Σύγκρουση καλαματιανών παραγόντων της πόλης μας στο Hasta Louego!

Η ύλη είναι σημειακή ανωμαλία στο χωροχρονικό συνεχές

Σήμερα το πρωί, αναζητώντας πινέζες, έπειτα από αρκετό ψάξιμο και απογοητευμένος θα ‘λεγα, φτάνω και στο πολύ-κατάστημα του Αργυριάδη επί της Βενιζέλου και κάπως άκεφα, περιμένοντας ακόμα ένα: δεν έχουμε, ρωτάω έναν υπάλληλο έξω στο πεζοδρόμιο καθώς περίμενα στη σειρά μου: πινέζες έχετε; Φυσικά, απάντησε σβέλτα ο υπάλληλος κι εκνευρίστηκα που τόσες ώρες έψαχνα άσκοπα δώθε-κείθε. Από τα καλύτερα και χρησιμότερα καταστήματα στην πόλη μας αυτό του Αργυριάδη.

Με τις πινέζες ανά χείρας και καθ’ οδόν προς το σπίτι πιάνοντας τον κατήφορο, κατεβαίνω τα σκαλιά του εμπορικού κέντρου (Σινέ Αλέξανδρος) αλλά πριν φτάσω στο ύψος του ίντερνετ καφέ, δίπλα, στο Hasta Luego, ακούω ευχές και βλέπω χαιρετούρες. Η στιγμιαία στάση μου δεν με εμπόδισε κι έπιασα θέση σε μιά γωνιά του Hasta Luego, θέλησα να γίνω μάρτυρας βαριών συζητήσεων. Όχι, δεν εννοώ κουβέντες του Κονκλάβιου που συνήθως συνεδριάζει δίπλα, όχι, αλλά κάτι περισσότερο, κάτι πιο επίσημο. Αφού ασφάλισα τη θέση μου μη μου τη φάνε τα κοράκια, εισήλθα στο καφέ, πήρα τον καφέ μου ανά χείρας κα κάθισα ήσυχος στη θέση μου, σε μιά γωνιά. Μόλις είχε φτάσει ο Δήμαρχος και κάθισε δίπλα σε έναν  καλαματιανό συγχωριανό του και ενεργό κομμουνιστή. Γράφω ενεργό κομμουνιστή διότι αποσύρονται αρκετοί σύντροφοι στη μέση της διαδρομής μη αντέχοντας την κομμουνιστική πειθαρχία, ή αποχωρούν χαράζοντας πορείες δεξιόστροφες συνήθως. Υπάρχουν και εκείνοι οι ελάχιστοι που πάνε αριστερότερα, αλλά αυτά είναι θέματα άλλων και επί της ουσίας δεν με αφορούν. Ο κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του και εμείς έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε τις επιλογές τους, μόνο εφόσον σχετίζονται με τα κοινά, όπως καλή ώρα στην πρωινή καλαματιανή μάζωξη φίλων και συγχωριανών μα και άσπονδων πολιτικών αντιπάλων.

Μετά τις πρώτες δυνατές τζούρες του καλού καφέ που σερβίρει το Hasta Luego, άρχισε ο κομμουνιστής να βγαίνει στον Δήμαρχο από τ’ αριστερά. Έμ από που θα του έβγαινε; Από το κέντρο; Τέλος πάντων, άρχισε την άμυνα ο Δήμαρχος, τόσα θα μου στοιχίσει η Ζαϊρα, τόσα θέλω για την πλατεία που θα γίνει, κτλ. Μα καλά Δήμαρχε, το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν απέρριψε τις απαλλοτριώσεις για την πλατεία; Τέλος πάντων, λόγο στο λόγο, εκνευρίστηκε και ύψωσε φωνή ο κομμουνιστής, πιστεύοντας αφελώς μάλλον πως με τις φωνές θα ψαρώσει ο Δήμαρχος, ένας άλλος τον ρώτησε γιατί δεν νομιμοποιεί 200 συμβασιούχους, πήρε ρότα περίεργη η κουβέντα και το αποτέλεσμα όλης αυτής της φασαρίας; Μηδέν.

Το όλο σκηνικό, μου θύμισε κάτι δήθεν ενημερωτικές εκπομπές στην τηλεόραση όπου οικοδεσπότες και καλεσμένοι δεν επιδιώκουν ένα διάλογο της προκοπής αλλά μιά κόντρα όπου ο νικητής είναι αυτός που θα σκούξει δυνατότερα από τους υπόλοιπους. Το αστείο φυσικά σε αυτές τις εκπομπές είναι και το άλλο, συνήθως οι οικοδεσπότες είναι δημοσιογράφοι «έγκριτοι», δηλαδή δημοσιογράφοι του κώλου (συγχωρήστε μου την αθυροστομία) που η ανεγκέφαλη μάζα τους έχει δώσει αξία.

Απογοητευμένος από την τροπή της συζήτησης μεταξύ των καλαματιανών παραγόντων της πόλης μας, του πρώτου πολίτη της και του ενεργού και οργισμένου κομμουνιστή, σηκώθηκα με τις πινέζες στο ένα χέρι και τράβηξα για την Ιπποκράτους. Καθώς πήγαινα, σκέφτηκα: έτσι και μάθει η ολομέλεια του Κονκλάβιου την ανάρμοστη συμπεριφορά του μέλους της (του ενεργού κομμουνιστή), και την ασέβεια που έδειξε προς ό,τι εκπροσωπεί ένας Δήμαρχος, ασφαλώς και θα τον επιπλήξει.

Η ύλη, σαν σημειακή ανωμαλία που είναι στο χωροχρονικό συνεχές, εκδηλώθηκε για άλλη μία φορά σήμερα το δευτεριάτικο πρωινό στο Hasta Luego. Είπαμε, ο υλισμός (απ’ όπου κι αν προέρχεται) είναι από τη φύση του συγκρουσιακός.