Το Πανηγύρι ...

Δεύτερη συνεχόμενη χρονιά χωρίς πανηγύρι της Αγίας Γλυκερίας. Βέβαια, το πανηγύρι της πολιούχου της πόλης μας δεν ήταν παραδοσιακό, όπως στα χωριά καλή ώρα της ωραίας και τίμιας πατρίδας μας, όπου, τσίκνιζε ο ουρανός από τις γουρνοπούλες, τα πάσης φύσεως σφαχτά, έρρεαν οι μπόμπες από κρασί μέχρι σκώτς κι έφτιαχνες κεφάλι απ’ αυτά και από τα πολλά ντεσιμπέλ των μικροφωνικών εγκαταστάσεων. Όχι, στο πανηγύρι της πόλης μας λάμβαναν μέρος διαφορετικά πράγματα, πιο ουσιώδη, πιο πολιτισμένα, πιο εμπορικά.   

Λίγα χρόνια πιο πίσω ας πούμε, ο «γύρος του θανάτου» ήταν πολύ προχώ γεγονός, με τους μηχανόβιους να φέρνουν σβούρες ή τα μίνι κούπερ να κόβουν τις ανάσες των θεατών. Πιο προχώ κατάσταση όμως ήταν αυτή με τη ρουλέτα. Τι παιδιά κι αυτοί οι τύποι οι γκρουπιέρηδες, αλλά και ο άδολος λαός, δίψαγε για γρήγορα κέρδη, όπως διψάει καλή ώρα ο λαφιάτης σαν μυρίζεται φρέσκο γάλα. Λαφιάτης ή τζογαδόρος, την αρρώστια την είχαν στο αίμα τους. Παρακεί όμως από την ρουλέτα, νάσου κι οι παπατζήδες, αυτοί οι απίθανοι τύποι που πόνταραν στην αφέλεια του καθενός. Πάντοτε όμως, έπεφτε σύρμα: «αστυνομία» και για λίγο, μέχρι να περάσουν οι αστυνομικοί, όλοι αυτοί οι τύποι έκαναν αγαθοεργίες.

Σαν στέγνωναν από φράγκα οι τζογαδόροι, και δεν είχαν ούτε για ένα σουβλάκι περιωπής από του «Βελή», ξέπεφταν στο μαλλί της γριάς, τι να κάνουν, να πάνε πίσω στο σπίτι με άδειο στομάχι μέρα γιορτινή; Δεν γινόντουσαν αυτά τα πράγματα.

Η εξέλιξη βέβαια, ή άλλως η οσμή του χρήματος, το πανηγύρι το επέκτεινε με ένα σωρό άχρηστα πράγματα πλήν δυό πάγκων βιβλίων, οι γύροι του θανάτου καταργήθηκαν μιάς και σήμερα όλα τα παιδιά έχουν δικά τους μηχανάκια για να κάνουν τις τανζανιές τους, η μόνη σταθερά που συνδέει το παλιό με το καινούργιο, είναι φυσικά το μαλλί της γριάς. Όλος ο παλιός κόσμος εξαφανίστηκε και καλώς εξαφανίστηκε δηλαδή, αλλά να, κάποιες φορές όπως τώρα, η γλυκιά νοσταλγία του παράνομου τζόγου σε κάνει συναισθηματικό, ευάλωτο. Ας είναι, στα πανηγύρια επιτρέπονται ακόμα και καημοί κι αναστεναγμοί.

Μία άλλη σταθερά που συνδέει το πίσω με το τωρινό, είναι το γρήγορο και καθαρό κέρδος, ενίοτε και μαύρο, γιατί όχι; Το μαύρο χρήμα δεν κινεί κι αυτό τη οικονομία; Βέβαια, αν πάμε πίσω στον Λόγο του Χριστού, οι ναοί γκρεμίστηκαν σαν οίκοι εμπορίου, αλλά ποιος καλός χριστιανός νοιάζεται αλήθεια για το τι είπε ή έπραξε ο Χριστός; Ή πάλι, είπε ποτέ ο Χριστός: χτίστε ναούς για να με δοξάζεται και να συλλέγεται χρήμα. Ή μήπως, είπε στους παπάδες να είναι ντυμένοι στον χρυσό και στις πλουμιστές πέρσικες φορεσιές; Αν είπε τέτοια πράγματα ο Χριστός, μάλλον δεν έχω διαβάσει καλά τα ευαγγέλια. Οπότε συγχωρήστε με μέσα στην άγνοια μου.

Μιάς και ξέφυγα όμως ας ξεφύγω λίγο ακόμα. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Θεός όρισε σαν αντιπρόσωπό του στη γη τον Πάπα, τον αρχηγό των καθολικών χριστιανών. Αν το έκανε αυτό ο Θεός, δεν θα διόρισε και τον Πατριάρχη τον δικό μας σαν αντιπρόσωπό του όσον αφορά τους ορθόδοξους χριστιανούς; Το ίδιο δεν θα έκανε και με τον Μωάμεθ; Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων για παράδειγμα, από που είναι διορισμένος; Από τον Θεό; Ο Ρώσος πατριάρχης από που; Πολλά τα ερωτήματα τα αναπάντητα, περισσότερη βέβαια η λειψή μου γνώση περί όλων αυτών και μου δημιουργεί ανασφάλειες. Το θέμα είναι να μην αρχίσει ο Θεός να διορίζει, διότι τότε, οι πολιτικοί τι δουλειά θα κάνουν;

Εσείς αλήθεια, που είστε καλοί χριστιανοί, έχετε διαβάσει τα ευαγγέλια ή ξέρετε γι’ αυτά όσα σας λένε οι ερμηνευτές τους; Αυτή η αβεβαιότητα της γνώσης με τσακίζει!