Το επεισόδιο της σταύρωσης στην Λ. Βέϊκου

Το επεισόδιο της σταύρωσης στην Λ. Βέϊκου

Εδώ και κάμποσες μέρες είμαι αξύριστος -συνήθεια που εφαρμόζω αραιά και πού- για να μαλακώνουν τα σκληρά χαρακτηριστικά του προσώπου μου. Κάθε μέρα κόντρα ξύρισμα έκανα όταν ήμουνα γιάπης και πήγαινα στο γραφείο με την ξύλινη έκφραση και τα γυάλινα μάτια. Το ξέρω, προκαλούσα φόβο με τ’ ανέκφραστα χαρακτηριστικά μου αλλά τι γιάπης θα ήμουν αν δεν λειτουργούσα κατά τον τρόπο αυτό; Κάποια φορά όμως, δεν ξέρω πως και γιατί, στρόφαρα διαφορετικά και παρατηρούσα άλλους γιάπηδες, ίδιο σακάκια και πανταλόνια, ίδια πουκάμισα, δερμάτινα παπούτσια μυτερά, μαντήλι στο σακάκι, ύφος μπλαζέ. Παρατηρώντας όλη αυτή τη φρίκη, έτρεξα έντρομος στον καθρέφτη μου και σαν με είδα για πρώτη φορά πραγματικά, μ’ έπιασε αναγούλα. Αυτό ήταν, πέταξα από πάνω μου τον γιάπη κι έγινα φυσιολογικός εργαζόμενος, δεν λέω φυσιολογικός άνθρωπος διότι ο εργαζόμενος είναι πρώτα δούλος και μετά άνθρωπος.

Θέλω να ξυριστώ τώρα μα θα χαλάσω δυό-τρία ξυραφάκια που τη στιγμή αυτή δεν τα έχω στο σπίτι. Έτσι, συνδυάζοντας την αγορά ξυραφιών με την καθιερωμένη βόλτα στην πολύβουη πόλη μας, πήρα την μικρή ανηφοριά και έφτασα στη Λ. Βέϊκου. Ξυράφια βρίσκεις παντού, σε περίπτερα, σε σούπερ μάρκετ σε ψιλικατζίδικα, κάπου θα έκανα στάση κάποια στιγμή για την αγορά τους. Δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα η σκέψη αυτή όσο μιά άλλη: γιατί σας παρακαλώ τα πάσης φύσεως κομμωτήρια (πριν από λίγα χρόνια τα λέγαμε και κουρεία) να μην ξυρίζουν; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Η συνήθεια αυτή κόπηκε τρόπον τινά με την εμφάνιση του έιτζ αν θυμάμαι καλά και υπήρχε ένας σοβαρός λόγος τότε διότι τα περισσότερα μπαρμπέρικα ξύριζαν με τις λάμες και όχι με ξυράφια ως επί το πλείστον. Επικράτησε όμως το ξυράφι για λόγους υγιεινής και καλώς συνέβη αυτό, μόνο που χάθηκαν τα κουρεία πλέον για να σε ξυρίζουν. Παράκληση: αν γνωρίζετε κουρεία στην πόλη μας που ξυρίζουν, σας παρακαλώ πολύ ενημερώστε με.

Με σκέψεις σκόρπιες να περνάνε από το κεφάλι μου έφτασα στο ύψος της Vodafone, στη συμβολή της Λ. Βέϊκου με την Ήρας. Αστραπιαία αυτή η πανούργα η σκέψη γύρισε μερικά χρόνια πίσω, όταν στο σημείο αυτό υπήρχε ένα βενζινάδικο, της BP μάλλον. Στο βενζινάδικο λοιπόν αυτό, είχε γίνει ένα επεισόδιο από αυτά που μένουν στη μνήμη για πάντα. Τι ακριβώς είχε συμβεί;

Ήταν Μ. Πέμπτη. Λίγο πιο κάτω, στον πάλαι ποτέ κινηματογράφο Star που βρισκόταν επί της Λ. Βέϊκου και Αθανασίου Διάκου, ξεκίνησε ένα δρώμενο. Εκεί, στο περίπτερο της Δόξας, κάποιοι αλητάμπουρες είχανε φτιάξει ένα μεγάλο σταυρό από δυό μαδέρια και τον έβαλαν στον ώμο του Τσάκ με κατεύθυνση προς το κλειστό βενζινάδικο λόγω της προχωρημένης μεσονύκτιας ώρας. Είχαν επίσης έναν κουβά γεμάτο ούζο και ένας από δαύτους κάθε λίγο κα λιγάκι, βουτούσε ένα σφουγγάρι μέσα στον κουβά με το ούζο και πότιζε τον κουβαλητή του σταυρού Τσάκ. Αυτός, ρούφαγε ούζο και αγκομαχούσε από το βάρος των μαδεριών, σιγά-σιγά και πίνοντας αλκοολούχο ζωμό από τον κουβά γονατιστός σχεδόν, προχωρούσε την ανεπαίσθητη ανηφοριά. Σαν έφτασε η πομπή στο βενζινάδικο, σταμάτησε.

Άφησε καταγής τον σταυρό ο Τσάκ κι έπεσε ανάσκελα πάνω του, αμέσως, οι αλητάμπουρες έπιασαν και τον έδεσαν σε χέρια, πόδια και στη μέση. Τον πότισαν ακόμα μία φορά ούζο και σήκωσαν τον σταυρό με τον κρεμασμένο Τσάκ και τον τοποθέτησαν σχεδόν όρθιο στον τοίχο που υπήρχε στην νότια πλευρά του βενζινάδικου. Αφού τον σταθεροποίησαν, ένας από τους αλήτες, ποτίζει έκ νέου το σφουγγάρι με το τελευταίο ούζο στον κουβά και μ’ ένα μακρύ κοντάρι δίνει στα χείλη του Τσάκ να πιεί να στανιάρει.

Την ώρα εκείνη την καλή, σκάει ένα περιπολικό, κατεβαίνουν οι αστυφύλακες κι ένας απ’ αυτούς ακούγεται να λέει: Τσάκ, κατέβα με το καλό γιατί αλλιώς θα σε κατεβάσουμε εμείς με το ζόρι. Απόρησε ο Τσάκ με την απαίτηση των αστυφυλάκων και είπε: Ελάτε να με κατεβάσετε το Μ. Σάββατο, αφήστε με σας παρακαλώ στον σταυρό του μαρτυρίου!

Οι αλητάμπουρες, από έγνοια προς τον Τσάκ δήθεν, τον κατέβασαν, τον έλυσαν και τράβηξαν άπαντες για τα σπίτια τους ήσυχοι. 

Τώρα, εδώ στο περίπτερο της Δόξας σταμάτησα κι εγώ για ξυραφάκια λέγοντας στον Αντώνη που το δουλεύει την ώρα αυτή: Πιάσε ένα πακέτο ξυραφάκια Astor.