Η σκόνη της πόλης μας αιτία του χωρισμού του πρίγκιπος;

Η σκόνη της πόλης μας αιτία του χωρισμού του πρίγκιπος;

 

Η απογευματινή βροχή διώχνει τη βρωμιά από την πόλη μας. Δεν είναι δυνατή, δεν είναι Φαρκαδώνα εδώ να δυστυχούν οι άνθρωποι χάνοντας τη ζωή τους από τις βουλές της άγριας φύσης. Εδώ είναι το βιλαέτι του Μαρκό με τους κομματικούς αγάδες του από την επάρατη δεξιά έως και την κομμουνιστική αριστερά. Με όσους τέλος πάντων διαθέτει το πολιτικό σύστημα. Εποπτεύει ο Μαρκό και οι κομματικοί αγάδες συμφωνούν, αφού πρώτα καταθέσουν τις αντιρρήσεις τους.

Όσο αναλύουν τις αντιρρήσεις τους οι συστημικοί ταγοί της πόλης μας, ο Μαρκό, σαν άλλος Βούδας, στέκει σιωπηλός, αφήνει τους αντιρρησίες να εκτονωθούν, να καταθέσουν την γνώμη τους (την άγνοιά τους), και, αφού άπαντες βγάλουν τα εσώψυχά τους, εγκρίνουν ό,τι είναι προς έγκριση. Όταν λήγει το πανηγύρι αυτό και τελειώνουν οι εναγκαλισμοί αμφοτέρων, ο καθένας παίρνει το δρόμο του. Μέχρι την επόμενη συστημική μάζωξη, το επόμενο συμβούλιο και την επόμενη έγκριση των θεμάτων.

Η πόλη μας υποφέρει, έκλεισε η μία λωρίδα της Πρωτοπαπαδάκη, θα κλείσει από μέρα σε μέρα η Αγίας Γλυκερίας, θα κλείσει η Βέικου. Όταν κλείνει κάτι, γεννιέται η σκόνη, η κίτρινη, η κόκκινη, η σκόνη της ανάπτυξης και της προόδου. Και να, μερικές φορές, όπως σήμερα το απόγευμα, έρχεται μία απαλή βροχούλα να γλυκάνει την τοξικότητα της διαβίωσής μας, να διαλύσει έστω και προσωρινά τη βρωμιά που επικάθεται παντού, στα πεζοδρόμια, στα αυτοκίνητα, στις στέγες των κατοικιών – έρχεται η βροχούλα να διαλύσει ό,τι από συνήθεια θεωρούμε λογικό ενώ δεν είναι.

Ό,τι γίνεται στην πόλη μας, δεν έχει λογική, όλα είναι αφημένα στη τύχη τους και στους εργολάβους των έργων που δεν υπολογίζουν τίποτα. Ναι, χρειάζεται το ΜΕΤΡΟ και η κατασκευή του φέρνει ανατροπές στην καθημερινότητά μας, προβλήματα λογιών-λογιών. Χρειάζονται τα πάρκινγκ που γίνονται, κάθε τι που θα απαλύνει έστω και στο ελάχιστο τον βίο μας, είναι χρήσιμο. Από τον Δήμο όμως χρειάζεται κάτι περισσότερο. Εφόσον η πόλη μας δεν μπορεί να γκρεμιστεί εκ θεμελίων και να κτιστεί από την αρχή, ας βάλει ο Δήμαρχος τα σαΐνια, τους εκλεγμένους συμβούλους του, ας βάλουν οι συστημικοί ταγοί της αντιπολίτευσης τους δικούς τους συμβούλους και από κοινού ας κάνουν υπερβάσεις. Καλοί είναι οι εναγκαλισμοί εντός κι εκτός συμβουλίων, όμως ο κόσμος δεν τους ψήφισε γι’ αυτό, τους έκλεξε αντιπροσώπους του για να μοχθήσουν για το κοινό καλό.

Κοινό καλό δεν σημαίνει κομματικό καλό. Έχουν υποχρέωση άπαντες οι εκλεγέντες να κατεβάζουν ιδέες, προτάσεις, κάθε τι που θα υπερβαίνει το κομματικό συμφέρον. Μπορούν; Έχουν τέτοιες ικανότητες; Μάλλον όχι, για τον λόγο αυτό εξάλλου, στέκονται στην ουρά του Μαρκό, του μετενσαρκωμένου Βούδα και ψηφίζουν παθητικά ό,τι ο αητός φέρει προς ψήφιση.

Λυπάμαι που το λέω, αλλά ενώ έχω αρκετά να καταθέσω στο σημείωμα αυτό, μόλις πληροφορήθηκα ένα τραγικό γεγονός και θα διακόψω. Ναι, δυστυχώς είναι αλήθεια, το βασιλόπουλο ο πρίγκιψ, χώρισε έπειτα από 14 ολόκληρα χρόνια γάμου. Ο Κόδρος, ο πρώτος βασιλιάς της Αθήνας πριν μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια, κλαίει με αναφιλητά σαν οι βασιλικοί αγγελιοφόροι του γνωστοποίησαν τα θλιβερά μαντάτα του εγγονού του, του πρίγκηπα Νικολάου. Κουράγιο Κόδρε, κουράγιο γενάρχη του οίκου  Σλέσβιχ - Χόλσταϊν και Γλύξμπουργκ.

Έκκληση προς το Think tank του Κονκλάβιου: ας αναλύσουμε σας παρακαλώ πολύ τους λόγους που το βασιλόπουλο χώρισε το θνητό κορίτσι.

 

 

 

 

 

 

Ο Πεζοπόρος – Η Χήρα του Μάο