Καμένη πατρίδα – καμένα μυαλά

Καμένη πατρίδα – καμένα μυαλά

Καίγεται ο τόπος μας, πεθαίνουν οι πιλότοι μας που παλεύουν με αυταπάρνηση να σβήσουν φωτιές σε χαράδρες, οι πρωτόγνωρες θερμοκρασίες φέρουν μεγάλες δυσκολίες σε συμπολίτες μας και ειδικότερα σε όσους είναι αναγκασμένοι να εργάζονται στο δρόμο, είτε λέγονται ντελιβεράδες ή διανομείς διαφόρων προϊόντων, ακόμα και η δική μας πόλη είναι ανυπόφορη σε συνθήκες καύσωνα που μάλιστα επιδεινώνονται επικίνδυνα με τη σκόνη από τα έργα κάθε ειδών δραστηριότητες.

Εγώ, όπως και πολλοί συμπολίτες μας, είμαστε από τους τυχερούς διότι δεν ζούμε την περίοδο αυτή στην πόλη αλλά στα εξοχικά μας. Εγώ στο Ιόνιο, οι Ναξιώτες, οι Μυκονιάτες, οι Παριανοί, στο Αιγαίο, οι Μυτιληνιοί ανατολικότερα, οι Κρητικοί νοτιότερα. Είμαστε τυχεροί που περνάμε το καλοκαίρι στη θάλασσα ή το βουνό, στο οξυγόνο ή τον καθαρό αέρα, δίχως την άγρια καθημερινότητα της πόλης μας. Έν αντιθέσει με εμάς τους τυχερούς, οι περισσότεροι κάτοικοι βρίσκονται από ανάγκη στην πόλη. Και βιώνουν όλα τα δεινά των ημερών. Είμαστε μαζί με τους συμπολίτες μας, είμαστε μακριά τους αλλά τους έχουμε διαρκώς στη σκέψη μας, κατανοούμε τις δυσκολίες τους, τις αγωνίες τους, τον τρόμο που εισπράττουν ακόμα από τα ελεγχόμενα μέσα επικοινωνίας. Στην πόλη μας όμως συμβαίνουν κι άλλα πράγματα.

Φιλοξενούνται – πρώτα στη ΛΑΤΟ και στη συνέχεια στο ΠΑΛΑΙ, ζώα που κινδύνεψαν στη φωτιά, έχει η πόλη μας ανθρώπινο πρόσωπο και το δείχνει, χιλιάδες κατοίκους με οικόσιτα ζώα που αντιλαμβάνονται καλύτερα απ’ άλλους την αγωνία των ζώων, έχει μία δημοτική αρχή που προστρέχει σε κάθε δυσκολία και αντιξοότητα δημοτών της ή μη, δυναμώνει ο ουσιαστικός εθελοντισμός (όχι σαν αυτόν της Ολυμπιάδας 2004 για παράδειγμα), προσφέρουν οι άνθρωποι δυνάμεις, χρόνο, καλοσύνη, σε πάσχοντες, σε αδυνάτους.

Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και η άλλη πλευρά, αυτή της κριτικής, της μίζερης όμως και όχι υγιούς κριτικής, υπάρχει η άρνηση και ο παραλογισμός. Υπάρχουν και κάποιοι που βρίσκουν ευκαιρία να επιτεθούν παντού, όχι μόνο στον κρατικό μηχανισμό με τα προβλήματά του (όλοι γνωρίζουμε τις αδυναμίες του), όμως τις δύσκολες ώρες, αφήνουμε στην άκρη ό,τι μας πληγώνει, ξεχνάμε αντιπαλότητες και κάθε φαιδρή σύγκρουση που παράγεται από σάπιες ιδεοληψίες, πετάμε κάθε άρνηση ή κάθε τι που μας βαραίνει και δηλώνουμε παρόντες στην ανάγκη συνανθρώπων μας αλλά και των τετράποδων φίλων μας.

Θέλετε από την ασφάλεια του Κονκλάβιου ή ενός καφέ της Βέϊκου να ρίξετε όλες τις ευθύνες του κόσμου στην δημοτική αρχή; Κάντε το, το μόνο εύκολο. Και λοιπόν, τι θα νιώσετε; Χαρά μήπως; Μήπως τάχα μου εσείς αντιστέκεστε στο σύστημα; Αφού δούλοι του είστε, το υπηρετείτε σαν πειθήνια κομματικά όργανα. Δεν θέλετε να ψηφίσετε τον δήμαρχο στις προσεχείς δημοτικές εκλογές; Κάντε το αλλά αφήστε τη μιζέρια σας μακριά από το κοινό καλό.

Σε καιρό κρίσης, όπως οι μέρες αυτές οι δύσκολες, δεν βγάζουμε κομματικές ανακοινώσεις, δεν μοιράζουμε προγράμματα για τη δημοτική μας παράταξη, δεν βαράμε τον αέρα με λόγια κούφια, δεν λέμε ανοησίες. Αυτές τις μέρες σιωπούμε, το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε, και θέτουμε εαυτούς στο κοινό καλό, το περισσότερο που μπορούμε να δώσουμε.

Καλή δύναμη σε εσάς που έχετε μείνει στην πόλη, σε εσάς που προσφέρετε, σε όλες και όλους εσάς που δεν φλυαρείτε  με λόγια ξύλινα. Κι εσείς εκεί του Κονκλάβιου – όλο και κάποιοι θα μαλώνετε σαν τα κοκόρια από συνήθεια και μόνο, εσείς είστε καμένες περιπτώσεις. Δεν έχετε σωτηρία.

Το βίντεο, αφιερωμένο στη μνήμη των δύο πιλότων μας.

 

Ο Πεζοπόρος