Λαχανόκηποι και Κάνναβις ...

Δημοσιεύοντας προ ημερών το e-galatsi ένα σκωπτικό κείμενο (τουλάχιστον ο γράφων έτσι το εξέλαβε), για λαχανόκηπους και χασίσια στο Άλσος του Βέϊκου, μερικοί συμπολίτες μας εξερράγησαν, οργίσθηκαν, μίλησαν  για ντροπή κάποιοι άλλοι, τέλος πάντων τα πάθη πήγαν να φουντώσουν αλλά έν τέλει ξεφούσκωσαν γρήγορα και καλώς ξεφούσκωσαν. Τα πάθη, έλεγε ο σχωρεμένος ο Πλάτωνας, είναι αρρώστια, οπότε, εφόσον καταλάγιασαν, η αρρώστια με μιάς αποσύρθηκε. Ωραία κόλπα έλεγαν οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι, αλλά η ελληνική παιδεία δεν τους καλο-θέλει, μην πω ότι τους απεχθάνεται. Γι’ αυτό μάλιστα, αν θελήσει κάποιος συνέλληνας ν’ ασχοληθεί σοβαρά με την αρχαία ελληνική γραμματεία, θα καταφύγει στους βορειοευρωπαίους που θέλουν το «κακό μας», ενώ εμείς θέλουμε το καλό μας! Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι, Ιταλοί, Αμερικάνοι, παλιότερα οι Άραβες, αυτοί οι λαοί τους έβαλαν στα σχολεία τους, εμείς, όχι, ντρεπόμαστε. Εμείς διδασκόμαστε τον ανύπαρκτο ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, αυτό το παραμύθι του Κων. Παπαρρηγόπουλου. Ας είναι, η Ελλάδα ούτως ή άλλως έχει πεθάνει από τότε που εκείνος ο Σωκράτης ρούφηξε το κώνειο των ψευδο-ηθικολόγων Αθηναίων.

Οι λαχανόκηποι λοιπόν του Άλσους, είναι πράγματι μία παρά πολύ καλή ιδέα, και νομίζω την σκέφτηκε και την υλοποίησε μία κυρία, με την αρωγή εννοείται του Δήμου μας.

Όμως, και η κάνναβη, θα μπορούσε να καλλιεργηθεί στους φιλόξενους κήπους του Άλσους, η κάνναβη για ιατρικούς σκοπούς και όχι για να φτιάχνουν κεφάλι όσοι αδυνατούν να προχωρήσουν νηφάλιοι στη σκληρή, στη σκληρότατη ζωή. Σύμφωνοι, και η Πυθία ρουφούσε χαρμάνια πριν τους χρησμούς της, αλλά αυτή επιτελούσε εθνικό έργο! Πιθανολογώ και λέω λοιπόν, ότι η δημοσίευση από το e-galatsi, ίσως εκεί θα κατέληγε, στην καλλιέργεια κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς. Και μάλιστα, αν υιοθετηθεί και αυτή η πρόταση από τον Δήμο Γαλατσίου, ο Δήμαρχος θα έχει κάνει ένα βήμα μπροστά.

Είχα διαβάσει παλιότερα για τον πόλεμο που έγινε και μάλιστα είχε πολλούς νεκρούς, στη περίοδο του μεσοπολέμου, και αν δεν κάνω λάθος, στο Λεβίδι Αρκαδίας, εκεί όπου καλλιεργούσαν χιλιάδες στρέμματα με κάνναβη για ιατρικούς και εμπορικούς σκοπούς (ρουχισμό κτλ.). Εκεί λοιπόν, όταν έγινε πρωθυπουργός ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, γέννημα και θρέμμα λεβιδιώτης, απαγόρεψε την καλλιέργειά της. Τότε λοιπόν τα  όπλα πήραν το λόγο αλλά οι χωροφύλακες, δυνατότεροι από τους αγροτο-καλλιεργητές της κάνναβης, τους διέλυσαν. Το ωραίο βέβαια είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ψηφίσει δαγκωτό τον δικό τους άνθρωπο, τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Τι ωραία κόλπα αλήθεια έχει αυτή η ρημάδα η ιστορία αν την κοιτάξεις προσεκτικά, χωρίς φόβους και πάθη.

Τέλος πάντων, είναι όντως χρήσιμα τα μποστάνια και αξίζουν της στήριξής μας αυτοί που δούλεψαν για την υλοποίησή τους. Άξιο λόγου θα είναι επίσης, αν βρεθούν στο ίδιο χώρο και εκτάσεις κάνναβης, για ιατρικούς σκοπούς, το τονίζω.

Εν κατακλείδι, εσείς αδέλφια των κοινωνικών δικτύων μην παλεύτε με τα πληκτρολόγια, αν θέλετε δράσεις, ιδού οι λαχανόκηποι, ιδού και οι καλλιέργειες κάνναβης (αόρατες προς ο παρόν).

===========

Ας ακούσουμε όμως κι ένα παλιό άσμα από τον Eric Clapton (η πρώτη εκτέλεση ήταν του JJ Cale).