Εἶναι πράξη ὀρθὴ ἡ στείρωση οἰκόσιτων ζώων;

Εἶναι πράξη ὀρθὴ ἡ στείρωση οἰκόσιτων ζώων;

 

Φίλος ἀπὸ τὴν λατρεμένη πόλη μας, μὲ πῆρε τηλέφωνο χθὲς βράδυ ἐδῶ, στὴ νῆσο τῶν Φαιάκων. Μὲ πέτυχε τὴν ὥρα ποὺ μελετοῦσα τὸ βιβλίο «Μηδέν – ἡ βιογραφία μίας ἐπικίνδυνης ἰδέας» τοῦ Charles Seife. Ἔξω, ὁ καιρὸς ἦταν ὑγρός, φυσιολογικὸς μᾶλλον γιὰ τὴν ἐποχή του ἀλλὰ μέσα στὴ γωνιά μου, τὸ τζάκι ὄχι μόνο πύρωνε τὸν χῶρο μὰ φώτιζε καὶ τὶς σελίδες τοῦ βιβλίου μου. Σὰν τοὺς μοναχοὺς κι ἐγὼ τῶν κρυφῶν σχολειῶν τῆς βαλκανικῆς χερσονήσου ἀλλὰ χωρὶς καντήλι. Ὁ λόγος ὅμως τοῦ φίλου μου, ἔφερε ταραχὴ καὶ φόβο ἐδῶ στὴν ἐρημιά. Τὸ πλησιέστερο σπίτι ἀπὸ μένα, εἶναι μία ἀγροικία ποὺ τὴν ἔχει κάποια οἰκογένεια Rothschild (Ρόθτσαΐλδδ), ὁπότε, ποὺ νὰ φωνάξεις γιὰ βοήθεια; Στοὺς ξένους;

Εὐτυχῶς ὅμως, ἀπὸ τὸ θέμα ποὺ μοῦ ἱστόρησε στὴ συνέχεια -ἀφοῦ ἠρέμησε- ἔφυγαν οἱ φόβοι μου καὶ τὸν ἄκουσα μὲ τὴν δέουσα προσοχή: «Ποὺ λὲς φιλαράκο, πίναμε τὸν ἀπογευματινό μας καφὲ στὸ Fashion 57, δὲν νομίζω νὰ τὸ ξέρεις, ἕνα ἥσυχο καφέ, ἰδανικὸ γιὰ κουβέντες βαριὲς κι ἀνάλαφρες. Δίπλα μας ἀκριβῶς, μία παρέα τεσσάρων ἀτόμων, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ δύο φίλα προσκείμενοι πρὸς τὸν κομμουνισμό -ὅπως ἀκούγαμε-, ἀπολάμβαναν κι αὐτοὶ τὸν καφέ τους. Κουβέντιαζαν σιγά, μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἕνας κομμουνιστής, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν σύντροφό του, τὸν ρώτησε τί γνώμη εἶχε γιὰ τὰ κατοικίδια ζῶα, ἂν ἔπρεπε νὰ στειρώνονται ἢ ὄχι.

Ἀμέσως, σὰν ἀπὸ θαῦμα, ἡ ἔνταση ἀνέβηκε καὶ γίναμε μάρτυρες τῶν ὅσων ἐλέχθησαν. Ὁ ἐρωτῶν μάλιστα, διάβασε ἕνα ἄρθρο ἀπὸ τὸν Ριζοσπάστη μὲ τὴν θέση τοῦ κόμματος ἐπὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ. Μαζὶ μ’ αὐτοὺς ἀκούγαμε κι ἐμεῖς. Σὰν τελείωσε τὴν ἀνάγνωση τοῦ μακροσκελοῦς ἄρθρου, ὁ ἕτερος κομμουνιστής, κάπως ἁρπαγμένος ἀπὸ τὴν ὕπουλη ἐρώτηση ποὺ τοῦ ἐτέθη, τοῦ εἶπε: Βρὲ Μητσάκο, ἀφοῦ μὲ ξέρεις, ἐγὼ εἶχα μία σκυλίτσα ποὺ δὲν τὴν εἶχα στειρωμένη καὶ τώρα ἔχω ἕνα γάτο ποὺ τὸν ἔχω στειρώσει. Ναί, τὰ κατοικίδια ζῶα πρέπει νὰ στειρώνονται. Ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους δύο τῆς παρέας, ὁ ἕνας εἶπε ὅτι δὲν εἶχε ποτὲ κατοικίδια ζῶα στὸ σπίτι του, ὁ ἄλλος ὑποστήριξε ὅτι, τὰ κατοικίδια ζῶα, τοὐλάχιστον μία φορὰ πρέπει νὰ γνωρίζουν τὴ φύση τους, νὰ συνευρίσκονται καὶ νὰ γεννοῦν. Ὁ ἐρωτῶν, ὁ Μητσάκος, συμφωνοῦσε μὲ τὸ ἄρθρο τοῦ Ριζοσπάστη λέγοντας, ὅλα τὰ ζῶα, καὶ τὰ κατοικίδια, πρέπει νὰ συνευρίσκονται ἐλεύθερα, δίχως περιορισμούς. Μά, δὲν λέει αὐτὰ τὰ πράγματα ὁ Ριζοσπάστης Μητσάκο, εἶπε μὲ ἀνεβασμένα τα γράδα ὁ ἕτερος κομμουνιστής.

Ἀπὸ τὸ σημεῖο ἐκεῖνο, ἡ διαφωνία -λέει δὲν λέει ὁ Ριζοσπάστης-, ὀξύνθηκε μεταξὺ τῶν συντρόφων, οἱ ἄλλοι δύο ὅμως τῆς παρέας, ρουφοῦσαν γνώση ποὺ δὲν κατεῖχαν». Δυστυχῶς, ἔπρεπε νὰ φύγουμε καὶ δὲν ἀκούσαμε τὴ συνέχεια περὶ τῆς στείρωσης ἢ ὄχι τῶν κατοικίδιων ζώων», εἶπε ὁ φίλος μου, μᾶλλον περίλυπος.

Ὅπως εἶχα διαβάσει πρὸ δύο περίπου ἐτῶν σὲ κάποιο ἄρθρο, στὸ Γαλάτσι ὑπάρχουν 29 χιλ. κατοικίδια ζῶα. Δὲν γνωρίζω ἂν ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς εἶναι ἀκριβής, ἂν ἰσχύει ὅμως, πράγματι εἶναι ἐντυπωσιακὸς καὶ μπορεῖ κάλλιστα νὰ γίνει ἀντικείμενο μελέτης ψυχολόγων, πὼς δηλαδὴ καὶ γιὰ ποιούς λόγους οἱ ἄνθρωποι τῶν πόλεων ποὺ ἀσφυκτιοῦν ἀπὸ χώρους, τολμοῦν καὶ ἔχουν στὸ διαμέρισμα τους -οἱ περισσότεροι τοὐλάχιστον- ἕνα, ἴσως καὶ δύο ἢ τρία κατοικίδια ζῶα, σκύλους ἢ γάτες. Πέραν αὐτοῦ ὅμως, μποροῦν νὰ τεθοῦν καὶ ἄλλα ζητήματα, ὅπως αὐτὸ γιὰ παράδειγμα τῆς φιλοζωΐας, ἢ ἀκόμα τὸ σοβαρότερο, τὸ θέμα στειρότητας ἢ ὄχι τῶν οἰκόσιτων ζώων.

Γιὰ τὸ θέμα της φιλοζωίας, παλιότερα εἶχα κάνει κάποια ἀναφορά, λέγοντας ὅτι ὁ ὅρος αὐτός, εἶναι πλαστὸς καὶ δὲν σημαίνει ἀπολύτως τίποτα. Τί σημαίνει δηλαδή, εἶμαι φιλόζωος; Ἢ φιλάνθρωπος ἴσως; Φίλος τοῦ ζώου ἢ τοῦ ἀνθρώπου; Ἀντὶ νὰ σκεφτοῦμε ὅτι οἱ σχέσεις μας μὲ τὰ ζῶα πρέπει νὰ εἶναι ἁρμονικές, διότι κι αὐτὰ εἶναι μέρος τῆς φύσης, μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔχουμε ξεφύγει ἀπὸ τὴν φύση, γιὰ μία σχέση καθόλα φυσικὴ χρησιμοποιοῦμε βαρύγδουπους ὅρος. Ἂν κάνω λάθος, παρακαλῶ διορθῶστε με.

Ὅσο γιὰ τὴν στειρότητα, τὸ θέμα εἶναι δυσκολότερο μᾶλλον καὶ τοῦτο διότι μπαίνουν καὶ θέματα ἠθικῆς -ἂν δεχτοῦμε τοὺς πλαστοὺς πάλι ὅρους περὶ ἠθικοῦ-ἀνήθικου. Ἡ στειρότητα τῶν οἰκόσιτων ζώων, βοηθᾶ ὅπως ἀντιλαμβάνομαι τὸν ἔλεγχο τῶν γεννήσεων ἀφ' ἑνὸς καὶ ἀφ' ἑτέρου στερεῖ ἀπὸ τὸ ζῶο τὴ φύση του. Ἔχουμε ὡς ἄνθρωποι τέτοια δικαιώματα; Ἐπειδὴ εἴμαστε ἀνώτερα καὶ δυνατότερα ὄντα ἔναντι αὐτῶν, μᾶς δίνετε καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίζουμε ἂν αὐτὰ θὰ συνευρεθοῦν; Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ δὲν τοὺς ἀφαιροῦμε ἀπὸ τὴ ζωή τους ἕνα βασικὸ ἔνστικτο, ὅπως αὐτό του σέξ;

Πραγματικά, στὰ παραπάνω ἐρωτήματα, δὲν ξέρω τί νὰ ἀπαντήσω. Ἐμπειρικὰ μιλῶντας ὅμως, ὅταν εἶχα στὸ σπίτι μου ἕναν σκύλο, οὔτε σὰν ἀστεῖο δὲν εἶχα σκεφτεῖ νὰ τὸν στειρώσω. Τώρα ποὺ τὸ καλοσκέφτομαι, ἂν τὸ ἔκανα, θὰ τοῦ δημιουργοῦσα μία σοβαρότατη ἀναπηρία. Δὲν ξέρω, ἐσεῖς τί γνώμη ἔχετε;  

 

 

 

 

Ὁ Πεζοπόρος