Η διανόηση του Γαλατσίου στην εξορία!

Με τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης για την αύξηση του κορωναϊού, την κατακόρυφη κατά πως δείχνουν τα νούμερα (δεν εννοώ τους πολιτικούς αλλά τα πραγματικά νούμερα), όλοι οι Έλληνες γίναμε παράνομοι. Ναι, εμείς, που τον Νόμο τον είχαμε στο αίμα μας, αλλά βλέπεις, έρχεται ο κάθε τυχάρπαστος γραμματέας με υφάκι εξουσιαστή και μας νουθετεί, μας απειλεί, μας συμβουλεύει, μας αγαπά. Πράγματι, ό,τι γίνεται στον ανυπότακτο τόπο, για το καλό μας γίνεται, για την ευημερία μας, την χαρά μας.

Απόρροια όλων αυτών των παράλογων μέτρων που οδηγούν μαθηματικά σε αδιέξοδα, σε αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα, είναι και η κούραση. Πέρασε ένας χρόνος με καραντίνες, με μέτρα, με εγκυκλίους, με κάθε λογής παράβαση του Συντάγματος από αυτούς που έχουν ορκιστεί να το φυλάνε, γενικώς και ειδικώς, ένα μαύρο χάλι χαρακτηρίζει την κορωναϊκή εποχή μας, χάλι που προέρχεται κατά κύριο λόγο από την εξουσία. Εμείς φυσικά είμαστε οι αποδέκτες όλης αυτής της έλλειψης σοβαρότητας που προέρχεται από την εξουσία – και λέγοντας εξουσία αναφέρομαι σε ολόκληρο το φάσμα της έν Ελλάδι πολιτικής σκηνής, κοινοβουλευτικής και έξω-κοινοβουλευτικής.

Όλα αυτά τα ζητήματα, ειδικότερα του τελευταίου χρόνου, έχουν προβληματίσει πάρα πολύ τους διανοούμενους της πόλης μας, πέρα δε από τις εύλογες απορίες τους φούντωσε και η οργή τους. Η διαρκής ανάλυση στην οποία εμπλέκονται -αριστερή ως επί το πλείστον-, οδηγεί και αυτή σε αδιέξοδα, δεν το αντιλαμβάνονται όμως, δεν διακρίνουν τα αδιέξοδα στα οποία διαρκώς περιφέρονται, δεν έχουν την νοητική επάρκεια να προχωρήσουν βάζοντας στην άκρη τις συγκρούσεις που φέρουν οι αναλύσεις τους. Συγκρουσιακοί από τη φύση τους μάλλον, θέλουν να σιάξουν την κοινωνία, ναι, να την σιάξουν, αλλά μέσα από την περιορισμένη σκέψη τους. Και φυσικά αποτυγχάνουν.

Προ κορωναϊού, οι διανοούμενοι της πόλης μας είχαν ένα ωραίο στέκι, το πάλαι ποτέ «καφέ ιντερνέτ», όπου συναθροίζονταν και οχλαγωγούσαν ανεμπόδιστα. Από εκεί και ύστερα οι συναθροίσεις τους είχαν προβλήματα, που αλήθεια θα ξεδίπλωναν τις απόψεις τους, σε ποιο στέκι; Άρχισαν λοιπόν τις γυροβολιές, πότε στο Άλσος δίπλα στο κολυμβητήριο, πότε στην πλατεία Μανδηλαρά, σαν τον Διογένη τον κυνικό βίωναν ταλαιπωρίες. Αλλά σαν άλλοι σκυλοφιλόσοφοι κι αυτοί, είχαν αντοχές, σθένος, όπως καλή ώρα ο θεμελιωτής των Κυνικών, ο Αντισθένης. Έτσι, κυνηγημένοι από τους εσωτερικούς τους δαίμονες, δεν στέριωναν πουθενά, η ήσυχη πόλη μας τους έδιωχνε μακριά.

Πάνω στην απελπισιά τους, για το που ελεύθερα θα συναθροίζονται, έσπασαν τα τείχη της πόλης και βγήκαν έξω από αυτήν. Τούτη η βέβηλη πράξη τους, να εγκαταλείψουν την πόλη τους -για την οποία μεταξύ των άλλων υποτίθεται ότι αγωνίζονται-, δεν πέρασε απαρατήρητη. Τόσο βέβηλη μάλιστα η ενέργειά τους που δεν δίστασαν να συναθροίζονται πλέον κάτω από την σκιά ενός ναού! Πως να χαρακτηρίσει κανείς την επαίσχυντη πράξη τους; Βέβαια, ο Άγιος Ανδρέας της Λαμπρινής που φιλοξενεί τις φλυαρίες τους, δεν κόβεται για τ’ ανθρώπινα, έχει άλλες έννοιες. Μα κι αυτοί οι θεομπαίχτες, αφού έκαναν την παρανομία τους να μετακινηθούν σε άλλο δήμο, χάθηκε να βρούν ένα ήσυχο τόπο για να εκδηλώνουν τις συγκρούσεις τους; Ευάερο κι ευήλιο; Δεν λέω, το πάρκο του Αγίου Ανδρέα καλό είναι, αλλά να βγάζεις λόγο και να βαρούν οι καμπάνες να τον εξαφανίζουν, δεν είναι και η καλύτερη επιλογή,

Για να διορθώσουν το μέγα σφάλμα στο οποίο υπέπεσαν, τους καλώ να επανέλθουν εντός των ορίων της πόλης. Και αν δεν μπορούν οι ίδιοι να βρούν ένα στέκι ν’ αλληλοσπαράσσονται ελεύθερα, τότε, ας αναλάβει ο δήμος Γαλατσίου δράση, ας παραχωρήσει έναν χώρο στην διανόηση της πόλης μας. Κύριε Δήμαρχε, δώστε επιτέλους λύση σε ένα ακόμα πρόβλημα του διογκώνεται μάλιστα, δώστε χώρο στους πάσης φύσεως ιδεαλισμούς που αναπτύσσονται από συμπολίτες μας. Αυτοί από μόνοι τους δεν μπορούν, εσείς όμως μπορείτε.

=============

Σημείωση: στην φωτό διακρίνεται ο μασκοφόρος-πεζοπόρος;