Τους νέους αντιδημάρχους τους ξέρουμε; Τον επόμενο Δήμαρχο τον ξέρουμε;

Στο τηλέφωνο η καλή μου φίλη σαν με πήρε, ήταν κατηγορηματική: δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις και τι δεν κάνεις αύριο, αλλά κανόνισε, αύριο το πρωί πίνουμε καφέ! Και θα έρθεις στη γειτονιά μου.

Η καλή μου φίλη, από το Παρίσι που γνωριστήκαμε τυχαία πριν πολλά χρόνια κολλώντας ένσημα στο γαλλικό ασφαλιστικό σύστημα επί δεκαετία και βάλε, δεν χάθηκε από τη ζωή μου, και η τύχη τα έφερα έτσι τα πράγματα που και στην Ελλάδα, είμαστε κοντογείτονες. Εγώ στα Περβόλια, αυτή ψηλά στην Ακτημόνων, κοντά στο εργοστάσιο του Μήτση. Κατά κάποιο τρόπο πιάσαμε τ’ άκρα της πόλης χωρίς να είμαστε ακραίοι.

Έτσι ένα ηλιόλουστο πρωινό βρεθήκαμε στο καφέ της γειτονιάς της, στο Gallo, με τον θεσπέσιο καφέ του και το ήσυχο περιβάλλον του και παράλληλα ελκυστικό μιάς και έξω που καθίσαμε υπήρχε ζέστα σε ιδανική θερμοκρασία. Όσο πίναμε τους εσπρέσο μας πιάσαμε να λέμε τα δικά μας, τα εδώ αλλά και τα παλιά, από τη ζωή μας στην γαλλική πρωτεύουσα. Εμένα όμως ως γνωστόν, με κυνηγάνε δαίμονες, με κυνηγάνε τα μυστικά της πόλης και μου μαρτυράνε τα εσώψυχά τους δίχως φυσικά να το επιδιώκουν.

Μεταξύ Βρετάνης και Παρισιού, εισέβαλαν βιαίως μπορώ να πω στην ήσυχη κουβέντα μας, δύο θαμώνες διπλανού τραπεζιού που μιλούσαν μεν χαμηλόφωνα αλλά δυνατά για τα δικά μου τα αυτιά, που άλλωστε είναι εκπαιδευμένα στο να συλλέγουν πληροφορίες παντός τύπου:

n  Διάβασες τους νέους αντιδημάρχους της πόλης μας;  

n  Ναι, καλοί μου φαίνονται αλλά αυτή την Παναγιωτακοπούλου τι την ήθελε ο Δήμαρχος;

n  Καλά έκανε και την πήρε, αυτό δείχνει πως κάνει παιχνίδι όποτε θέλει και με όσους θέλει.

n  Ναι, δεν έχεις άδικο. Και τώρα που το λές, θυμήθηκα, την προχθεσινή εκπομπή του Larry King για τον αθλητισμό, όπου όλοι οι καλεσμένοι δεν είπαν το παραμικρό για το Παλαί.

n  Και τι να πούν πέρα από αερολογίες; Δεν άκουσες τον ταμία της Αθλητικής Ένωσης που διάβαζε παρηκμασμένο ποίημα της πάλαι ποτέ κομμουνιστικής διεθνούς;

n  Τέλος πάντων, ας τ’ αφήσουμε αυτά, πέρασαν μέχρι να εμφανιστούν πάλι αργότερα. Εγώ θέλω να σταθώ στην επιλογή που έκανε ο δήμαρχος με τον Γιάννη τον Κορρέ δίνοντας του το δυσκολότερο πόστο.

n  Καλά, δεν ξέρεις γιατί;

n  Όχι, για λέγε….

n  Ο Γιάννης ο Κορρές θα είναι ο επόμενος Δήμαρχος Γαλατσίου αν αποφασίσει ο Δήμαρχος (που θα το κάνει) να πάει για βουλευτής ή περιφερειάρχης Αττικής. Μη σου πω ότι του έχει δώσει ήδη και το δαχτυλίδι! 

n  Δεν ξέρω, ακούω όμως καλά λόγια για τον Κορρέ, δραστηριοποιείται πολλά χρόνια με τα κοινά, είναι επικοινωνιακός, έχει πολλές ικανότητες, είναι εύστροφος, και στο φινάλε, είναι και νέος.

Την ώρα εκείνη που αποθήκευα τον διάλογο στο μυαλό μου, ακούω τη φίλη μου να μου λέει: πάλι «έφυγες;», πού τρέχει ο νούς σου; Επανήλθα γελώντας και ζήτησα τον λογαριασμό. Άσε, εγώ κερνάω σήμερα, εσύ θα κεράσεις όταν έρθω για καφέ στα μέρη σου. Δεν είπα τίποτα, να σε κερνά γυναίκα το θεωρώ ύψιστη τιμή, φιληθήκαμε νοερά στα μάγουλα και κίνησα για την επιστροφή.

Όπως πήγαινα την Βενιζέλου για την Πρωτοπαπαδάκη, εκεί στον φούρνο του Έξαρχου, κάνω έτσι και τι βλέπω; Κλιμάκιο του Κονκλάβιου τεσσάρων ή πέντε ατόμων. Και τι έκανε; Μα τι άλλο; Φλυαρούσε!