Το μεσημεράκι, με
τον ήλιο να γλυκαίνει τα δυτικά πρανή του Αγχεσμού, από τα Περβόλια, αργοπερπατώντας,
βρέθηκα ψηλότερα, στο διάσελο, ή στο τρίστρατο, δηλαδή στα όρια Γαλατσίου-Ψυχικού-Φιλοθέης.
Όλος αυτός ο ανάγλυφος γεωγραφικός χώρος, είναι επίσης γνωστός ώς «Βραχώδη Όρη»,
στην ανατολική πλευρά των οποίων ο γέρο Καραμανλής επέλεξε να μείνει το κιβούρι
του μετά τα φυσικά.
Κάθισα
αρκετή ώρα ν’ αγναντέψω την ομορφιά, το θαλάσσιο κάστρο της Αθήνας -την Σαλαμίνα-,
τον Σαρωνικό να λαμποκοπά γαλήνια στην απλωσιά του, την Πάρνηθα, την προστάτιδα
του λεκανοπεδίου, να στέκει ορθή σαν φρουρός ακοίμητος εμποδίζοντας τους δύσκολους
βορειάδες να εισέλθουν στην Αττική γη, ολούθε μιά αρμονία. Σαν χόρτασα τον
ευλογημένο τόπο, πήρα τα δυτικά πρανή να βγω πάνω από το Άλσος του Βέϊκου.
Αργά-αργά,
κατέβαινα και πλαγιοκοπούσα τα Βραχώδη όρη και δεν άργησα να πέσω στην
ανατολική πλευρά του Άλσους. Από το τρίστρατο μέχρι και στο έμπα του Άλσους, τα
πουλιά άκουγα, το ελαφρύ θρόισμα των θάμνων, και την ανθρώπινη απουσία δια της σιωπής.
Με μια λέξη: Μαγεία! Όμως, οι καλές στιγμές δεν διαρκούν πολύ, διότι αν
διαρκούσαν δεν θα ήμασταν εδώ αλλά σε άλλες διαστάσεις, έτσι, την απόλυτη
αρμονία έσπασε μονομιάς οχλαγωγή. Τρόμαξα, αλλά γρήγορα συνήλθα και επανήλθα
στην τριβή της καθημερινότητας. Τι συνέβη και χάλασε η αρμονία του βουνού;
Τίποτε ιδιαίτερο.
Στα
«Πέτρινα», ο δήμαρχος λογομαχούσε με έναν συμπολίτη μας πολύ έντονα. Αρκετά
ακόμα άτομα έστεκαν γύρω από τους λογομαχούντες, που όπως κατάλαβα, θα πρέπει
να ήταν δημοτικοί υπάλληλοι αρμόδιοι για το Άλσος. Με απειλητικό τρόπο μάλλον,
ένας υπάλληλος είχε υψώσει πολύ τη φωνή του, τόσο, που τρόμαξαν κάτι κοτσύφια
που λημέριαζαν στις σκέπες των «Πέτρινων». Την αναπόφευκτη και μοιραία συμπλοκή
απέτρεψαν οι παρευρισκόμενοι που παρενέβησαν και έπιασαν μερικοί τον δήμαρχο
και μερικοί τον υπάλληλο και δεν συνέβησαν τα χειρότερα.
Στην
αναμπουμπούλα, ο υπάλληλος ακούστηκε να ρωτά με ύφος έντονο πότε θ’ ανοίξει το
Άλσος και ο δήμαρχος ν’ ανταπαντά: μετά το Πάσχα και αν δεν έχουμε τα κρούσματα
που έχουμε κάθε μέρα στο Γαλάτσι. Πολλά ακόμα ειπώθηκαν αλλά δεν κατάφερα να τ’
ακούσω διότι αν πλησίαζα κι άλλο θ’ αποκάλυπτα την θέση μου.
Δεν
μπορώ να πάρω θέση υπέρ του ενός ή του άλλου εμπλεκόμενου, διότι η απόσταση δεν
μου επέτρεψε ν’ αποκτήσω πλήρη εικόνα του δυσάρεστου συμβάντος. Όμως, ας μου
επιτραπεί να πω ότι, πέραν της ψυχολογικής πίεσης που νιώθουμε όλοι μας με το
Άλσος κλειστό, καλώς πράττει ο δήμαρχος και δεν το ανοίγει, όπως δε είπε, ίσως
μετά το Πάσχα. Και κακώς ο υπάλληλος πήρε θέση σε ένα θέμα που αφορά την
δημοτική αρχή που αποφασίζει. Προείπα, ούτε εμένα μου αρέσει η εικόνα με το
Άλσος κλειστό, αλλά λόγο στους δημότες δίνει ο δήμαρχος και όχι ο υπάλληλος, μας
αρέσει ή όχι αυτό.
Θα
έλεγα κλείνοντας, να δώσουν τα χέρια της συμφιλίωσης δήμαρχος και υπάλληλος, διότι
μόνο η ενότητα οδηγεί μπροστά, η διαμάχη, η αντιπαλότητα, η αντίδραση, δεν
οδηγούν πουθενά.
Το δημώδες που μιλά
γι’ αγάπη, αφιερώνεται στους δύο εμπλεκόμενους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου