Πέρα από την εκκλησία
και τον στρατό που αναφέρει ο «γκουρού[1]» της ψυχανάλυσης
και συγκινείται το πλήθος επειδή δεν καταλαβαίνει όσα διαβάζει από αυτόν, ας πάμε
στην πολιτική, σε ακόμα μία έκφανση της εξουσίας. Γνωστό ασφαλώς θα σας είναι
το «η εξουσία έχει καύλες», που σημαίνει δηλαδή πως γαμεί και δέρνει. Με αφορμή
την πανδημία -ή όπως και αν λέγεται- η πολιτική πάλι εφευρίσκει τρόπους και
εισβάλει στο σπίτι μας μέσω των αντιπροσώπων της.
Με
κάθε τρόπο, οι πολιτικοί, κάθε χρώματος και ιδεολογίας, θέλουν πάντοτε να μας έχουν
κάτω από τον φόβο, κι έτσι, μας πλασάρουν πότε τον γείτονα Ερντογάν, πότε τον
ύπουλο ιό, πότε την φτώχεια (αυτή κι αν είναι χείριστη μορφή βίας), πότε τα
οράματά τους για το καλό μας. Μακρύς ο κατάλογος της εξουσίας για να μας έχουν
πάντοτε υπό έλεγχο, να μας κάνουν εύκολα ζάφτι, να ασελγούν πάνω μας πατώντας
σε «νόμους». Όλα αυτά, ένα τεράστιο αστείο, αλλά οι μάζες, όλες αυτές τις μετριότητες
που εκφράζουν την εξουσία, τις παίρνουν στα σοβαρά και τρελαίνονται.
Εισέβαλε
η μία μετριότητα μετά την άλλη στο σπίτι μας είτε λέγεται επιστήμονας, είτε
πολιτική προστασία, είτε υπουργός, αρχηγός κόμματος, κυβερνήτης, ο κάθε «ειδικός»
και «διανοούμενος» και μας νουθετεί, μας απειλεί, μας προστάζει. Σαν δούλοι που
είμαστε ακολουθούμε. Θυμάστε τον Σπάρτακο που νόμισε πως θα ξεσηκώσει τους σκλάβους;
Έφαγε τα μούτρα του, διότι ο δούλος δεν ζητά ελευθερία, του είναι άγνωστη λέξη
αυτή, επιθυμεί διακαώς όμως να κουμαντάρει άλλους δούλους, να γίνει δυνατότερος
από αυτούς. Άπληστος και ο δούλος, όπως άπληστος και ο εξουσιαστής, διαρκώς
θέλουν να χορτάσουν τις επιθυμίες τους. Φτωχοί όμως, πάμπτωχοι είναι μη
κατανοώντας ότι, πέρα από την ακόρεστη απληστία τους, ο πλούτος, ο πραγματικός
πλούτος ανήκει σε αυτούς που έχουν ελαχιστοποιήσει τις πλαστές ανάγκες του ή σε
αυτούς που τον έχουν και τον μοιράζονται με χαρά.
Ψιλά
γράμματα αυτά, έ και; Νομίζετε πως τα γράφω για εσάς; Όχι βέβαια, για μένα τα
γράφω, γιατί όλα αυτά τα κόλπα τα πλαστά, τους φόβους, τις εξουσίες -θεόσταλτες
ή μη- κάθε τι που ασκεί βία με κάθε τρόπο στη ζωή μου, όλα αυτά τα έχω βαρεθεί.
Όλα όσα γίνονται για το «καλό μου» δεν οδηγούν πουθενά παρά μόνο στην υποταγή,
κυρίως στην νοητική. Εσείς όμως, οι μάζες, συνεχίστε να βάζετε στο σπίτι σας τον
κάθε άχρηστο και μέτριο αντιπρόσωπο της εξουσίας, όπως ή ό,τι κι αν είναι αυτός,
συνεχίστε να θρέφεται με τον φόβο σας την δική τους καλοπέραση στον τραχύ
κόσμο, συνεχίστε να είστε διαχωρισμένοι σε αριστερούς, δεξιούς, κομμουνιστές,
κεδρώους, φιλελέδες, φασίστες, σοσιαλιστές, ακραίους δώθε-κείθε, συνεχίστε να
πιστεύετε στις αιρέσεις των θρησκειών, συνεχίστε να νομίζετε ότι εσείς είστε οι
καλοί και οι άλλοι δεν είναι.
Οι
καιροί που ζούμε είναι καταπληκτικοί, διότι η Ζωή από μόνη της είναι μοναδική, όμως,
για να αντιληφθούμε τα απλά πράγματα, αυτά που ένα παιδί -λόγω αγνότητας-
κατανοεί πολύ εύκολα, ένα απλό βήμα χρειάζεται, να αφήσουμε πίσω μας όσα μας εγκλωβίζουν
το μυαλό, να αφαιρέσουμε χρειάζεται όλη αυτή τη φυλακή που κουβαλάμε μέσα μας και
την ονομάζουμε Παράδοση, Ιερά και Όσια της φυλής, και κάθε γελοιότητα με την οποία
μας έμαθαν και πορευόμαστε.
Εδώ
που βρισκόμαστε, δεν είμαστε για να ζούμε σαν δούλοι, ούτε να υπηρετούμε την
παράνοια άπληστων ανθρώπων, ούτε για να ακολουθούμε το κάθε γελοίο κόμμα που
κρύβεται πίσω από μία σαθρή ερμηνεία κάποιας Ιδέας, δεν βρισκόμαστε στον κόσμο
αυτό για να ασκεί πάνω μας βία (ό,τι μορφή κι αν έχει αυτή), ο κάθε ψυχάκιας
που είναι δούλος της εξουσίας και η δύναμη που νομίζει πως έχει του τονώνει και
την λίβιδο που έλεγε και ο Φρόϋντ. Εδώ βρισκόμαστε για να γίνουμε κάποτε
Άνθρωποι, αλλά εσείς θέλετε διακαώς να συνεχίσετε να είστε δούλοι …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου