Οι επαναστάτες του τίποτα για τον επόμενο δημαρχιακό θώκο

Οι επαναστάτες του τίποτα για τον επόμενο δημαρχιακό θώκο

 

Ζώντας μακριά από την βρώμικη Αθήνα δυό μήνες, τα οφέλη είναι πολλά. Αν είσαι στη θάλασσα (όπως εγώ) έχεις την αλμύρα και το ιώδιο, αν είσαι στα βουνά έχεις τον καθαρό αέρα και τα πεντακάθαρα νερά των πηγών. Εγώ και πολλοί σαν κι εμένα, είμαστε τυχεροί διότι έχουμε ένα εξοχικό και κάνουμε διακοπές μικρές ή μεγάλες. Οι περισσότεροι όμως δεν είναι τυχεροί διότι δεν έχουν κι αναγκάζονται -ακόμα και στις διακοπές τους ελλείψει χρημάτων- να βρίσκονται στην πόλη, ειδικότερα δε τις εποχές του καύσωνα που η ζωή γίνεται αφόρητη.

Χρέος μιάς Πολιτείας είναι να φροντίζει ώστε όλοι οι πολίτες της να έχουν, όλοι να κάνουν διακοπές, να έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας – χρέος μιάς σοβαρής Πολιτείας είναι να εφαρμόζει την ισονομία και ισοπολιτεία χωρίς διακρίσεις σε όλους τους πολίτες της, ανεξαρτήτου ιδεολογίας, θρησκείας, χρώματος.

Τον παλιό καιρό, αν ήσουν αριστερός, ήσουν αποκλεισμένος από τον δημόσιο βίο, ήσουν «μίασμα» και «προδότης», μετά την μεταπολίτευση, αν δεν είχες κομματική ταυτότητα ήσουν πάλι ένα τίποτα. Ειδικότερα μάλιστα επί εποχής πασόκ, τότε δηλαδή που γιγαντώθηκε η κομματοκρατία με την ντροπή της Δημοκρατίας τον πρασινοφρουρό, ο κάθε τυχάρπαστος αριβίστας, φέροντας την πράσινη ταυτότητα, άλωνε τον δημόσιο βίο.

Στην εποχή των μνημονίων -σήμερα λένε πως βγήκαμε από αυτά-, αντί να διαλύσουν τις τράπεζες οι κυβερνήτες, προτίμησαν και φτωχοποίησαν τον ελληνικό λαό, ειδικότερα μάλιστα με το 3^ο επαχθέστερο μνημόνιο της «αριστερής» κυβέρνησης του σύριζα. Ο λαός όμως δεν έχει μνήμη, ξέχασε γρήγορα το ξεπούλημα του σύριζα, το όχι του δημοψηφίσματος, το χάρισμα των αεροδρομίων, του ΟΣΕ κτλ. Όπως ξέχασε την διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων από την προηγούμενη κυβέρνηση πασόκ-νδ, όπως ξέχασε το Καστελόριζο απ’ όπου ο επίγονος της δυναστείας Παπανδρέου μας έβαλε στην εγκληματική συμμορία του ΔΝΤ. Τα ξέχασε όλα αυτά ο κόσμος και έφερε πάλι στο προσκήνιο μία από τις παρατάξεις που εγκλημάτησαν κατά του λαού. Και γιατί όχι, στις επόμενες εκλογές να φέρει πάλι στα πράγματα μια φρέσκια «αριστερή» κυβέρνηση για να γελάμε με το χάλι μας.

Κατεβαίνοντας από τα ψηλά της πολιτικής προς τα χαμηλότερα, προς τα δημοτικά δρώμενα, έχει αρχίσει κι εκεί να εμφανίζεται ο λαϊκισμός, δείγμα ότι το πολιτικό σύστημα νοσεί σε όλη του την προέκταση. Έτσι λοιπόν στην πόλη μας, εμφανίζονται καινούργιοι υποψήφιοι που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες, να «αγωνιστούν» λένε για το καλό μας – ενώ αν μας ρωτήσουν, το καλό μας μπορεί να επιτευχθεί δίχως την παρουσία τους. Μεταξύ αυτών και κάποιοι  που ορέγονται και μιά θεσούλα, ώστε  να παίρνουν την αντιμισθία τους και ν' αυγατίζουν το εισόδημά τους. Και αντί να βροντοφωνάξουν πόσο καιροσκόποι είναι, μας μιλάνε για την «αγάπη τους» προς την πόλη μας. Είναι αυτοί που στα δημοτικά συμβούλια, δεν μιλούν, δεν λαλούν, σηκώνουν μόνο το χεράκι τους, Η υποκρισία υπερυψούται!

Μέχρι τις εκλογές του 2023, θα εμφανιστούν σχηματισμοί άνευ σημασίας που θα παπαγαλίζουν όλοι τους τα ίδια πράγματα, το οράματά τους και μπλά, μπλά, μπλά. Και όλοι αυτοί οι σχηματισμοί -ανεξαρτήτου πολιτικής προέλευσης- θα βάλουν κατά του νυν δημάρχου που, αυτός, σαν άλλος Βοναπάρτης, έχει καβαλήσει το καλάμι και θέλει να γίνει αυτοκράτορας. Δήμαρχε, έχε το νού σου γιατί ο Ναπολέων στο Βατερλώ την πάτησε. Το δικό σου Βατερλώ μπορεί να είναι η κόκκινη Παναγιά!

Σε όλα αυτά, ευτυχώς που υπάρχει και το ιντερνέτ καφέ με τον υπέροχο καφέ του και το Σάββατο θα πάω να ακούσω καμιά σοβαρή ανάλυση έν μέσω οχλαγωγής (που μου έλειψε) και στρέβλωσης των ιδεών.