Στον τελικό του basket – Marx (Μαρκό) εναντίον όλων

Στον τελικό του basket – Marx (Μαρκό) εναντίον όλων

 

Πολύ καιρό πριν, κοντά τέσσερα χρόνια, οι ομάδες προετοιμάζονταν για τον μεγάλο αγώνα, άλλαζαν προπονητές, απέλυαν παίκτες, αγόραζαν ανερχόμενα αστέρια του αθλήματος, τα προεδρεία των ομάδων άλλαζαν σχέδια, η παράγκα του ποδοσφαίρου ήταν ήδη παρούσα και στο basket (αρκετοί θυμόντουσαν την παλιά δωροδοκία που στάθηκε αφορμή να υποβιβαστεί ομάδα της πόλης μας μιάς και στο δικαστήριο αποδείχτηκε η ενοχή στελέχους της), στο δημοφιλέστερο άθλημα στην Ελλάδα μετά το μπαρμπούτι και τον Θανάση.

Έπειτα από αποφάσεις της Ομοσπονδίας, ο τελικός των τελικών ορίστηκε για τις 8 του Οκτώβρη, σημαδιακό μήνα μιάς και έναν άλλο Οκτώβρη, έναν αιώνα πίσω, συνασπίστηκαν αναρχικοί, μπολσεβίκοι και λοιποί και με μπροστάρη τον Λέοντα Τρότσκι, τον προπονητή του Κόκκινου Στρατού, σάρωσαν τις στρατιές του Τσάρου και στο τέλος, όπως είναι γνωστό, επικράτησε η μειοψηφία των επαναστατών του 5%, δηλαδή οι μπολσεβίκοι, διότι είχαν την καλύτερη οργάνωση από τους άλλους, άριστοι επαγγελματίες επαναστάτες, και με την πάροδο του χρόνου δημιούργησαν την φημισμένη πια Λαοκρατία, να τα μολογάμε αυτά, να μην ντρεπόμαστε.

Στον μεγάλο αγώνα του καιρού μας, στο μεγάλο ντέρμπυ σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές, η κάθε επαναστατική ομάδα θεώρησε καλό να προχωρήσει μόνη της, δεν ομονόησαν έστω και υποκριτικά όπως την εποχή του τσεκουρωμένου Λέοντα και διάλεξαν η κάθε μία τον δικό της δρόμο. Πέντε συνολικά ομάδες διεκδικούσαν την μεγάλη νίκη. Ας τις αναφέρουμε διότι έχουν περάσει πλέον στη σφαίρα της θυσίας και της αντρειοσύνης, στο Πάνθεο των ηρώων.

Πρώτη ομάδα αυτή του Blue, Green, White & Orange,  Marx, έμπειρη ομάδα εφόσον σε δύο προηγούμενες επαναστάσεις είχε πνίξει κάθε αντίδραση και είχε θριαμβεύσει με μεγάλα ποσοστά, ήτοι είχε μεγάλη αποδοχή του άδολου λαού.

Δεύτερη ομάδα αυτή του Red, Char, αυτή η ομάδα είχε άριστη οργάνωση μιάς και είχε αντιγράψει την οργανωτική δομή των μπολσεβίκων του περασμένου αιώνα, σκληρή ομάδα, με την μορφή αρνιού αλλά καρδιά λύκου. Επικίνδυνη διότι είχε ξεπεράσει το σημαδιακό ποσοστό του 5%.

Τρίτη ομάδα αυτή του σκληρού Green, Blue, Orange & Red, Gerard, αυτή η ομάδα επειδή δεν είχε οργανωτικές ικανότητες, συμφώνησε με την ετοιμοπόλεμη ομάδα των ανένταχτων επαναστατών, της ομάδας δηλαδή των Galakidon, που και εμπειρία μεγάλη είχε από παλιότερες επαναστάσεις αλλά και τη θέληση για να αλώσει την αντίπαλη μπασκέτα.

Τέταρτη ομάδα αυτή της Orange, Angie, και αυτή η ομάδα είχε λάβει μέρος σε παλιότερες επαναστάσεις και ήταν οριακά στο κρίσιμο 5%.  Αντιμετώπιζε όμως γενικότερα προβλήματα λόγω της εισβολής των Casel & Taylor, που θέλησαν να προσφέρουν τις γνώσεις τους σε ένα αβέβαιο περιβάλλον με την στήριξη του Alexis, του πρώην αποτυχημένου προπονητή της ομάδας. Οι Casel & Taylor έδωσαν παράλληλα μεγάλη χαρά στον αθώο θεατή με την αναγγελία του γάμου τους στην εφημερίδα New York City, αν και μπέρδεψαν λίγο τους οπαδούς τους διότι στο προσκλητήριο γάμου έδιναν το IBAN της Amerikan Express για την οικονομική ενίσχυση του μελλοντικού έγγαμου βίου τους.

Πέμπτη ομάδα αυτή του Steve Sk, ειδικά αυτή η ομάδα δεν περίμενε να συμμετάσχει σε επαναστάσεις, η ίδια από την φύση της ήταν μία επανάσταση. Παρούσα διαρκώς στον αγώνα των «κάτω» με τους «πάνω», καθαρή σαν το κρύσταλλο, με άριστη οργάνωση αλλά με λόγο τόσο επαναστατικό που φόβιζε ακόμα και όλες τις άλλες δήθεν επαναστατικές ή αριστερές/κομμουνιστικές ομάδες. Οπαδούς πολλούς δεν είχε αλλά ήταν όλοι οπαδοί αγνοί. Λίγοι αλλά λέοντες.

Η Κεντρική Ομοσπονδία, για να κερδίσει εργατοώρες, άρα να μειώσει τα κόστη, αποφάσισε να μην γίνουν Play off αλλά να δοθεί ένας αγώνας μία κι έξω. Έτσι, όπως προανέφερα, η 8^η Οκτωβρίου ήταν η μεγάλη μέρα. Την Κυριακή στις 19.00 μμ. Στο υπόγειο κλειστό γήπεδο του Γαλατσίου που βρίσκεται διακόσα μέτρα κάτω από την κεντρική πλατεία Γαλατσίου. Τότε, τον καιρό που λαμβάνονταν οι δύσκολες αποφάσεις για το μέλλον της πόλης μας και της παράλληλης κατασκευής του ΜΕΤΡΟ, σοφά αποφάσισε ο Marx και η ομάδα του για την κατασκευή υπόγειου κλειστού γηπέδου basket. Πάνω από το γήπεδο είναι το parking των 500 θέσεων και πάνω από αυτό η κεντρική πλατεία του Γαλατσίου.

Από νωρίς ο κόσμος συνέρρεε με ό,τι μέσα υπήρχαν, με το ΜΕΤΡΟ, με τα πόδια, με μηχανάκια, με πατίνια – σιγά αλλά σταθερά, ο κόσμος κατέβαινε στο βάθος της αβύσσου για να γίνει μάρτυρας ενός επικού αγώνα. Λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας, το μισό σχεδόν γήπεδο ήταν γεμάτο. Περίπου 19.263 θεατές καθόντουσαν άνετα στο μισό γήπεδο. Οι θεατές του υπόλοιπου και παραπάνω μισού, περίπου 19.337 θεατές, δεν κατέβηκαν στην υπόγα αλλά προτίμησαν να μείνουν έξω στην πλατεία, να φάνε σουβλάκια και μαλλί της γριάς, να πιούνε μπύρες και γλυκά κρασιά. Δεν θέλησαν να συμμετάσχουν στον σικέ αγώνα, όπως με χάρη τον έλεγαν. Ενεργοί πολίτες μεν, αλλά στο θέατρο της δήθεν συμμετοχής φώναζαν όχι!

Λίγο πριν αρχίσει το Jump Ball, συνασπίστηκαν οι τέσσερις εναντίον του ενός κι έτσι, ο Marx, είχε αντιπάλους τον Char, τον Gerard, την Angie και τον Steve Sk. Ας μεταφερθούμε όμως σε κείνον τον αγώνα: Διαιτητές είναι οι Dour kai Ioakeim, προπονητής του Marx είναι ο άλλος του εαυτός και οι υπόλοιποι έχουν μαζική προπονητική υποστήριξη από το Κονκλάβιο, που του δίνεται μία μοναδική ευκαιρία να αποδείξει στο πεδίο την θεωρία του περί πολιτικών παιγνίων. 

 

Στο Jump Ball του αγώνα, ο ψηλότερος όλων, ο power forward Gerard, παίρνει την μπάλα και γρήγορα την πασάρει στον shooting guard Char, που δίχως να χάσει χρόνο, έξω από την γραμμή των 6,25 μ. σηκώνεται και σκοράρει εύκολα, δίχως πίεση από τον Marx. Σηκώνονται από τις θέσεις τους οι φανατικοί οπαδοί των Red και επευφημούν το αστέρι της ομάδας τους.

Ο Marx, από τη θέση του point guard (άλλως και play maker), παίρνει την μπάλα με νεύρο, κοιτάζει στο γήπεδο τα είδωλα συμπαίκτες του και πασάρει αριστοτεχνικά προς τη θέση του shooting guard. Εκεί, βρίσκεται πάλι ο ίδιος, πατάει γερά στο παρκέ και ισοφαρίζει έξω από τα 6,25 μ. Χαμός στην εξέδρα, ολόκληρο σχεδόν το γήπεδο αποθεώνει την ομαδική προσπάθεια του Marx.

H Angie, point guard της ομάδας, κατεβάζει εύκολα τη μπάλα προς τη ρακέτα, πασάρει στον Char αλλά αυτός κλείνεται γρήγορα από τον Marx, βρίσκει όμως με έξυπνο τρόπο τον Gerard κάτω από τη ρακέτα που δεν δυσκολεύεται να σηκωθεί και να καρφώσει τη μπάλα στο στεφάνι. Από κοινού οι οπαδοί της Orange και των Galakidon αποθεώνουν την ομαδική προσπάθεια, οι Red σωπαίνουν.

 

Ο Marx, δεν το βάζει κάτω, με την ασύλληπτη ταχύτητα που διαθέτει, παίζοντας παράλληλα σε όλες τις θέσεις, τρέχει, ελίσσεται, δίνει πάσες στον εαυτό του, σκοράρει, καρφώνει, παίρνει time out, δίνει νέες εντολές στον άλλο του εαυτό, κατορθώνει με στρατηγική βάθους και προηγείται με μεγάλη διαφορά στο σκόρ.

Οι αντίπαλοι, προσπαθούν, τον Steve Sk όμως δεν τον παίζουν, δεν του δίνουν πάσες, λες και είναι συνεννοούμενοι να τον αφήσουν άποντο. Διακρίνοντας αυτός την υποκρισία τους, κάνει κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες αλλά δεν του βγαίνουν, η άμυνα του Marx είναι πολύ-επίπεδη, σκληρή, δεμένη, σχεδόν αλάθητη.

Στα time out που παίρνει το Κονκλάβιο βλέποντας το σκόρ να ξεφεύγει, προσπαθεί μάταια να βελτιώσει τα πράγματα, αναλύει, εκνευρίζεται, δίνει λάθος οδηγίες και οι Char, Angie και Gerard μπερδεύονται, φορτώνονται με φάουλ, δεν βρίσκονται σε καλή μέρα. Ο Elias, ο μασέρ της ομάδας καθιστός στην καρέκλα του ξεσπά σε λυγμούς. Θυμάται τα περασμένα μεγαλεία της Green Team, θυμάται τις προτάσεις του να αναλάβει αυτός αρχηγός για να διαλύσει τον Marx στο γήπεδο, θυμάται την απροθυμία των άλλων στην μεγαλειώδη πρότασή του, θυμάται τα σπουδαία και ξεσπά σε λυγμούς.

Ο Αγώνας έχει πλέον κριθεί, ο Marx προηγείται των Char, Gerard, Angie και Steve Sk με 68 – 27 και απομένουν μόνο 4 δεύτερα για να σφυρίξουν οι Dour και Ioakeim το τέλος του αγώνα, αγώνα εύκολου γι’ αυτούς, χωρίς πίεση για δύσκολες αποφάσεις.

Ο Marx, έχει την μπάλα στην κατοχή του στην τελευταία επίθεση, το ταμπλό δείχνει 4 δεύτερα πριν το τέλος του αγώνα, οι αντίπαλοι, καταλαβαίνοντας ότι ο Marx δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο, δεν προλαβαίνει εξάλλου, κάθονται γύρω από την μπασκέτα τους. Ο Marx, είναι κάτω από την δική του μπασκέτα, σηκώνει το βλέμμα στο ταμπλό, βλέπει τον εναπομείναντα χρόνο και αρχίζει να τρέχει σαν τον Κεντέρη με ασύλληπτη ταχύτητα, στο μέσον του γηπέδου, με την μπάλα στο ένα χέρι, σηκώνεται στον αέρα, περπατά κυριολεκτικά στον αέρα και προσγειώνεται πάνω στην αντίπαλη μπασκέτα τραντάζοντας το φιλέ με το κάρφωμά του.

Οι Dour και Ioakeim, δείχνουν πέντε πόντους αντί για δύο. Το τελικό σκορ διαμορφώνεται σε 73 – 27. Το Κονκλάβιο εκρήγνυται, όχι για τους πέντε πόντους αλλά υποστηρίζοντας ότι ο Marx έκανε βήματα στον αέρα και απαιτεί να ακυρωθεί το καλάθι. Οι διαιτητές σφυρίζουν τη λήξη του αγώνα και φανατικοί οπαδοί των ομάδων κατακλύζουν το παρκέ. Η εξέδρα πάλλεται από ενθουσιασμό, στο παρκέ, 26 χορευτές και χορεύτριες του Marx, 5 του Char, 2 της Angie και άλλοι 2 του Gerard, αγκαλιάζονται και αρχίζουν όλοι και όλες μαζί να τραγουδούν μαζί με τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς τον ύμνο της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Steve Sk, μόνος του, φοράει τις φόρμες του. Φεύγει αθόρυβα από το γήπεδο, παίρνει το ασανσέρ και βγαίνει έξω στην πλατεία ν’ αναπνεύσει καθαρό αέρα. Εκεί συναντάει την πλειοψηφία του κόσμου, να τρώει σουβλάκια και μαλλί της γριάς και να πίνει μπύρες και γλυκά κρασιά. Ανακατεύεται μαζί τους και συμμετέχει στο σιωπηλό γλέντι τους. «Τι ήθελα εγώ να πάω στην υπόγα και να παίξω σε αγώνα σικέ;», αναρωτήθηκε, «ο αγώνας της αξιοπρέπειας εδώ πάνω είναι, στον καθαρό αέρα, στην πλειοψηφία του κόσμου που δεν συμμετέχει στην υποκρισία του πολιτικού συστήματος».

Ο Larry king, από τα δημοσιογραφικά έδρανα, έχει φουντώσει στο πρόσωπό του που βγάζει φωτιές. Άλλα περίμενε, άλλα επιθυμούσε, άλλα αντίκρυσαν τα μάτια του στην υπόγα της κεντρικής πλατείας. Δεν πειράζει Larry, μην στεναχωριέσαι, σε πέντε χρόνια ίσως κάνεις καλύτερη επιλογή, ίσως ...

 

Ο Πεζοπόρος