Το υπόγειο πάρκινγκ στην κεντρική πλατεία στην πόλη μας

Το υπόγειο πάρκινγκ στην κεντρική πλατεία στην πόλη μας

 

2666 μ.Χ.

Η πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό κρατεί καλά ακόμα στην πόλη μας αν και όπως δείχνουν τα πράγματα, οι δυνάμεις του καλού υπερτερούν. Η πάλη αυτή που κρατά από κτίσεως κόσμου, δηλαδή από το άπειρο, εμφανίστηκε έντονα και στην πόλη μας όταν αυτή απόκτησε αστική υπόσταση, όταν από χωριό της Αθήνας έγινε αυτόνομος Δήμος. Επειδή το καλό και το κακό αλληλοσυμπληρώνονται, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τις όψεις του ίδιου νομίσματος, έχουν ενεργό ρόλο στο γίγνεσθαι την μικρής πλην τίμιας κοινωνίας μας.

Συνήθως το καλό το εκπροσωπεί η δημοτική αρχή και το κακό η αντιπολίτευση της δημοτικής αρχής. Βέβαια, αν ερωτηθούν όλες οι αντιπροσωπευτικές μας παρατάξεις, όλες εξυπηρετούν το καλό, οπότε το κακό που βρίσκεται;

Μεγάλη μάχη έγινε όπως θυμάμαι ανάμεσα τους όταν στο δημοτικό συμβούλιο συζητούσαν την πρόταση του Δημάρχου για την κεντρική πλατεία της πόλης που πάση θυσία έπρεπε να γίνει. Δεν νοείται εξάλλου πόλη σοβαρή στον κόσμο δίχως κεντρική πλατεία. Για ένα πρεστίζ ζούμε κι αναπνέουμε. Η διαμάχη ξεκίνησε όταν στην πρόταση του Δημάρχου υπήρχε και έτοιμη μελέτη για την κατασκευή 12οροφου υπόγειου πάρκινγκ χωρητικότητας 1200 αυτοκινήτων για την αποσυμφόρηση των δρόμων της πολύπαθης πόλης. Στο σημείο αυτό, η κάθε δημοτική παράταξη πρότεινε τον δικό της εργολάβο και αντιδρούσε σφόδρα στις υπόλοιπες προτάσεις. Επειδή όμως νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού, επικράτησε φυσικά η πρόταση του Δημάρχου και -ας είναι καλά- το μεγάλο αυτό υπόγειο πάρκινγκ είναι ουσιαστικά έργο δικό του. Όπως και το αποτεφρωτήριο στο καμίνι της ΛΑΤΟ άλλωστε.

Έτσι, σήμερα, το σωτήριο έτος 2666 μ.Χ., τα κέρδη της νέας αυτής δημοτικής επιχείρησης έχουν αυξηθεί κατά πολύ και συμβάλουν ουσιαστικά στην χρηματοδότηση άλλων μικρότερων έργων. Οι ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων που χρησιμοποιούν το πάρκινγκ είναι ευχαριστημένοι διότι έχουν αφενός τ’ αυτοκίνητά τους ασφαλισμένα και αφετέρου το χρηματικό αντίτιμο κινείται σε λογικά πλαίσια. Συνεπώς, Δήμος και πολίτες είναι κερδισμένοι από την υλοποίηση της συγκεκριμένης πρότασης του Δημάρχου. Και η αντιπολίτευση είναι ικανοποιημένη αλλά δεν το ομολογεί, ντρέπεται.

Στην κεντρική πλατεία βρίσκομαι τώρα, στο σημείο που υπήρχε η κλινική του Κολιόπουλου (αργότερα στέγασε τα Goody’s και άλλες επιχειρήσεις) και έχω παραγγείλει από τον μπάρμαν του υπαίθριου αλλά φημισμένου μπαρ ένα ουίσκι καπνιστό. Προτιμώ το Cragganmore για την βελούδινη  γεύση του και το θεσπέσιο άρωμά του. Μου το σερβίρει ο μπάρμαν με λίγες πράσινες ελιές κι δυό μικρά κομμάτια από λαδοτύρι Μυτιλήνης και κάθομαι στην μπάρα ν’ απολαύσω ήσυχα το ποτό μου. Πραγματικά, ο περιβάλλον χώρος είναι ειδυλλιακός, λουλούδια, παρτέρια, δένδρα, κοτσύφια, σπουργίτια, δροσιά, και πολλά ακόμα μικρό πράγματα που συνθέτουν έναν ειδυλλιακό χώρο.

Ευτυχώς, εδώ στο καταπληκτικό αυτό υπαίθριο μπάρ δεν έρχεται για συνεδριάσεις το Κονκλάβιο κι έτσι η μόνη ίσως οχλαγωγία που υπάρχει -ας την ονομάσω έτσι-, είναι αυτή από το ελαφρύ αεράκι και από τιτιβίσματα των πουλιών. Όμως να, με τις σκέψεις αυτές, βλέπω τον Δήμαρχο να έρχεται προς το μέρος μου με το ηλεκτρικό του ποδήλατο. Δεν είναι δικό του, ένα από τα πολλά ηλεκτρικά ποδήλατα είναι που ενοικιάζει ο Δήμος στους πολίτες του για τις καθημερινές τους ανάγκες στην πόλη μας με πολύ φτηνό μάλιστα καθημερινό ενοίκιο.

Έλα Δήμαρχε, καλημέρα, άφησε τις ορθοπεταλιές και παράγγειλε τον καφέ σου. Εσύ κέρασες χθές, σήμερα η σειρά μου.