα για τον βιοπορισμό τους. Κανένα επάγγελμα δεν είναι καλό ή κακό, όλα έχουν να κάνουν με τον βιοπορισμό στον τραχύ κόσμο που ζούμε.

Από τον πολιτικό και τον παπά μέχρι τον στρατιωτικό, τον εργάτη και τον δημοσιογράφο, ό,τι γίνεται στην καθημερινότητα του, ο λόγος είναι ένας και είναι απλός: ο βιοπορισμός. Η λέξη αυτή είναι αθώα, αλλά όταν εισχωρεί στην καθημερινότητα η υποκρισία, το ψεύδος, η ματαιοδοξία, η απληστία, και όσα ακόμα χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο, ο βιοπορισμός αλλάζει όψη και γίνεται κάτι σπουδαίο. «Σπουδαία» δουλειά ο πολιτικός, ο παπάς, ο στρατιωτικός, ο δημοσιογράφος, ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο διευθυντής κτλ. - μακραίνει πολύ ο κατάλογος των επαγγελμάτων. Όλοι επιτελούν έργο εθνικό, καθήκον μέγα, λες και ζήτησε κανείς απ’ όλους αυτούς να «θυσιαστούν», να «ματώσουν» για την πατρίδα (αυτήν εννοούν καθήκον) ή να υπηρετήσουν σε θέσεις καίριες, θέσεις εξουσίας.

Αυτά τα παραπάνω σκόρπια λόγια άκουγα λίγο αργότερα σε κεντρικό καφέ της πόλης μας -που όπως μάλιστα πληροφορήθηκα- πριν από εμάς καθόταν κι έπινε το καφεδάκι του ο δήμαρχος μας όμορφα κι ωραία, χωρίς τυμπανοκρουσίες και κολαούζους. Και το γράφω αυτό διότι συνήθως οι άρχοντες των πόλεων κάνουν φασαρία στην περασιά τους σε αντίθεση με τον δικό μας δήμαρχο που έχει την ικανότητα ν’ απολαμβάνει ήσυχα ακόμα κι ένα καφεδάκι. Και το κάνει συχνά-πυκνά αφενός και αφετέρου – είτε αρέσει σε παρακμιακούς πολιτικούς κύκλους είτε όχι, στα προβλήματα που προκύπτουν καθημερινά στην πόλη μας, δίνει το παρών. Κάνει λάθη; Φυσικά κάνει και λάθη, μονάχα οι νεκροί δεν λανθάνουν και ο ρωμαιοκαθολικός απεσταλμένος του θεού επί της γης. Και το ΚΚΕ δεν πέφτει σε λάθη εννοείται!

Πάνω λοιπόν στις σκόρπιες κουβέντες που άκουγα από φίλο παλιό και γαλατσιώτη βέρο (η μακρινή του καταγωγή είναι από την Ρούμελη και όχι από την Νάξο, όπως ίσως σκεφτούν αυθαίρετα κάποιοι), πετάει αίφνης την ακραία ιδέα του: δεν κάνουμε κι εμείς μία δημοτική παράταξη να πάρουμε δυό έδρες και ν’ αλλάξουμε το σύστημα από μέσα;

… Καλά βρε σειρά, του λέω, και ποιος αλήθεια πιστεύεις ότι θα μας ψηφίσει εμάς μιάς και είμαστε έξω από πολιτικές ομάδες της πόλης μας;

… Μα εμείς, θα φέρουμε την ανατροπή, εξάλλου την παράταξή μας θα την ονομάσουμε «Γκρεμίζω» ή «Χάος», αλήθεια, ποια σ’ αρέσει περισσότερο;

… Τι να σου πω, με ξαφνιάζεις, μα όπως τα λές, το «Χάος» θα έχει μεγαλύτερη πέραση φαντάζομαι.

… Ωραία, κλείσαμε στο «Χάος». Έχω μάλιστα έτοιμη σχεδόν την ιδρυτική διακήρυξη, έν τάχει θα σου πω ένα-δυό πράγματα. Που λες, εμείς θα περάσουμε στις μάζες το σύνθημα «γκρεμίζουμε γι’ αρχή όλους τους ναούς των θρησκειών και του πολιτικού συστήματος και όταν εκλεγούμε θα προσλάβουμε καινούργιους κτιστάδες, νέους εννοείται μόνο, ασυμβίβαστους και θα οικοδομήσουμε από τα θεμέλια πια την νέα πόλη μας».

… Αν ξεκινήσουμε έτσι σειρά, θα μας αφορίσει η ενορία μας και δεν θα λιώνουμε σας πεθάνουμε, για σκέψου το, ας πάμε πιο μαλακά.

… Μα αυτό θέλουμε, να μας αφορίσει και αυτόματα, χωρίς καν κόπο και πολλά μέσα επικοινωνίας, να γίνουμε ευρέως γνωστοί στο Πανελλήνιο.

… Τέτοιο σκοτεινό μυαλό σαν το δικό σου σειρά, ούτε ο σχωρεμένος ο Μακιαβέλλι δεν είχε, μπράβο σου. Και τι θα γίνει αν αρχίσουν οι πορείες διαμαρτυρίας στο Γαλάτσι με λαμπάδες και εικόνες;

… Μα αυτό θέλουμε, το Χάος, έτσι θα κατακτήσουμε τις μάζες, ή έστω, δεν θα βρούμε 700-1000 ψηφοφόρους που να ενστερνίζονται την εκθεμελίωση όλων των ναών της εξουσίας; Θα βρούμε. Εδώ κυβέρνησε ο Τσίπρας που ξέσκισε όλα τα μνημόνια με ένα νόμο, εμείς γιατί να κάνουμε πίσω;

… Σειρά με τρομάζεις, έχουμε εμείς την επαναστατική στόφα ενός Τσίπρα; Ενός Παπανδρέου που έδιωξε τις βάσεις του θανάτου; Έχουμε λίγη έστω από την αύρα του Παφίλη; Ποιο κοντά μας βλέπω στον Καραμανλή τον Β’, στον ευδαιμονισμό έχουμε ξεπέσει κι εμείς.

… Δίκιο έχεις, αλλά εμείς θα γίνουμε οι γκρεμιστάδες του Γαλατσίου!