Ευρωεκλογές με ή χωρίς εθνικό συμφέρον;

Ευρωεκλογές με ή χωρίς εθνικό συμφέρον;

 

Σε αυτές τις εκλογές εκτίθεται σαν αρχηγός του Σύριζα και ο κ. Κασελάκης, ο οποίος -ειρήσθω έν παρόδω- ήρθε από το πουθενά, πέταξε στο ταμείο του κόμματος ένα δίευρω και κατέβηκε το άγιο πνεύμα στους οπαδούς του πολυσυλλεκτικού κόμματος και τον ψήφισαν για αρχηγό. Κάπως έτσι ξεκίνησε το μεγάλο show και η πολιτική σκηνή έγινε life style. Θα πει κανείς, γιατί, πριν δεν ήταν για χαβαλέ το πολιτικό σύστημα που ζητάει διακαώς τη ψήφο μας;

Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε καιρούς περίεργους, για τους συνωμοσιολόγους φταίνε οι ψεκασμοί, για μία μερίδα ψυχαναλυτών φταίει ο covid-19, για την αριστερά του περιθωρίου φταίει το Ισραήλ και υψώνει με περηφάνια και διάθεση αγωνιστική σημαίες της Παλαιστίνης. Γιατί ταυτίζεται με ένα θέμα που αγνοεί η εν λόγω αριστερά, μόνο αυτή το γνωρίζει. Από την άλλη, δεν είδα ποτέ αυτή την αριστερά να σηκώνει μία σημαία της πολύπαθης Κύπρου.

Ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει πως είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, αγνοώντας την ελληνική και παγκόσμια ιστορία. Αποδυναμώνει τη χώρα στέλνοντας όπλα σε ένα πόλεμο που δεν είναι δικός μας αλλά του φασίστα Ζελένσκι. Να υποστηρίξει την Ουκρανία σαν χώρα που δέχτηκε επίθεση από τη Ρωσία του άλλου φασίστα, του Πούτιν, αλλά να επικαλεστεί λόγους εθνικού συμφέροντος και να μη στείλει ούτε σφαίρα. Να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια, όπως κάνουν τα σοβαρά κράτη. Και στις δύο αυτές χώρες υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και έχει υποχρέωση το ελληνικό κράτος να τους στηρίξει πάση θυσία αλλά με σωστή πολιτική και όχι υπό την καθοδήγηση του αμερικάνικου παράγοντα.

Τόσο όμως η αριστερά και άλλο τόσο η δεξιά, δεν έχουν στο λεξιλόγιό τους τη φράση «εθνικό συμφέρον», γιατί φοβούνται μήπως τους πουν όλους ακροδεξιούς. Γιατί, πιστεύετε ότι οι ακροδεξιοί, χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη φράση; Αυτοί το ναζισμό ονειρεύονται, το απόλυτο κακό που φάνηκε ποτέ πάνω στον πλανήτη.

Υπάρχει ένα ωραίο άρθρο στο διαδίκτυο, διδαχτικό θα ΄λεγα, όπου σε συνεδρίαση του παλιού Σύριζα, του «επαναστατικού Σύριζα», οι συμμετέχοντες έβγαζαν σπυριά στο άκουσμα του «εθνικού συμφέροντος». Στο ίδιο άρθρο υπάρχει και μία ενδιαφέρουσα αναφορά στον Alexis, κατά την οποία, στη συνθήκη των Πρεσπών, δεν γνώριζε τι ακριβώς υπέγραφε αλλά ένιωθε περήφανος που έγραφε «ιστορία».

Πέρα από αυτά, έρχεται και το ΚΚΕ και ξεπλένει εντελώς τη δεξιά με διαφημιστικά σποτάκια του τύπου: ήταν προδότης του λαού ο Μητσοτάκης τότε στην αποστασία; Όχι, δεν ήταν, διότι δεν ήταν με τον λαό αλλά με την αστική τάξη! Έλεος!

Σε αυτές τις ευρωεκλογές, από την άκρα δεξιά μέχρι και την άκρα αριστερά, συμπεριλαμβανόμενου φυσικά του παρόντος πολιτικού συστήματος, δεν υπάρχει ένα κόμμα, μία παράταξη, κάποια ομάδα έστω, που να ζητάει τη ψήφο μας με σύνθημα το εθνικό μας συμφέρον και την απελευθέρωση της Κύπρου από τις κατοχικές δυνάμεις της Τουρκίας. Αν κάποιοι από εσάς δείτε ότι μετέχει των ευρωεκλογών ομάδα με αυτά τα συνθήματα, ενημερώστε με για να πάω στην κάλπη την Κυριακή και όχι στον Αστέρα της Βουλιαγμένης.

«Είναι μακριά η Κύπρος» έλεγε ο «εθνάρχης» Καραμανλής και μπούκαρε στο νησί ο Αττίλας 2 και από το 8% που είχε από τον Αττίλα 1, έφτασε ανενόχλητος στο 38%. Φέτος, είναι η χρονιά της Κύπρου, πενήντα ολόκληρα χρόνια τελεί υπό κατοχή αλλά η Ελλάδα -που την πρόδωσε- φοβάται να επικαλεστεί το εθνικό συμφέρον μην την κάνουν ντά οι «συμμαχικές» νατοϊκές δυνάμεις.  

 

 

 

 

Ο Πεζοπόρος