Πικ νικ στο δάσος του Βέϊκου

Πικ νικ στο δάσος του Βέϊκου

 

Το Σάββατο που μας πέρασε, ανήμερα δηλαδή της Αγίας Γλυκερίας, οι έμποροι είχαν απλώσει τις πραμάτειες τους στις οδούς Αγίας Γλυκερίας και Ελ. Βενιζέλου, ο κόσμος έκανε τις βόλτες του, ψώνιζε, χάζευε, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ καλή. Φημίζεται για το πανηγύρι της η Αγία Γλυκερία, η μητρόπολη της πόλης μας, η ιστορική αυτή εκκλησία που είχε υμνήσει ο Καμπούρογλου και άλλοι, λαογράφοι, ιστορικοί, ιστοριοδίφες, ερευνητές κτλ. Μπορεί να έλειπε ο Γύρος του Θανάτου, η παράνομη ρουλέτα, ο Γκοτζίλας, το φίδι ο Διαμαντής, παρών όμως έδωσαν οι πάγκοι με τα βιβλία, το μαλλί της γριάς, και κάθε τι που ήταν για πούλημα.

Παρόλο που τόσος κόσμος πήγαινε κι ερχόταν, γονείς με τα παιδιά τους σε καρότσια, ούτε φασαρία υπήρχε έντονη, πόσο μάλλον οχλαγωγή. Όμως, μιάς κι αναφέρθηκα στην οχλαγωγή, στη συνήθη μάζωξη της νομενκλατούρας, για πρώτη φορά παρευρέθηκαν και δυό νέοι άνθρωποι και μάλιστα θέλησαν να συμμετάσχουν της διαδικασίας. Αρχικά μίλησαν για θέματα παιδείας οι νέοι άνθρωποι και στη συνέχεια εκφράστηκαν δυσμενώς προς τον κ. Τσίπρα, αυτόματα η οχλαγωγή υψώθηκε και μάλιστα ένας έκ των «σοφών», κουνώντας μάλιστα το χέρι του προς τα παιδιά, τα καλούσε ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αστείο; Ναι, είναι κρύο αστείο να κουνάει ένας -όποιος κι αν είναι αυτός- το χέρι του σε νέους ανθρώπους. Αυτόματα δείχνει ασέβεια στη νέα γενιά, σε ό,τι πολύτιμο διαθέτει αυτή τη στιγμή η πατρίδα μας. Η οχλαγωγή όμως συνεχίστηκε λίγο αργότερα από έτερο «σοφό» συμπολίτη μας που κούναγε το δάκτυλο όχι στα παιδιά, αλλά σε υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ, έν προκειμένω τον κ. Χαραλαμπίδη, που μιλούσε ήσυχα με τα παιδιά κι απαντούσε σε ερωτήματα που έθεταν. Ο έν λόγω συμπολίτης μας, έχει δώσει πολλές φορές δείγματα κακής συμπεριφοράς μιάς και είναι άκρως συγκρουσιακός. Απόρησε με την απαράδεκτη στάση του ρεβιζιονιστή ο κ. Χαραλαμπίδης και θέλησε να σταματήσει τη συζήτηση με τους νέους ανθρώπους, αυτοί όμως, έχοντας περισσότερο μυαλό από τον λίαν επιθετικό συμπολίτη μας, θέλησαν να συνεχίσουν την ωραία -όπως είπαν- κουβέντα τους.

Μακριά όμως από τις συγκρούσεις των ρεβιζιονιστών της πόλης μας, την Κυριακή το πρωί, πραγματοποιήθηκε ακόμα μία εξαιρετική μάζωξη στο δάσος του Βέϊκου, στα ονομαζόμενα «υιοθετημένα». Ευτυχώς, εκεί ο χώρος που είναι ιερός (στη σκιά του Δία του Αγχέσμιου), δεν επιτρέπει οχλαγωγές και η εκδήλωση ήταν άκρως επιτυχής. Βοήθησε η καλή διάθεση όλων των παρευρισκομένων, η αύρα του δάσους, τα μικρά μποστάνια που δημιούργησε ο ακούραστος εργάτης της γης, ο λυκειάρχης κ. Μπακάλης -που του αξίζουν πολλά-πολλά συγχαρητήρια. Βοήθησε το τσιμπούσι που έγινε και από το οποίο δεν έλειψε τίποτα, προσφορά σχεδόν όλων των παρευρισκόμενων και γευθήκαμε γευστικότατους μεζέδες, κρεατικά, γίγαντες, τυροπιτάκια και σπανακοπιτάκια, ακόμα και μικρά πιτσάκια. Το κρασί έρεε σε κόκκινο και λευκό χρώμα καλύπτοντας όλα τα γούστα, μέχρι και σπιτικό χαλβά δοκιμάσαμε που ήταν φανταστικός.

Συγχαρητήρια λοιπόν και στους συντελεστές της όλης εκδήλωσης, στον κ. Πέτρο, στον κ. Ηλία, στον παλαίμαχο κι ακούραστο κ. Ίκαρο, αλλά και στους τρόπον τινά επισήμους, στον Δήμαρχο κ. Μαρκόπουλο, στον υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ και τέκνου της πόλης μας κ. Χαραλαμπίδη, στον κ. Παπαδοκωστόπουλο (εκπρόσωπο του κ. Μελισσουργού, καθώς και την κυρία Σαπουνά και τον κ. Χωριανόπουλο, αντιπροσώπους της δημοτικής παράταξης του Σύριζα. Συγχαρητήρια επίσης σε όσους/ες έφεραν το κάτι τις τους, που ήταν νοστιμότατο διότι το έφεραν με όλη τους την αγάπη.  

Όπως συνηθίζεται, στη δημοπρασία που ακολούθησε, κι αυτή ιδέα του κ. Μπακάλη, πωλήθηκαν διάφορα βότανα του δάσους. Εδώ στην δημοπρασία, η μόνη ίσως παραφωνία – που όμως δεν έγινε σκόπιμα, ήταν όταν ένας παρευρισκόμενος, πρότεινε να δώσει 15 ευρώ σε κάποιο βοτάνι αγνοώντας την όλη διαδικασία. Απλώς το σημειώνω δίχως να θέλω να μειώσω κανέναν.

Με αφορμή την κυριακάτικη και πολύ όμορφη εκδήλωση – το είχα παρατηρήσει και την προηγούμενη φορά και το καταθέτω. Ίσως να κάνω και λάθος, αλλά μία βρύση με καθαρό νερό ίσως να είναι απαραίτητη, Για να ξεδιψά κάποιος Πεζοπόρος που τυχαία ίσως θα βρεθεί στο πανέμορφο αυτό σημείο. Αν υπάρχει ήδη βρύση, τότε δεν την πρόσεξα.

Κάτι ακόμα που νομίζω θα βοηθήσει στην επισκεψιμότητα του χώρου. Εκτός από την υπάρχουσα πρόσβαση (Λόφος Κόκκου), μπορούν να γίνουν άλλες δύο τουλάχιστον προσβάσεις, οι οποίες μάλιστα θα δένουν με το περιβάλλον. Και οι δύο όμως για Πεζοπόρους διότι είμαστε πολλοί.  

Για την 1^η πρόσβαση. Από το τέρμα της οδού Φιλοθέης, εκεί δηλαδή που το σχέδιο πόλης συναντά το δάσος, μπορεί πολύ εύκολα να δημιουργηθεί ένα μονοπάτι που να φτάνει στα υιοθετημένα από τα ανατολικά παρακάμπτοντας εντελώς τον Λόφο Κόκκου. Η περιοχή είναι θαμνώδης και μπορεί να γίνει πολύ εύκολα προσβάσιμη και μάλιστα με μονοπάτι σημαδεμένο.

Για την 2^η πρόσβαση. Όταν είμαστε στην Λ. Βέϊκου, μεταξύ βίλλας Βιαρόπουλου και μαντρότοιχου του Άλσους, ένα μονοπάτι ξεκινά με κατεύθυνση από δυσμάς προς ανατολάς (που λένε). Αυτό το μονοπάτι οδηγεί στα υιοθετημένα από τα δυτικά και μπορεί πολύ εύκολα να σημαδευτεί.

Και στα δύο αυτά μονοπάτια, οι μικρές ταμπέλες που θα τοποθετηθούν, θα δείχνουν «προς υιοθετημένα».

Κλείνοντας το σημείωμά μου, θερμά συγχαρητήρια στον κ. Μπακάλη και σε όλους τους άλλους συντελεστές που έχουν κυκλώσει με θέρμη την μικρή όαση ζωής στην γκρίζα πόλη μας.  

 

 

Πεζοπόρος