Διόδια στο Γαλάτσι και δανειστική βιβλιοθήκη

Διόδια στο Γαλάτσι και δανειστική βιβλιοθήκη

 

Τώρα τελευταία κυκλοφορούν πολλοί ψυχάκηδες στη πόλη μας, πετάνε μολότοφ στο εργοτάξιο του ΜΕΤΡΟ, σπάνε κιόσκια κομμάτων επειδή δεν τους αρέσουν οι ιδεολογίες που εκφράζουν, με δυό λόγια, τους λείπει το σεξ. Κάντε σεξ αδέλφια και αφήστε τη δήθεν αντίσταση προξενώντας βλάβες στο σύστημα. Εφόσον απέχετε από το σεξ, βλάβες στο μυαλό σας προξενείτε αφενός και αφετέρου μήπως είστε πρακτοράκια του συστήματος; Ερώτημα θέτω για ανάλυση!

Μπορεί οι κακές ειδήσεις και οι ασχήμιες να χαίρουν μεγαλύτερης αναγνωσιμότητας από κάθε τι άλλο, αλλά κανείς στερημένος σεξουαλικά δεν έχει το δικαίωμα να προκαλεί βία επειδή έτσι γουστάρει, επειδή νομίζει ότι εκφράζεται ελεύθερα μέσω της βίας. Το σεξ αδέλφια είναι ευλογία αλλά μάλλον το έχετε δαιμονοποιήσει, όπως έκαναν οι θρησκείες τώ καιρώ εκείνω. Είστε θρησκευόμενοι αδέλφια; Πιστεύετε κάπου; Ακόμα και άθεοι αν είστε, είστε πιστοί, πιστεύετε στην αθεΐα, και στη βία που πιστεύετε, πάλι βουτηγμένοι μέσα στη πίστη είστε, με μία λέξη, υποκριτές. Στερημένοι από σεξ και υποκριτές, ό,τι χειρότερο δηλαδή για έναν άνθρωπο.

Ας φύγω όμως από τα άσχημα της πόλης μας και ας πάω στα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν αλλά δεν τυγχάνουν μεγάλης αναγνωσιμότητας. Το πρώτο από αυτά, έλαβε χώρα το Σάββατο το πρωί στη Λ. Βέϊκου, στο δυτικό πεζοδρόμιο. Δύο μικρές ομάδες συνανθρώπων μας δημιούργησαν μία μικρή όαση πολιτισμού, κυριολεκτικά. Οι «Γείτονες Γαλατσίου – Ομάδα Οικολογίας και Αλληλεγγύης & η Ομάδα Φίλων Βιβλίου Γαλατσίου». Τι έκαναν; Τοποθέτησαν μία μικρή βιβλιοθήκη που την ονόμασαν δανειστική και ελεύθερα όσοι ήθελαν, πήγαιναν, έπαιρναν ένα βιβλίο για να διαβάσουν, και αν είχαν, άφηναν ένα άλλο.

Στη γλυκιά μας πατρίδα, υπάρχει γενικότερα μία απέχθεια για το βιβλίο, είμαστε σε παγκόσμιο επίπεδο από αυτούς που δεν διαβάζουμε βιβλία, ή διαβάζουμε ελάχιστα. Η ανάγνωση ενός βιβλίου οξύνει το μυαλό και όχι το σερφάρισμα στη τηλεόραση και η εμμονή με το κινητό, αυτά δηλαδή που σακατεύουν το μυαλό, το θολώνουν, και αφαιρούν κάθε τρόπο ορθής σκέψης. Εντάξει, δεν λέω να διαβάσετε Μάρξ και Έγελο, η ίδια η ζωή μέσω της επιστήμης τους έχει προσπεράσει, διαβάστε όμως Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Καζαντζάκη, Σολωμό, Παλαμά, Καβάφη, διαβάστε Καμύ, Έσσε, Καραγάτση -γιατί όχι-, διαβάστε Προυντόν, Μπερξόν, κυρίως διαβάστε την αρχαία ελληνική γραμματεία διότι οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι τα είπαν όλα (ναι, τα είπαν όλα), διαβάστε ό,τι τραβάει η ψυχή σας, ακόμα και ιστορία που είναι γεμάτη από ψεύδη.

Η πρωτοβουλία των δύο αυτών ομάδων, μπορεί να τύχει μεγαλύτερης προβολής στο άμεσο μέλλον και μάλιστα ο Δήμος να σταθεί αρωγός σε κάθε τους προσπάθεια. Να καθιερωθεί σιγά-σιγά ένα βιβλιόφιλο δρώμενο στη γκρίζα πόλη μας και να την ομορφύνει. Να φύγει από τα «σκαλοπάτια» και να πάει σε κεντρικότερο σημείο, στο πεζοδρόμιο της Εθνικής τράπεζας για παράδειγμα, ή κάπου αλλού που να υπάρχει χώρος για να στηθεί ακόμα και κιόσκι, σαν αυτό που στήνουν τα κόμματα κάθε τρείς και λίγο για να συνεχίσουν να τροφοδοτούν με φόβο τον Έλληνα πολίτη.  

Το δεύτερο ευχάριστο, όπως το έμαθα από έγκυρη πηγή, είναι τα διόδια που θα βάλει ο Δήμος στους κεντρικούς άξονες της πόλης μας κατά την είσοδο οχημάτων. Πράγματι, με αυτό τον τρόπο, θα μειωθεί η κίνηση στο ήδη βεβαρυμμένο οδικό δίκτυό μας και παράλληλα γεννιέται ένας καινούργιος τρόπος είσπραξης ζεστού χρήματος που τόσο τον έχει ανάγκη. Οι μόνιμοι κάτοικοι της πόλης μας θα εφοδιασθούν με κάρτες και θα έχουν έκπτωση όταν πηγαίνουν στα σπίτια τους.

Με τον τρόπο αυτό, ο Δήμος λύνει δια παντός ένα μεγάλο πρόβλημα που μάλιστα με τα έργα για το ΜΕΤΡΟ διογκώθηκε κατά πολύ. Αλλά για την δήμαρχό μας, τίποτα δεν είναι αδύνατο. Έτσι, στον Βόρειο Πόλο, στην Εύμορφη Εκκλησιά, στου Τσίπρα το φανάρι, στο βουνό προς Ψυχικό και Πανόρμου-Ευελπίδων, προβλέπονται σύντομα πέντε σταθμοί διοδίων.   

 

 

 

 

Ο Πεζοπόρος – Ιωσήφ Στάλιν 

Ήταν ο Καστοριάδης αντικομμουνιστής;

Ήταν ο Καστοριάδης αντικομμουνιστής;

 

Όλα τα πρωινά είναι πανέμορφα πέρα από τις εκάστοτε κλιματολογικές συνθήκες. Μάλιστα, στην Ανατολή η φιλοσοφία δίνει μεγάλη σημασία στο πότε πρέπει να ξυπνάει ο άνθρωπος διότι θεωρεί απαραίτητο ν’ αντικρίσουν τα μάτια του την καθημερινή γέννηση του ήλιου. Εδώ στα δικά μας, στο κέντρο του κόσμου μιας και βρισκόμαστε ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, ανάμεσα στη διαφορετικότητα των πολιτισμών, εδώ ξυπνάμε αργά. Όχι φυσικά όλοι, μα αν πάρουμε το παράδειγμα του Σωκράτη, από τις κραιπάλες και τα συμπόσια, ελάχιστες φορές στη ζωή του ξύπνησε πρωί. Τις περισσότερες φορές έπαιρνε το πρωινό του (κρεμμύδι κι ελιές, μέλι κ.ά.) κατά το μεσημεράκι, όταν ο ήλιος είχε υψωθεί αρκετά. Ό,τι δηλαδή γίνεται και στη Μύκονο που κατά το απόγευμα ρουφάνε τον φρέσκο χυμό τους και τρώνε τα μπέικον τους και λοιπά διατροφικά ελέη.

Εδώ στη πόλη μας, ακολουθούμε μάλλον ανατολίτικες συνήθειες διότι ξυπνάμε νωρίς κάθε πρωί. Έτσι κι εγώ, έφτασα νωρίς στο καφέ ιντερνέτ να γευθώ τον μυρωδάτο καφέ μου – που στην Ανατολή γεννήθηκε σαν αραβικός, βυζαντινός, τούρκικος, αρμένικος κτλ. αλλά εμείς τον λέμε ελληνικό επειδή έτσι μας αρέσει. Δεν θα είχα τραβήξει δυό γουλιές και άκουσα από το παρακείμενο Hasta Luego συζήτηση ανάμεσα σε δύο οπαδούς του Μάρξ και του Έγελου. Πριν από αυτούς, ο δήμαρχος και η μεγάλη παρέα του γεύονταν τον εξαίσιο εσπρέσο που έχει το μαγαζί. Δεν ακουγόντουσαν καν, είχαν αξιοπρεπή παρουσία. Μετά όμως από αυτούς εμφανίστηκαν οι δυο οπαδοί όπως προείπα και τι πιο φυσικό, άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους για τον κομμουνισμό και στη συνέχεια αφού άφησαν ήσυχο τον Μάρξ και τον Έγελο, έπιασαν τα παλιά αθλητικά του Γαλατσίου.

Όση ώρα διαφωνούσαν έντονα, γεύονταν και κουλούρι Θεσσαλονίκης. Και τα έλεγαν:

-       Γιατί δεν σου αρέσει σύντροφε ο Καστοριάδης; Δεν τα έλεγε καλά;

-       Ποιος είναι αυτός, δεν τον ξέρω.

-       Τι να ξέρεις ρε στόκε, το κόμμα τον έχει απαγορευμένο;

-       Ά…. Λες αυτόν τον αντικομμουνιστή;

-       Ναι, αυτόν λέω, δεν σας αρέσει;

-       Καλά, είσαι εσύ κομμουνιστής και μιλάς γι’ αυτόν;

-       Γιατί σύντροφε απαγορεύεται; Θα μ’ εξορίσει ο Κουτσούμπας;

-       Καλά, εσύ δεν είσαι κομμουνιστής, ας μιλήσουμε καλύτερα για το ποδόσφαιρο.

-       Τι να πούμε για το ποδόσφαιρο στο Γαλάτσι; Για τον υποβιβασμό της Ένωσης;

-       Τι λες; Πότε υποβιβάστηκε η Ένωση;

-       Α… είσαι πραγματικά στόκος, ρε, η Ένωση παλιά δεν είχε υποβιβαστεί λόγω δωροδοκίας;

-       Δεν το ξέρω αυτό, πρώτη φορά το ακούω.

-       Έχεις μήπως αλτσχάιμερ;

-       Όχι, δεν το ξέρω αυτό, πότε έγινε;

-       Καλά, εσύ από την Καλαμάτα πότε ήρθες στο Γαλάτσι, μου λες;

-       Είμαι πάνω από τρείς δεκαετίες πάντως.

-       Έ… τότε έχασες παλιά μεγαλεία.

-       Για λέγε, σου είπα δεν ξέρω.

-       Να σου πω αλλά θα καταλάβεις σαν στόκος που είσαι;

-       Λέγε σου λέω, με ενδιαφέρει να μάθω.

-       Ναι; Και μετά να ρωτήσεις το κόμμα αν λέω αλήθεια;

-       Λέγε.

-       Τι να πω, έπιασαν ένα παράγοντα της Ένωσης να δίνει ζεστό χρήμα για νίκη της ομάδας.

-       Και;

-       Τι και ρε στόκε, τον έπιασαν στα πράσα κι έγινε δικαστήριο.

-       Λοιπόν;

-       Τι λοιπόν, ο κατηγορούμενος έλεγε: κύριε πρόεδρε, τα λεφτά δανεικά ήταν και του τα επέστρεφα.

-       Και;

-       Τι και ρε, καταδικάστηκε για δωροδοκία και η ομάδα έπεσε κατηγορία.

-       Καλά, και ο δικηγόρος, δεν έκανε κάτι;

-       Ρε καλαματιανέ πόσο στόκος μπορεί να είσαι; Με τον Αβραάμ δικηγόρο τι περίμενες; Να σωθεί η ομάδα;

-       Καλά, ας πούμε τίποτε άλλο.

-       Τι άλλο; Για Καστοριάδη δεν θέλεις ν’ ακούς, για την ομάδα πάλι δεν σου αρέσει, να σου πω για μερικούς αριστερούς που πήγαιναν στη Γαλλία της εποχή της χούντας σαν δήθεν αντιστασιακοί;

Δυστυχώς δεν έμεινα κι άλλο ν’ ακούσω τη ζουμερή κουβέντα μεταξύ δύο κομμουνιστών της πόλης μας. Πήρα τον κατήφορο για τη «μικρή Μόσχα».

 

 

 

 

Ο Πεζοπόρος - André Breton‎‎