Οι γιαουρτάδες του Γαλατσίου

Οι γιαουρτάδες του Γαλατσίου

 

Το γάλα, είναι μία πλήρης διατροφή για τα βρέφη όπως λένε οι ειδικοί, ειδικότερα δε το μητρικό γάλα. Για ένα παιδί που βρίσκεται στην ανάπτυξη, το γάλα μπορεί ν’ αποτελεί διατροφική ανάγκη, έν αντιθέσει με έναν ενήλικα που δεν του προσφέρει κανένα όφελος παρά μόνο προβλήματα. Από συνήθεια όμως το γάλα καταναλώνεται απ’ όλες αδιακρίτως τις ηλικίες.

Όχι μόνο το γάλα αλλά και το παράγωγό του, το τυρί, είναι ανθυγιεινό όταν μάλιστα δεν τηρείται το μέτρο της κατανάλωσής του. Στον αντίποδα αυτών, το γιαούρτι, παράγωγο κι αυτό του γάλακτος, έχει πολλαπλά οφέλη για την υγεία όλων των ηλικιών.

Τα φρέσκα προϊόντα που προέρχονταν από το γάλα, μερικές δεκαετίες πίσω, ήταν εντελώς διαφορετικά απ’ ό,τι είναι σήμερα που η ανάγκη εφηύρε την τυποποίηση, την βιομηχανική παραγωγή των αναφερομένων προϊόντων. Πριν από την βιομηχανική παραγωγή, υπήρχαν οι γαλακτοπώλες, οι γιαουρτάδες κι άλλα συναφή επαγγέλματα που χάθηκαν επειδή η ζωή άλλαξε τις διατροφικές της συνήθειες.

Στην πόλη μας, σε εποχή που εμείς δεν ζούσαμε ή ήμασταν πολύ μικροί ηλικιακά, ανθούσαν οι τσοπαναραίοι. Μην ξεχνάμε πως το Γαλάτσι, ήταν σε άγνωστους καιρούς μεγάλο βοσκοτόπι με τις λιβαδιές του, τα πλούσια νερά του και το υγιεινό κλίμα του. Οι λιγοστοί τότε κάτοικοι της αραιοκατοικημένης περιοχής μας, όταν ήθελαν φρέσκο γάλα, τραβούσαν για τις κοντινές στάνες και το προμηθεύονταν από τον τσοπάνη. Αν ήθελαν τυρί ή γιαούρτι, τις ίδιες κινήσεις έκαναν.

Για το γιαούρτι όμως ειδικότερα, υπήρχαν συμπολίτες μας που το παρήγαγαν και το πουλούσαν μόνοι τους. Οι λεγόμενοι γιαουρτάδες. Ένας τέτοιος γιαουρτάς ήταν ο κύριος Παναγιώτης, που, τουλάχιστον εγώ μικρό παιδάκι, τον θυμήθηκα να περνά πεζός τις γειτονιές του Γαλατσίου και να πουλά το δικό του γιαούρτι σπίτι-σπίτι. Μάλιστα, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που μετέφερε τα γιαούρτια του. Για τον σκοπό αυτό, είχε δύο ας πούμε μεταλλικά κουτιά, στο σχήμα ενός briefcase αλλά μεγαλύτερα σε όγκο, όπου μέσα σε αυτά υπήρχαν θήκες που με ασφάλεια τοποθετούνταν τα γιαούρτια. Είχε κάνει μία πατέντα διότι πάντοτε μετέφερε δύο μεταλλικά κουτιά, με τον τρόπο που βλέπετε στην φωτογραφία.

 

Ο κύριος Παναγιώτης, είχε (και έχει νομίζω) την κατοικία του στην περιοχή των Ακτημόνων, και σήμερα πρέπει να πλησιάζει τα 100 χρόνια ζωής. Από εκεί ξεκινούσε και έφτανε σε κάθε σπίτι στο Γαλάτσι, από την μία άκρη του ως την άλλη.

Ο κύριος Παναγιώτης ήταν ντόπιος γιαουρτάς και πολύ αγαπητός. Παράλληλα με τις δραστηριότητές του τον παλιό καιρό, η ΦΑΓΕ επίσης δραστηριοποιήθηκε ανοίγοντας το πρώτο της εργοστάσιο για παραγωγή γιαουρτιού στο βόρειο άκρο της πόλης μας. Δεν ξέρω πότε ακριβώς συνέβη αυτό αλλά υποθέτω την δεκαετία του 1960. Βέβαια, η οικογένεια Φιλίππου (ΦΑΓΕ) είχε ανοίξει ένα μικρό κατάστημα πολλά χρόνια πιο πίσω στην περιοχή των Άνω Πατησίων.

Έξ όσων γνωρίζω, οι περισσότεροι εργαζόμενοι της ΦΑΓΕ, τότε αλλά και σήμερα, κατοικούν ή έλκουν την καταγωγή τους από το Γαλάτσι. Και τούτο διότι η οικογένεια Φιλίππου δεν ξέχασε από που άρχισε κι έγινε στη συνέχεια μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες στο είδος της παγκόσμια.

========

Σε ένα από τα επόμενα άρθρα, αφιέρωμα σε ένα από τα παλαιότερα γαλακτοζαχαροπλαστεία της πόλης μας.