Τα ΜΜΕ του Γαλατσίου

Μετά την πρωινή βόλτα στα πέριξ της γκρίζας πόλης, είπα να καθίσω για ένα καφέ στην πολύβουη λεωφόρο Βέϊκου. Τη φορά αυτά επέλεξα το «48», ωραιότατο καφέ με δυό-τρείς ποικιλίες εσπρέσο στον κατάλογό του, που τιμώ ιδιαίτερα. Γεννημένος μέσα στον εσπρέσο είμαι μιάς και ο παππούς μου, προπολεμικά ακόμα, έπινε τον εκλεκτό καφέ. «Καλά, προπολεμικά στην Ελλάδα δεν υπήρχε ηλεκτρισμός αν εξαιρέσεις τις μεγάλες πόλεις, ο παππούς σου στο νησί που ζούσε, πως έκανε τον εσπρέσο;», με ρώτησε κάποια φορά ένας κακεντρεχής συμπολίτης μας. Μα, είναι απλό, απάντησα στον είρωνα συνομιλητή μου, τον έφτιαχνε σε μηχανή που δούλευε στο χέρι. Τέλος πάντων, ο παππούς ήταν λαθρέμπορας την προπολεμική εποχή και από την γειτονική Ιταλία εισήγαγε λάθρα διάφορα προϊόντα, μεταξύ αυτών και τον εσπρέσο.

Στο «48» λοιπόν, εκτός από τις ποικιλίες του εσπρέσο, μπορείς ν’ απολαύσεις σαν τυχαίος ωτακουστής, τα μυστικά του τοπικού Τύπου! Διότι, όπως έχω καταλάβει, εκεί συχνά -δεν λέω καθημερινά διότι δεν ξέρω-, συνεδριάζει άτυπα συντακτική ομάδα και, δονείται ελαφρά, πάλλεται η ατμόσφαιρα με τον χαμηλό φωτισμό και τις όμορφες μυρωδιές. Απολαμβάνοντας λοιπόν τον καφέ σου, τρόπον τινά νιώθεις ότι αποτελείς και σύ μέρος της άτυπης συντακτικής ομάδας εφόσον ακούς. Λέγονται μυστικά; Όχι βέβαια, τι μυστικά, μιλάνε οι άνθρωποι για την πόλη και τα προβλήματά της και προφανώς μεταφέρουν τις ανησυχίες τους υπό μορφή άρθρων κάθε εβδομάδα. Ό,τι γίνεται και στο ίντερνετ καφέ αλλά σε πιο ήρεμη έκδοση, περισσότερο διανοουμενίστικη. Στο ίντερνετ υπάρχει μια γνησιότητα, μιά αυθεντικότητα, άσχετα με το περιεχόμενο, αντίθετα στο «48» το «δήθεν» αιωρείται σαν παλμός, ανάλογα με τις μυρωδιές και τ’ αρώματα του καφέ.

Ο τοπικός Τύπος στην πόλη μας, αριθμεί αν δεν κάνω λάθος δύο εφημερίδες σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή και παράλληλα κι άλλα ενημερωτικά ηλεκτρονικά μέσα. Εφόσον υπάρχουν, όλα κάπου χρησιμεύουν, όλα έχουν αναγνωστικό κοινό, αλλά κέρδη μεγάλα δεν νομίζω να έχουν. Γενικότερα, οι εφημερίδες στην τίμια πατρίδα μας, διάγουν περίοδο παρακμής. Εκείνες οι χρυσές εποχές του τρισμέγιστου ΠΑΣΟΚ, που πέρασαν κι ερήμωσαν τη χώρα, άφησαν πραγματικά αποκαΐδια. Εκείνος ο κατήφορος πήρε αμπάριζα και τις εφημερίδες και όχι μόνο. Αν κοιτάξεις ψύχραιμα, δίχως δηλαδή κομματικές αγκυλώσεις, η υλιστική πράσινη καταιγίδα του τρίτου δρόμου προς τον σοσιαλισμό, έφερε ολέθρια αποτελέσματα και στον χώρο του Τύπου γενικότερα.

Βέβαια, από μιά άλλη θέση αν δείς τα πράγματα, οι εφημερίδες, όχι της πόλης μας μόνο εννοείται, προβάλουν τα έργα της εκάστοτε κυβερνητικής ή έστω δημοτικής αρχής -και καλώς πράττουν-, μα δύσκολα αναδεικνύουν θέματα αντιπολιτευτικά, πλήν φυσικά ελαχίστων εξαιρέσεων. Όσο για τις δικές μας εφημερίδες (της πόλης μας), οι δυνατότητες που έχουν δείχνουν μάλλον να είναι περιορισμένες, δεν υπάρχει δηλαδή η φαντασία και η φινέτσα, απουσιάζει εντελώς η πέρα από τα γνωστά ελεύθερη γνώμη, και η δημοσιογραφία λειτουργεί μάλλον σαν δουλειά υπαλληλική ενώ δεν είναι αυτός ο σκοπός της ύπαρξής της. Δεν εξαιρώ εννοείται ούτε την φιλόξενη ηλεκτρονική σελίδα που αναδημοσιεύει τα άρθρα μου.

Όπως τα πολιτικά κόμματα, έτσι και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κατά την αντίληψη του γράφοντος το παρών άρθρο, είναι άκρως συντηρητικά. Δεν προσθέτουν κάτι ουσιώδες στην ενημέρωση των πολιτών και ο ρόλος τους μάλλον διακοσμητικός είναι και τίποτα άλλο.   

Πέραν αυτών, το συντηρητικότερο ίσως Μέσο της πόλης μας, δεν είναι οι εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά sites, αλλά ένα τηλεοπτικό κανάλι με την επωνυμία «Πολίτες & Ενημέρωση». Σε αυτό, ο παρουσιαστής -που δείχνει άνθρωπος καλών προθέσεων- θυμίζει μάλιστα πολύ έντονα με το στυλ του τον μεγάλο αμερικάνο δημοσιογράφο Larry King, μερικές φορές δείχνει να πλατειάζει και παράλληλα βγάζει μιά πικρία επειδή ο Δήμαρχος δεν καταδέχεται να πάει στην εκπομπή του και να συνομιλήσει μαζί του ή και με πολιτικούς αντιπάλους του. Βέβαια δεν έχει και άδικο, διότι ο πρώτος πολίτης του Δήμου μας, παρόλο που είναι προσηνής στις καθημερινές σχέσεις του και θα τον συναντήσεις οπουδήποτε στην πόλη να πίνει έναν καφέ χαλαρώνοντας από τα απαιτητικά καθήκοντά του, εν τούτοις εδώ δείχνει ολίγον τι αλαζών, ή συμβαίνει κάτι άλλο που αγνοώ.  

Συμπέρασμα πρώτο: τα ΜΜΕ της πόλης μας δεν το έχουν (που λέει ο σοφός λαός), απλώς υπάρχουν και ίσως μάλιστα να υποστηρίζουν πως κάνουν και τίποτα σπουδαίο με την ύπαρξή τους. Αν πιστεύουν κάτι τέτοιο, θα τους συστήσω ένα παλιό βιβλίο του Hermann Hesse που φέρει τον τίτλο: Νάρκισσος και Χρυσόστομος!

Συμπέρασμα δεύτερο: την τάξη στον Δήμο θα την βάλει το Χάος, όταν εσείς το ψηφίσετε, όταν δηλαδή θα είστε έτοιμοι να κάνετε από κοινού το πήδημα, άλογο και αναβάτης.