Αίφνης, δίχως λόγο κι αιτία εξερράγη ο Ίκαρος!

Αίφνης, δίχως λόγο κι αιτία εξερράγη ο Ίκαρος!

 

Άριστα έπραξε ο Δήμαρχος της πόλης και μίλησε με ακρίβεια στα παραμύθια που πήγε να σερβίρει το μεγάλο κανάλι, κάνοντας δήθεν δημοσιογραφία. Αν είναι έτσι η δημοσιογραφία εγώ είμαι αστροναύτης. Μην πω ταξιδιώτης του χρόνου και τρομάξω κανέναν. Υπάρχουν όμως αυτές οι ηλίθιες εκπομπές ακριβώς επειδή υπάρχουν ηλίθιοι ακροατές και γεμίζουν τα μυαλά τους με τον σανό της δήθεν ενημέρωσης. Μας έδειχνε η δήθεν ρεπόρτερ ιδιωτικό χώρο βαπτίζοντάς τον δημόσιο δρόμο στον οποίο υπάρχουν δυό μαγαζιά, ένα φαναρτζίδικο κι ένα ηλεκτρολογείο και μετά σαν είδε την αστραπή του Δήμαρχου να πέφτει σαν από το χέρι του Βαρυβρόντη Δία, πισωπάτησε τόσο αυτή και άλλο τόσο η διευθύνουσα την εκπομπή τηλεπαρουσιάστρια.

Εντάξει, στο πάνελ της «ενημέρωσης» υπήρχε και τρίτος άνθρωπος που πάσχιζε να συντηρήσει την ύπαρξή του με λόγια του απόλυτου κενού. Πως λέμε πως το απόλυτο μηδέν είναι στους -270 βαθμούς Κελσίου; Έ…. Κάτι τέτοιο.

Με τον χιονιά βγήκαν στην επιφάνεια πολλές αρρώστιες της κοινωνίας μας προερχόμενες οι περισσότερες από ένα ανύπαρκτο κράτος και ανύπαρκτη σχεδόν τοπική αυτοδιοίκηση και κάκιστα ο Δήμαρχος θέλησε να δικαιολογήσει άχρηστους Δημάρχους της Αθήνας που δεν κούνησαν επί μέρες ούτε το δακτυλάκι τους. Ναι, θα πεί ίσως κάποιος, αυτή ήταν στήριξη πολιτική σε ανύπαρκτους αιρετούς αρχόντους, αλλά δεν είχες κανένα λόγο Δήμαρχε να υπερασπιστείς νεκρούς πολιτικά συναδέλφους σου. Εσύ, έπραξες όπως σωστά είπες τον καθήκον σου, δεν έκανες κάτι σπουδαίο, την δουλειά σου την έκανες καλά. Έτρεξες, μόχθησες, ήσουν παρών το διάστημα αυτό και πέραν αυτών έχεις αντιμέτωπη και την προπαγάνδα που προέρχεται από την δήθεν αριστερά, την Ικάρια ας πούμε προπαγάνδα. Αν απουσίαζαν μάλιστα απ’ όλο αυτό το σκηνικό και οι φτυαριές σου με το αλάτι που ήσαν μάλιστα και άτσαλες διότι το αλάτι δεν το σκόρπιζες αλλά το ντάνιαζες όπως το έριχνες, τότε, ίσως να μην είχε κανένας λόγο να σε βαπτίσει λαϊκιστή.

 

Βλέπεις, αρέσει στον κόσμο να βάζει ταμπέλες, να, ας πούμε ο πάλαι ποτέ σύντροφος Ίκαρος αναφερόμενος σε μένα ξεκινά με «τον λαλίστατο ανώνυμο Πεζοπόρο» και καταλήγει στο «που δεν φροντίζει να κρύβει την εξουσιαστική λαγνεία». Επειδή του είναι εύκολο, βάζει μιά ταμπέλα συνηθισμένος από τη τζούφια πολιτική ανάλυση στην οποία με χάρη επιδίδεται.

Επειδή έχω το θάρρος της γνώμης μου, επειδή δεν έχω κομματικές αγκυλώσεις διότι δεν πιστεύω πουθενά, επειδή κατά καιρούς μιλάω ελεύθερα για τα θετικά σημεία του Δημάρχου – μιλάω και για τα αρνητικά (Κόκκινη Παναγιά κ. α.), επειδή δεν είμαι ελεγχόμενος από ξεπεσμένες ιδεολογίες, λογικό μου ακούγεται όχι μόνο ο αγαπητός κατά τ’ άλλα Ίκαρος αλλά και αρκετοί ακόμα συμπολίτες μας, να μην μπορούν να δούν πέρα από τα όρια που τους βάζει η περιορισμένη σκέψη τους.

Το θέμα είναι ότι δεν μας πτοεί τίποτα. Ο καθένας μπορεί να γράφει και να πιστεύει ό,τι θέλει, με ή χωρίς ταμπέλες.

Στη φωτο διακρίνεται τυχαίος διαβάτης στην πόλη μας με το μπατόν του για περισσότερη ασφάλεια.