Οι λαϊκιστές έν Γαλατσίω ...

Διάβασα μία γελοία ανακοίνωση της παράταξης Ζώμπου «Γαλάτσι, ζούμε εδώ», όπου κατηγόρησε τον Δήμαρχο για τον θάνατο μιάς συμπολίτισσας μας. Το δυσάρεστο γεγονός της απώλειας ενός συνανθρώπου μας, θέλησε με σκαιό τρόπο να καπηλευθεί ο κύριος Ζώμπος και η παρέα του που υπογράφει την θλιβερή ανακοίνωση. Ήταν όμως αρκετά εύστοχη η απάντηση του Δημάρχου, του κυρίου Μαρκόπουλου, που καταλήγοντας είπε πως η ανακοίνωση αυτή προσπάθησε ν’ αποκομίσει μικροπολιτικά οφέλη.

Είναι προφανές ότι ο κύριος Ζώμπος και η θλιβερή παρέα του, δεν ζούν εδώ (Γαλάτσι, ζούμε δώ), ζούν αλλού, σε άλλες σφαίρες μάλλον πλανητικές και έν ολίγοις δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τα ίδια ισχύουν και για τον κύριο Μαγκανάρη, πως ξέπεσε κι αυτός στην κατρακύλα, ένας νέο-ευφυής θα ‘λεγα άνθρωπος σε σχέση με όσους/ες υπέγραψαν την κατάπτυστη ανακοίνωση; Η ψυχούλα του το ξέρει.

Όμως, για να βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, ο κύριος Μαρκόπουλος και ο μηχανισμός του Δήμου, έκαναν καλά την δουλειά τους. Δεν έκαναν κάτι σπουδαίο, δεν αξίζουν «μπράβο» και «πόσο σπουδαίοι είναι», όχι, έκαναν πολύ απλά την δουλειά τους, φέρθηκαν επαγγελματικά. Γι’ αυτό άλλωστε δεν πληρώνονται σαν εργαζόμενοι που είναι; Για την δουλειά τους;

Έχουμε συνηθίσει να αναζητάμε ήρωες και επειδή δεν υπάρχουν, τους κατασκευάζουμε. Ήρωας ο πυροσβέστης, ο γιατρός, ο αστυνόμος, ο αξιωματικός, ο ντελιβεράς … Πάρα πολλά επαγγέλματα αν το θελήσουμε, μπορούμε να τα εντάξουμε στα ηρωικά. Και τα υπόλοιπα επαγγέλματα; Δεν είναι ηρωικά; Ο αμμοβολιστής που πεθαίνει στα σαράντα του χρόνια στα καρνάγια του Περάματος για να έχουμε την πρώτη ναυτιλία στον κόσμο, δεν είναι ήρωας; Ο εναερίτης της ΔΕΗ μη υπολογίζοντας ακραίες καιρικές συνθήκες, δεν κινδυνεύει από ατυχήματα;

Ας μην βάζουμε σε κατηγορίες τις επαγγελματικές τάξεις, σε ηρωικές ή μη. Αδικούμε ανθρώπους έτσι. Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για επαγγελματική ευσυνειδησία, για άριστους επαγγελματίες. Και τον κύριο Μαρκόπουλο, εκεί να τον κατατάξουμε, σε έναν Δήμαρχο που σε μία δύσκολη καιρική στιγμή, έκανε καλά την δουλειά του, σε αντιδιαστολή με άλλους Δημάρχους και άλλους δημοτικούς υπαλλήλους που δεν την έκαναν καλά. Ακόμα κι αυτός ο αξιολύπητος περιφερειάρχης κύριος Πατούλης, φωτογραφιζόταν στο Σύνταγμα με τον κεντρικότερο δρόμο της Ελλάδας, τη βιτρίνας της, κλειστό. Και καμάρωνε μιάς και είναι χαμηλοτάτης νοημοσύνης. Το γιατί βέβαια εκλέγονται ηλίθιοι σε αξιώματα, είναι ένα άλλο θέμα που έχει σχέση με τα είδωλα. Ίσως κάποια στιγμή το αναπτύξουμε.

Από την μία ο κύριος Ζώμπος και η μέτρια παρέα του, από την άλλη η κυρία Ζέρβα που πατά μία εδώ και μία εκεί και μας έχει ζαλίσει με τις διαφορετικές κάθε φορά πολιτικές επιλογές της -καλώντας μας μάλιστα να τις υιοθετήσουμε,  μία τρίτη εκδοχή ο ΣΥΡΙΖΑ Γαλατσίου να ακροπατεί μεταξύ ανάλυσης και συνιστωσών, τι μας μένει; Δυό σταθερές, μας αρέσουν δεν μας αρέσουν, ο κύριος Μαρκόπουλος και το ΚΚΕ δια του εκπροσώπου του, του κυρίου Χαραλαμπίδη. Στις παρούσες στιγμές αυτοί δεν φαίνεται να λαϊκίζουν, αν και η θέση του ΚΚΕ για την Παναγιά την εμπριμέ δεν είναι ξεκάθαρη. Μία άλλη σταθερά -για να μην το ξεχάσω-, ο κύριος Κουνάνης, ένα αναπάντεχο δεκανίκι για τον κύριο Μαρκόπουλο, που δεν το έχει κι ανάγκη!  

Ήσυχα κυλά η ζωή στην πόλη μας πέραν αυτών, ειδικότερα μετά το στουπόχιονο.