Η Φύση και τα παρά φύσιν έργα της

Η  Φύση και τα παρά φύσιν έργα της

 

Η μελέτη βιβλίων, άρθρων εφημερίδων, και ό,τι άλλο έχει να κάνει με την καθημερινότητα -τον βίο του ανθρώπου-, την πολιτική, ή ακόμα και με την γεωπολιτική, πράγματα δηλαδή που μας αφορούν εφόσον εμείς όλοι είμαστε μέλη της κοινωνίας, και κατά κάποιο τρόπο φέρουμε ευθύνη σε ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας, ακόμα και αν οι αποφάσεις δεν παίρνονται από εμάς – παρ’ όλα αυτά, δεν είναι λογικό να μένουμε απαθείς μόνο και μόνο επειδή θεωρούμε τους εαυτούς μας αδύνατους. Η λογική του «και τι να κάνω;», είναι τακτική ήττας, αποφυγή ευθυνών, συντηρεί τεχνηέντως τον ραγιαδισμό. 

Αυτές οι σκέψεις του μυαλού, διαλύθηκαν αφής στιγμής διάβασα σ’ ένα παλιό άρθρο του 2004, πριν από είκοσι δηλαδή χρόνια, ένα μικρό άρθρο από το Βήμα της Κυριακής και τη στήλη Βηματοδότης: «Ξέρεις πώς κατάλαβα ότι ο Μέγας Παν είναι ακόμη ζωντανός στα υπέροχα δάση της Αρκαδίας; Από την αυθόρμητη απάντηση που έδωσε κάποιος Αρκάς όταν ο Μίμης Ανδρουλάκης και ο Νίκος Παπανδρέου πήγαν σε ένα χωριό της Αρκαδίας και, στο πλαίσιο των προσυνεδριακών κηρυγμάτων, άρχισαν να αναπτύσσουν το θέμα του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων. (Τι κρίμα που δεν μπορώ να τη γράψω εδώ...)».

Με «τάραξε» ομολογώ η μικρή αυτή είδηση, διότι, όπως κατάλαβα, το θέμα αυτό που σήμερα κυριαρχεί στην ειδησεογραφία, ο γάμος δηλαδή των ομόφυλων ζευγαριών, έχει ξεκινήσει το ταξίδι του τουλάχιστον είκοσι χρόνια πριν, φυσικά με ανθρώπους της «διανόησης», όπως οι δύο ώς άνω αναφερθέντες πολιτικοί. Αλλά στην ουσία, δεν είναι ο γάμος - τι πιο φυσικό εξάλλου από το σύμφωνο συμβίωσης να καταλήξει το θέμα στον γάμο - αλλά η τεκνοθεσία μέσω παρένθετης μητέρας, διότι πέραν όλων των άλλων, η πράξη αυτή φανερώνει δουλεία του χειρίστου είδους, εκμετάλλευση των εχόντων προς τους μη έχοντες, έν προκειμένω των εχόντων ομόφυλων ζευγαριών προς τις μη έχουσες και έν δυνάμει παρένθετες μητέρες.  

Στο σχολείο, ο καθηγητής της φυσικής, μας έλεγε θυμάμαι ότι στη Φύση, τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται. Αν όμως συμβεί κάτι άλλο έξω από τον φυσικό Νόμο, αν δηλαδή τα ομώνυμα έλξουν το ένα το άλλο, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για σφάλμα της Φύσης. Μα, κύριε καθηγητά, είχα ρωτήσει τότε, θυμάμαι, σφάλει η Φύση; Φυσικά παιδί μου Πεζοπόρε, ακόμα και η Φύση σφάλει.

Κατά τους καθηγητές μου στο σχολείο, το σφάλμα της Φύσης θεωρείται παρά φύσιν έργο της. Μη φυσικό δηλαδή. Και η ομοφυλοφιλία κύριε καθηγητά, είναι σφάλμα της Φύσης; Είχα ρωτήσει γεμάτος απορία τον καθηγητή μου. Ναι παιδί μου, σφάλμα είναι και θα πρέπει ο ομοφυλόφιλος να προβεί σε εξετάσεις διότι το πρόβλημα εδώ είναι καθαρά ορμονικό, εκτός φυσικά από μία ελάχιστη μειοψηφία που το επιλέγει για λόγους ηδονής ή άλλους λόγους που δεν αφορά το μάθημά μας. Είναι πιθανό ένας άνδρας να έχει περισσότερες θηλυκές ορμόνες, οπότε σε αυτή την περίπτωση, χρήζει άμεσης ιατρικής εξέτασης και παρακολούθησης.

Όλα αυτά πέρασαν σαν αστραπή από το κεφάλι μου, διαβάζοντας ακόμα μία φορά, όχι για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά την προέκταση που θέλουν να δώσουν μέσω αυτού,  ένα θέμα που έχει κατακλύσει την ειδησεογραφία. Λες και δεν υπάρχει άλλο θέμα σοβαρό στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ακρίβεια, μισθοί και συντάξεις πείνας, πόλεμοι που μας αφορούν, η Κύπρος που ξεχάσαμε διότι «είναι μακριά», και τόσα ακόμα θέματα που στραγγαλίζουν τη ζωή μας. Μα εδώ, θα πει ίσως κάποιος, μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα. Φυσικά, όλοι μας έχουμε τα ίδια δικαιώματα, ίσοι είμαστε αλλά όχι όμοιοι, όλοι μας, ανεξάρτητα από θρησκείες, κόμματα, ιδεολογίες, ομοφυλοφιλίες της μειοψηφίας, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, στον ίδιο πλανήτη ζούμε και όλοι μας πρέπει να απολαμβάνουμε επί ίσοις όροις τη ζωή.

Οι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών, η τεκνοποίηση μέσω παρένθετων γυναικών, ο αυταρχισμός των κομμάτων συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης για να περάσει ένας Νόμος που ξεπερνά κατά πολύ τα Φυσικά, είναι θέματα που βλάπτουν την κοινωνία αφενός και αφετέρου, ειδικά για τις παρένθετες μητέρες, φανερώνουν ολοκάθαρα έναν ρατσισμό, μία εκμετάλλευση, διότι η γυναίκα που θα δεχτεί να τεκνοποιήσει έναντι αμοιβής για ένα ομόφυλο ζευγάρι, είναι ο αδύναμος κρίκος μίας ισχυρής αλυσίδας. Ζούμε σε εποχή που έχει τάσεις εκφυλισμού.

Την εποχή των μνημονίων, που έθαψαν κυριολεκτικά οι πολιτικοί και τα κόμματα έναν ολόκληρο λαό, δεν είδαμε πουθενά να κάνουν τα κόμματα ιδιαίτερα μαθήματα στους βουλευτές, που ειρήσθω έν παρόδω, ψήφιζαν και μάλιστα χωρίς να ξέρουν τι ψηφίζουν, βάζοντας ταφόπλακα στη ζωή μας για τα επόμενα 60-70 χρόνια. Τώρα με τον επικείμενο Νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια τους πήρε ο πόνος. Η υποκρισία τελικά έγινε σημαία αυτού του τόπου. Αλλά και πάλι, αν λειτουργεί έστω κατά ένα ελάχιστο ποσοστό η κοινοβουλευτική δημοκρατία, δια αντιπροσώπων δηλαδή, καλά κάνει ο κ. Πολάκης και ρωτά τους συγχωριανούς του διότι αυτούς θεωρητικά αντιπροσωπεύει (αλλά στο τέλος θα τους προδώσει). Θα έπρεπε όμως να τους ρωτούσε και την εποχή των μνημονίων αλλά δεν το έκανε τότε, δεν ήταν «μεγάλο θέμα» το μνημόνιο. Ο κάθε βουλευτής ας ρωτήσει τα χωριά του και τις πόλεις του και πραγματικά, αν εγκρίνουν αυτοί, τότε έχει κάθε λόγο να ψηφίσει υπέρ. Μας αρέσει ή όχι, οι πλειοψηφίες έχουν τον πρώτο λόγο.

Δυστυχώς όμως, το κοινοβουλευτικό σώμα, όταν νομοθετεί, δεν συμβουλεύεται τον λαό, δεν ζητά τη γνώμη του, με τα ομόφυλα ζευγάρια δε όλα λειτουργούν διαφορετικά. Ναι, έχουν δικαιώματα όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα με τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, ναι, υπάρχουν κενά στη νομοθεσία που πρέπει να τους καλύψουν, ναι, επ’ ουδενί δεν πρέπει να νιώθουν λιγότεροι ίσοι από τους άλλους συμπολίτες τους. Από εκεί και πέρα, υπάρχει ο εκφυλισμός της κοινωνίας, ο ρατσισμός, το θέλω των ελάχιστων αλλά ισχυρών, να επιβάλει ό,τι θέλει στους πολλούς αλλά αδύνατους. 

Είναι ξεκάθαρο ότι την ώρα που η ανθρωπότητα αρχίζει να αφυπνίζεται αξιακά και να οδεύει προς την αυτογνωσία, οι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης σπεύδουν να φέρουν όσο το δυνατόν περισσότερα κωλύματα.

Εκμεταλλευόμενες την ιδιαίτερη ευαισθησία που όλοι τρέφουμε προς τους ανθρώπους που γεννήθηκαν δίχως αρμονικό συντονισμό ανάμεσα στην ψυχοσύνθεση και το υλικό τους σώμα, προσπαθούν οι σκοτεινές αυτές δυνάμεις να παρουσιάσουν αυτή την ιδιαιτερότητα σαν προοδευτική τάση και να την κάνουν «μόδα». Ευελπιστούν πως αν επικρατήσει μια τέτοια τάση, θα προκληθεί ένα τόσο έντονο μπλοκάρισμα στα αιθερικά ενεργειακά κέντρα των ανθρώπων, που η νοητική αφύπνιση και η ανέλιξή τους θα γίνει προβληματική. Αυτός είναι ο στόχος τους.

Ιδιαίτερα ευάλωτα θα είναι τα παιδιά που θα βρεθούν να μεγαλώνουν σε ένα αφύσικο περιβάλλον. Η ευθύνη μας γι' αυτά τα παιδιά είναι τεράστια και θα πρέπει να τα προστατέψουμε ακόμη κι αν χρειάζεται να πέσουν κυβερνήσεις!  

 

 

Ο Πεζοπόρος