Οι διενέξεις της αριστεράς και άλλα τινά…

Οι διενέξεις της αριστεράς και άλλα τινά…

 

Ο εκδότης της εφημερίδας «Παλμός» διέπραξε ένα λάθος με το άρθρο του «Στην αφετηρία σίγουροι μόνο τέσσερις» της 25^ης Νοεμβρίου 2022. Ποιο ήταν το «λάθος του»; Ότι μεταξύ των τεσσάρων σίγουρων υποψηφίων δημάρχων στο Γαλάτσι, ανέφερε και την κ. Σαπουνά, χωρίς να πάρει έγκριση από το ……. Κονκλάβιο. Με δυό λόγια, δεν έδωσε ραπόρτο στην «αριστερή έν Γαλατσίω διανόηση» τι θα γράψει και πότε. Μα, γίνονται τέτοια ατοπήματα έγκριτε και έμπειρε κ. εκδότη; Δεν ήξερες, τουλάχιστον δεν φανταζόσουν ότι μπορεί να γίνει πόλεμος στον περίβολο του ίντερνετ καφέ;

Πράγματι, καθώς κατέβαινα τα σκαλοπάτια με δυό τσάντες στα χέρια από ψώνια στού Σκλαβενίτη, η οχλαγωγή της «διανόησης» ακουγόταν από την Προφήτου Ηλία, διαπεραστική, έντονη, ασυνάρτητη. Τρόμαξα σαν πήρα τον διάδρομο του φημισμένου καφέ, φημισμένου, όχι φυσικά για τον καφέ του αλλά για τις μάχες, τούς αγώνες της αριστεράς και της προόδου που διεξάγονται κάθε Σάββατο με επιτυχία!

Μέχρι να διασχίσω 20 μέτρα, κατάλαβα ότι ο τσαμπουκάς γινόταν διότι δεν ρωτήθηκαν τα εκλεκτά μέλη της κοινωνίας μας περί της καθόδου για την δημαρχία της κ. Σαπουνά (που ειρήσθω έν παρόδω -πού λένε-, την ανακοίνωσε στις 28 Νοεμβρίου). Πως τόλμησε αλήθεια αυτή και ανακοίνωσε υποψηφιότητα δίχως να ερωτηθή το Κονκλάβιο; Αυτό, ήταν το δεύτερο πισώπλατο χτύπημα που δέχθηκε το Κονκλάβιο, γιατί το πρώτο ήταν η ανακοίνωση του κ. Παναγιώτου και της συνεργασίας του με τον κ. Μελισσουργό. Πως αλήθεια να δεχθούν αυτοί οι «προοδευτικοί» φαφλατάδες δυό συνεχόμενα αριστερά χτυπήματα, δίχως κάν να ερωτηθούν; 

Απομακρυνόμενος από την εμβέλεια της κακόηχης έντασης, νοστάλγησα ευθύς το νησί μου κι ας είχα επιστρέψει από αυτό μόνο δυό μέρες πριν. Νοστάλγησα την ησυχία του, τ’ αρώματα του πρωϊνού, την αλμύρα τού δυτικού καιρού, τα κοτσύφια που έβοσκαν άφοβα ολόγυρα. Εκτός όλων αυτών έβγαλα και το λαδάκι της χρονιάς. Πολλαπλά κέρδη και ωφέλειες η απόδραση έξω και μακριά από τις μίζερες συγκεντρώσεις τού Σαββατιάτικου πρωϊνού καφέ.

Το σόκ όμως δεν τελείωσε, δυστυχώς. Την επόμενη μέρα, την Κυριακή το πρωί, στο «Καμίνι», είχε εκδήλωση το ΚΚΕ (Λαϊκή Συσπείρωση Γαλατσίου) με θέμα το Δασόκτημα Ομορφοκκλησιάς. Όντως, έγινε μία πολύ καλή εκδήλωση, ειδικά με τους κύριους ομιλητές που ανέπτυξαν τα θέματά τους, ανέλυσαν την νομολογία των τελευταίων ετών, όλο το ιστορικό τού πολυθρύλητου κτήματος Βέϊκου. Και θα έκλεινε όμορφα όπως άρχισε η εκδήλωση, με απορίες ακροατών κλπ. Όμως όχι, στελέχη του Σύριζα Γαλατσίου και κάποιοι ξέμπαρκοι φίλα προσκείμενοι προς αυτόν, θέλησαν να μεταφέρουν την οχλαγωγή του Σαββάτου και στην αίθουσα της έν λόγω εκδήλωσης. Εκτός δυό-τριών, που πράγματι έθεσαν ερωτήματα άξια σχολιασμού, οι υπόλοιποι έκλειναν προς την σύγκρουση. Δεν πέτυχαν τού σκοπού τους οι συγκρουόμενοι διότι το ΚΚΕ τέτοια φαινόμενα λαϊκισμού τα απομονώνει και τα εξαφανίζει. Σοβαρή καθόλα ήταν και η παρουσία του αγαπητού Larry King.

Το σόκ όμως έπρεπε να τριτώσει! Έτσι, την Δευτέρα στις 28 Νοεμβρίου, εκτελεστής τού σόκ αυτή τη φορά ήταν ο Larry King που είχε καλεσμένο στην εκπομπή του τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Δήμου Γαλατσίου κ. Ζώμπο. Μπα, είχε ή έχει επί Μαρκόπουλου η αξιωματική αντιπολίτευση λόγο; Πόσο μάλλον αρχηγό; Ήταν και είναι άοσμη, αόρατη, αδιάφορη. Στην εκπομπή λοιπόν του Larry king ο κ. Ζώμπος ανακοίνωσε την έκ νέου κάθοδό του για τον δημαρχιακό θώκο στην πολύπαθη πόλη μας.

Άχ, κ. Μαρκόπουλε, όλοι για σένα εργάζονται, πασχίζουν με τον τρόπο τους να σε βγάλουν πάλι αέρα Δήμαρχο όχι από την πρώτη Κυριακή, αλλά από τα αποδυτήρια, πριν κάν ανοίξουν οι κάλπες. Και …… θα το πετύχουν! Το ωραίο είναι πως όλοι λένε σωστά σε γενικές γραμμές πράγματα, αλλά εσένα πως αλήθεια σε εκλέγουν οι μάζες; Τι αλήθεια σού βρίσκουν οι μάζες κ. Μαρκόπουλε που δεν βρίσκουν στις άλλες παρατάξεις;  

Ο πονηρός Larry όμως, δρώντας σαν κίτρινη φυλλάδα, λαϊκιστής γάρ – αν και δεν το περίμενα ποτέ από αυτόν, με «έβγαλε» στον αέρα και τάραξε την ψυχολογία μου. Διότι, όταν ανακοινώνει παρέμβαση τού Πεζοπόρου, αρχίζει και σε λούζει ο κρύος ιδρώτας, και τότε σκέφτεσαι: θα με αποκαλύψει το λαγωνικό ο σκύλος ο Golden Retriever, από το στούντιο της Veikou Avenue; Όμως, όχι, λάθεψα, και μαζί με μένα και οι ακροατές, διότι άλλον πεζοπόρο έβγαλε στον αέρα, έναν ευγενικό συμπολίτη μας που διοργανώνει πεζοπορικές εκδρομές.

Στο διαφημιστικό σπότ που προηγήθηκε της εκπομπής, ο Larry, παίζοντας με την δύναμη της ασάφειας, έγραφε: έχουμε και μία gest εμφάνιση τού γαλατσιώτη «Πεζοπόρου», ο οποίος με λίγα λόγια, παρουσιάζεται και μιλά για τη «δράση» του. Στους κύκλους της δημοσιογραφίας, λένε επί λέξει: δημιουργική ασάφεια. Δηλαδή, αέρα κοπανιστό πού προκαλεί σύγχυση στο κοινό, είτε αυτό είναι τηλεοπτικό είτε αναγνωστικό.

Από τότε που παρακολουθείς τις συγκρούσεις των ψευδο-ιδεολογιών αγαπητέ Larry, στη γιάφκα τού ίντερνετ καφέ, έχεις χάσει τη σπιρτάδα σου, την αγνότητά σου. Γιατί αλήθεια αδικείς τον εαυτό σου;

Οι πρωτοπόροι γιατροί της πόλης μας και όχι μόνο

Οι πρωτοπόροι γιατροί της πόλης μας και όχι μόνο

 

Σήμερα το πρωί, φεύγοντας από τα όρια της πόλης μας για την πλατεία Παπαδιαμάντη, η μέρα ήταν κάπως μουντή, υγρή, με την θερμοκρασία σε καλά για την εποχή επίπεδα. Έτσι για αλλαγή, είπα να πιώ το καφεδάκι μου στο κλασικό καφέ της Κυπριάδου, στο Blue Red. Κλασικό είναι και το καφέ του Σχίζα στην πλατεία Χαλεπά, αλλά τούτη τη φορά προτίμησα το πρώτο. Παλιότερα, τα αρχαία δηλαδή χρόνια, ό,τι κοπάνες κάναμε από το γυμνάσιο της Αλαμάνας, εδώ συνήθως κατέληγαν ή στο πάρκο της Εύας. Τότε στην τάξη, είχαμε -αν θυμάμαι καλά- απουσιολόγο τον Παύλο τον Καρέτσο μιάς και ήταν ο καλύτερος μαθητής. Καλό παιδί ο Καρέτσος, με καταγωγή από τα Τρίκαλα, πολλές φορές, όσες μπορούσε άλλωστε, μας κάλυπτε. Δεν ήταν πάντα εύκολο. Αν τύχει δε και διαβάσει ή του μεταφέρουν το παρόν σημείωμα, χαιρετισμούς από τον Γ…..

Καθώς ήμουν στη Λ. Γαλατσίου, λίγο πριν βγω από τα όρια της πόλης μας (στον Βόρειο Πόλο είναι), κοντοστάθηκα λες και μια φωνή μου έλεγε να σταματήσω. Ακριβώς μπροστά μου το πρατήριο της Shell, αλλά η ματιά μου αυτόματα έπεσε δεξιά μου στην παλιά όμορφη μονοκατοικία. Ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί μου, γιατί η μονοκατοικία αυτή, υπήρξε η έδρα, το ιατρείο του κ. Φασουλή, του γιατρού που πηγαίναμε μικροί. Κατοικία και ιατρείο μαζί, αυτή η όμορφη μονοκατοικία, μας καλοδέχτηκε αρκετές φορές όταν ήμασταν παιδιά. Δεν θυμάμαι μονάχα, αν ο κ. Φασουλής ήταν παιδίατρος ή παθολόγος. Θυμάμαι όμως έναν γλυκύτατο άνθρωπο να μας εξετάζει με τέτοιο τρόπο που μας έδιωχνε τις φοβίες μας.

Για την πλατεία Παπαδιαμάντη ξεκίνησα, αλλά το μυαλό έκανε τα δικά του ταξίδια πίσω στον χρόνο, στον καιρό της αθωότητας. Έτσι, κοντά στον κ. Φασουλή, το μυαλό έφερε ακόμα τέσσερις μεγάλους γιατρούς της πόλης μας, τον κ. Βραδή, τον κ. Ντόβα, τον κ. Τραυλό και φυσικά τον κ. Φερέτο. Εκείνα τα χρόνια, το Γαλάτσι, πέρα από τις φυσικές ομορφιές του είχε την τύχη να έχει και μεγάλους γιατρούς. Δεν ήσαν μόνο αυτοί, αλλά αυτοί οι πέντε θυμίζουν έντονα την παιδική ηλικία. Δεν θέλω να αδικήσω άλλους γιατρούς, μα αξίζει νομίζω να μείνει κανείς σε αυτούς τους ανθρώπους που οι περισσότεροι από εμάς τους γνωρίσαμε καλά μέσα από την επιστήμη τους ή ακόμα και από την προσωπική τους ζωή.

Στο ταξίδι του μυαλού, ας κάνω το ταξίδι ανάποδα απ’ ότι το ξεκίνησα πεζοπορώντας για την Κυπριάδου. Να ανοίξω εδώ μιά σύντομη παρένθεση και να πω ότι, τότε, για εμάς, από τον Βόρειο Πόλο και κάτω κατοικούσαν τα βουτυρόπαιδα και γι’ αυτούς, από τον Βόρειο Πόλο και πάνω κατοικούσαν οι βλάχοι! Τι απίθανες εποχές!

Ανεβαίνοντας (νοητά) λοιπόν την Λ. Γαλατσίου, περνώντας τον Βόρειο Πόλο, συναντάμε στ’ αριστερά μας την μονοκατοικία του γιατρού Φασουλή, συνεχίζουμε και πριν φτάσουμε στο Παλιό Τέρμα (Νάταλι ζαχαροπλαστείο κτλ.) πάλι στ’ αριστερά μας, νομίζω κοντά στο Ωδείο, υπήρχε το ιατρείο του γιατρού Σπύρου Βραδή. Δεν μιλάμε για έναν απλό γιατρό, μιλάμε για γίγαντα της επιστήμης και της καλοσύνης. Παθολόγος ο κ. Βραδής, οι διαγνώσεις του ποτέ δεν λάθευαν και οι ασθενείς του τον λάτρευαν. Αργότερα, μετέφερε το ιατρείο του στην Πηγή και νομίζω προς το τέλος, πίσω από την στάση των λεωφορείων στο Παλιό Τέρμα. Και για τις μετακινήσεις του είχε τον ταπεινό σκαραβαίο.

Στρίβοντας αριστερά στην Λ. Βέϊκου, εκεί στο περίπτερο του Γκουγκούση, η πολυκατοικία αντικριστά του, αυτή που φιλοξένησε και το Ροντίνι, στον δεύτερο ή τρίτο όροφο, φιλοξενούσε το μικροβιολογικό εργαστήρι του κ. Ντόβα. Μέγας γιατρός και ο κ. Ντόβας, ευγενέστατος, γλυκομίλητος, αναλυτικός, βοήθησε πολύ κόσμο τις δύσκολες εκείνες εποχές.

Συνεχίζοντας στην Λ. Βέϊκου, στα δεξιά μας τη φορά αυτή, επί της οδού Απειράνθου αν δεν κάνω λάθος, ήταν το ιατρείο του κ. Τραυλού. Παθολόγος νομίζω ο κ. Τραυλός, πολύ αγαπητός στους ασθενείς του σαν επιστήμονας και σαν άνθρωπος, απόκτησε μεγάλη φήμη με την αξιοσύνη του.

Προχωρώντας, πάλι στα δεξιά μας μεταξύ Μεσσηνίας και Χρ. Λαδά, ήταν το ιατρείο του Παναγιώτη Φερέτου, του επαναστάτη γιατρού. Γράφω επαναστάτη, διότι το ιατρείο του κοσμούσε μια μεγάλη φωτογραφία από την εποχή που ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ. Πολύ μεγάλος γιατρός και ο κ. Φερέτος, παθολόγος, ήταν πάρα πολύ αγαπητός στην πόλη μας, τόσο, που μια φορά που κατέβηκε σαν δημοτικός σύμβουλος να στηρίξει τον Παπαδιονυσίου, πήρε σχεδόν όλες τις ψήφους της παράταξης. Προσωπικός γιατρός και του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, που του χάρισε μάλιστα μιά Mercedes που είχε, την αμερικάνα αν δεν κάνω λάθος, λευκού χρώματος.  

Με το ιατρείο του κ. Φερέτου υπήρχε και μία ιδιαιτερότητα. Εκτός από την αίθουσα των ασθενών-επισκεπτών και την αίθουσα του ιατρείου του, υπήρχε ακόμα ένα δωμάτιο και στο οποίο γινόντουσαν ομηρικές μάχες στην πρέφα. Μαζευόντουσαν οι φίλοι του και γινόταν το έλα να δεις. Αν υπήρχε αγορά στην πρέφα, στα αχρωμάτιστα ή στα 7 σπαθιά, ἠ αν η παρτίδα ήταν σε εξέλιξη κι ένας παίκτης καβαλούσε την ντάμα ατού, γινόταν επανάσταση. Τα σόλο και τα πάσο ήσαν συνηθισμένα γεγονότα, τα καπίκια αυγάτιζαν και ο τυχερός που κατέβαζε πρώτος την κάσα (που συνήθως ξεκινούσε από τα 30) έβλεπε κέρδη. Αν αυτά δεν υπήρχαν, ο γιατρός εξέταζε τον ασθενή του και μάλιστα τις περισσότερε φορές χωρίς λεφτά. Όχι μόνο ο Φερέτος αλλά και οι υπόλοιποι γιατροί, από ανθρώπους που δεν είχαν οικονομική ευχέρεια, δεν έπαιρναν χρήματα.  

Αντάρτης στον εμφύλιο ο κ. Φερέτος, άλλοι γαλατσιώτες βρέθηκαν στην άλλη πλευρά, αντίπαλοι. Σαν τέλειωσε όμως εκείνος ο Πόνος των Ελλήνων, πολιτικοί αντίπαλοι του γιατρού υπήρξαν ασθενείς του και φίλοι του. Εκείνοι οι άνθρωποι του Εμφυλίου, είχαν την ωριμότητα και πορεύθηκαν ειρηνικά μεταξύ τους, εργάστηκαν στην πόλη τους, φίλιωσαν, άφησαν πίσω τους τις μαύρες σελίδες και προχώρησαν μπροστά.

Απρέπεια έκ μέρους μου όμως θα είναι, να μην αναφέρω έστω και μία γυναίκα γιατρό της παλιάς εποχής, την σπουδαία κ. Παπαγεωργίου, που είχε το ιατρείο της πάνω από την παλιά Εθνική Τράπεζα (αν θυμάμαι καλά). Ούτε η κ. Παπαγεωργίου έπαιρνε χρήματα από ασθενείς της που δεν είχαν οικονομική ευχέρεια. Είπαμε, ήταν η εποχή της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης.

Το Γαλάτσι, υπήρξε την παλιά εποχή αριστεροκρατούμενη πόλη στην πλειοψηφία του, μα οι κάτοικοί του, αριστεροί και δεξιοί ζούσαν αγαπημένοι, διότι περισσότερα ήσαν εκείνα που τους ένωναν απ’ όσα τους χώριζαν. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι περισσότεροι αριστεροί ψηφίζουν Μαρκόπουλο κι είναι άπαντες ευχαριστημένοι. Η αριστερή πόλη παραμένει αριστερή αλλά της αρέσει να βγάζει δεξιούς Δημάρχους, τι να λέμε, είναι πόλη με εκκεντρικούς πολίτες. Κάποτε, ομονόησαν όλες οι αριστερές δυνάμεις του τόπου, ακόμα και το ΚΚΕ και με μπροστινό τον Παπαδιονυσίου, έκαναν την επανάσταση στο Άλσος του Βέϊκου με την ολονύκτια καταπάτηση. Σήμερα, ομονοούν όλες οι αριστερές δυνάμεις πλην ΚΚΕ και βγάζουν αέρα για Δήμαρχο τον επαναστάτη Μαρκόπουλο. Αυτή η πόλη……. δεν πλήττει ποτέ!

Κλείνοντας το σημείωμα αυτό, ας πω επίσης πως τώ καιρώ εκείνω, δύο υπήρξαν τα πρώτα φαρμακεία στο Γαλάτσι, αυτό του Στασινάκη στο Παλιό Τέρμα και αυτό του Στράτου στην Λ. Βέϊκου. Στην πορεία φυσικά έγιναν πολλά. Έχω την εντύπωση πως και ο κ. Στράτος ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ, μια ευγενέστατη φυσιογνωμία που διάβαζε απ’ ό,τι θυμάμαι την Αυγή. Τότε, η Αυγή ήταν αριστερή εφημερίδα του ΚΚ εσωτερικού, σήμερα είναι πολύ καλή για το περιτύλιγμα των ψαριών ή για το κάπνισμα καμιάς ρέγκας.

Μιάς κι έπιασα όμως τα φαρμακεία, ας πιάσω και την κλινική του Κολιόπουλου στο Παλιό Τέρμα, που πρέπει να είχε και ψυχιατρική πτέρυγα. Όπως λέγεται σήμερα, το κτίριο της πάλαι ποτέ κλινικής θα κατεδαφισθεί με όλα τα υπόλοιπα ώστε να απελευθερωθεί χώρος και να γίνει η πολυπόθητη πλατεία στο τετράγωνο: Αγίας Γλυκερίας, Ιπποκράτους, Λυσίου και Λ. Γαλατσίου. Μακάρι να δούμε κάποτε στην πόλη μας κεντρική πλατεία.  

 

Σημείωση: αν κάτι σε αυτά που αναφέρω μου διαφεύγει ή ακόμα είναι και λάθος, παρακαλώ διορθώστε με. Δεν διεκδικώ τον τίτλο του αλάθητου. Ούτε φυσικά διαθέτω μνήμη ελέφαντα.