Κονκλάβιο και ελευθερία

Ελεύθερος είναι εκείνος που ζει όπως θέλει, που κανένας δεν μπορεί να τον εξαναγκάσει να κάνει το ο,τιδήποτε, που τίποτα δεν μπορεί να του σταθεί εμπόδιο, που τίποτα  δεν μπορεί να του επιβληθεί με το ζόρι – εκείνος που όταν κάτι το επιλέγει δεν συναντά αντίσταση, που όταν κάτι το επιθυμεί το έχει, που ποτέ δεν του συμβαίνει κάτι που να μην θέλει να του συμβεί. Υπάρχει κανείς που να θέλει να ζήσει δίχως να ξέρει πως θα το καταφέρει αυτό;

n  Κανένας

n  Ποιος είναι αυτός που θέλει να ζήσει εξαπατημένος, παρασυρόμενος, που να θέλει να ‘ναι άδικος, αχαλίνωτος, κλαψιάρης, κακομοίρης;

n  Κανένας τέτοιος άνθρωπος δεν υπάρχει.

n  Άρα κανένας από τους ανθρώπους τους φαύλους δεν ζει όπως θέλει. Και άρα κανένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος. Και ποιος θέλει να ζήσει με θλίψη, με φόβο, με φθόνο, μές τη λύπηση, που όταν κάτι το επιθυμεί να μην το αποκτά, που όταν κάτι θέλει να το αποφύγει αυτό συμβαίνει;

n  Ούτε ένας.

n  Υπάρχει μήπως κάποιος άνθρωπος φαύλος που να έχει ξεφύγει από τη θλίψη κι απ’ τον φόβο και την αποτυχία και την ματαίωση;

n  Ούτε ένας.

n  Ούτε ένας λοιπόν δεν είναι ελεύθερος.

Τώρα, άμα αυτά τ’ ακούσει κάποιος πού ‘χει διατελέσει πρόεδρος (για παράδειγμα) για δυό ή περισσότερες θητείες, θα σε συγχωρέσει, αρκεί να προσθέσεις τη φράση: «Εσύ όμως είσαι σοφός, εσένα αυτά δεν σε αφορούν». Άμα του πείς την αλήθεια, όμως, αν δηλαδή του πείς: δεν διαφέρεις σε τίποτα απ’ αυτούς που τρείς φορές ή και περισσότερες τους πούλησαν και άλλες τόσες τους αγόρασαν, όσο δούλοι είναι αυτοί τόσο είσαι κι εσύ», τότε θα σε περιμένει ξύλο. «Πως γίνεται να ‘μαι εγώ δούλος;» θα σου πεί. «Ο πατέρας μου ήταν ελεύθερος, το ίδιο και η μάνα μου, ποτέ δεν μ’ αγόρασε κανένας. Και είμαι και πρόεδρος, κι είμαι και φίλος του αρχηγού, κι έχω διατελέσει και Ceo, κι έχω δούλους πολλούς».

n  Καλέ μου πρόεδρε…..Πρώτα απ’ όλα, κι ο πατέρας κι η μάνα σου κι ο παππούς κι όλοι σου οι πρόγονοι ήταν εξίσου δούλοι μ’ εσένα. Μα ακόμα κι αν αυτοί ήταν ελεύθεροι, τι σχέση θα ‘χε αυτό με σένα; Τι σημαίνει το ότι ήταν αυτοί συγγενείς, αν εσύ είσαι αχρείος; Τι σημαίνει το ότι αυτοί ήταν άφοβοι, άμα εσύ είσαι φοβιτσιάρης; Αν εκείνοι είχαν εγκράτεια, κι εσύ είσαι αχαλίνωτος;

n  Ναι, αλλά τι σχέση έχουν αυτά με το αν είμαι δούλος;

n  Σου φαίνεται ότι δεν έχει καμία σχέση το να κάνεις πράγματα κόντρα στη θέλησή σου, το να εξαναγκάζεσαι, το να πιέζεσαι;

n  Εντάξει, έστω ότι έχει. Αλλά ποιος μπορεί εμένα να με εξαναγκάσει να κάνω κάτι, πλήν του αρχηγού, που είναι ο αφέντης όλων μας;

n  Δέχεσαι λοιπόν κι ο ίδιος ότι κι εσύ έχεις έναν αφέντη. Το ότι είναι ο αφέντης ολονών, όπως λές, δεν μπορεί να σου προσφέρει καμιά παρηγοριά. Να ξέρεις ότι απλά είσαι δούλος σ’ ένα μεγάλο κλουβί. Έτσι κι οι κάτοικοι της Πολιτείας συνηθίζουν να κραυγάζουν: «Τι τύχη που ο αφέντης μάς αφήνει κι είμαστε ελεύθεροι»…..

Αλήθεια, εσείς εκεί στο Κονκλάβιο που βρεθήκατε σήμερα το πρωί και τρωγόσασταν σαν τα σκυλιά ποιος αφέντης θα εκλεγεί την ερχόμενη Κυριακή αρχηγός, πιστεύεται αλήθεια εσείς πως είστε λεύθεροι άνθρωποι; Δηλαδή, θέλετε να μου πείτε πως εσείς δεν είστε δούλοι; Ακούστε μεγάλα ανθρωπάκια, σε ένα μεγάλο κλωβό είστε, περιορισμένοι, αλλά αγνοείται τη νοημοσύνη (απαιτεί ελευθερία) μιάς και είστε βουτηγμένοι μέχρι τον λαιμό στον υλισμό. Κι εσείς οι κουκουέδες, διαφωνούσατε για ξένα κόλλυβα και δίπλα σας ο γιός του Δαίδαλου το χαιρόταν. Δεν τον καταλάβατε;