Στους δρόμους της πόλης μας

Στους δρόμους της πόλης μας

 

Η πόλη μας, έχει μπει για τα καλά στον ρυθμό των έργων του ΜΕΤΡΟ και σταδιακά αρχίζει να γίνεται αφόρητη η καθημερινότητα. Δεν είναι μόνο οι κεντρικοί της άξονες, Λ. Βέϊκου και Λ. Γαλατσίου-Πρωτοπαπαδάκη, το χάος απλώνεται όχι μόνο σε κοντινούς οδικούς άξονες αλλά σε κάθε δρόμο και σοκάκι από τα χαμηλότερα ώς τα ψηλότερα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της.

Ήδη, ο κάτοικος της πόλης μας, βιώνει καθημερινά μία απίστευτη ταλαιπωρία που δεν φαίνεται ούτε στο εγγύς μέλλον ούτε στο μακρινό να υπάρξει κάποια βελτίωση προς όφελός του. Απ’ όλο αυτό το έγκλημα της καθημερινότητας, οι Πόντιοι Πιλάτοι στέκονται απαθείς, τόσο η δημοτική αρχή και άλλο τόσο και οι εταιρείες που διεκπεραιώνουν τα παράλληλα έργα.

Στο μπάχαλο της καθημερινότητας, ας προσθέσουμε την γελοιότητα των τραπεζοκαθισμάτων που έχουν κατακλύσει τα πεζοδρόμια των κεντρικών αρτηριών. Δεν είναι μόνο η παράνομη κατάληψη των πεζοδρομίων που πίσω της έχει την ανοχή του Δήμου, παράλληλα με αυτήν, το κυκλοφοριακό κομφούζιο από τα οχήματα που τριπλοπαρκάρουν για να πιούν οι κάτοχοί τους θεριακλίδικα τον καφέ τους μην υπολογίζοντας τίποτα, δημιουργεί ή μάλλον γιγαντώνει το καθημερινό χάος. Χωρίς διάθεση για άρνηση, η πόλη μας πνίγεται ασφυκτικά από ένα σωρό σκουπίδια, είτε αυτά λέγονται τραπεζοκαθίσματα των καφέ, είτε λέγονται οδηγοί αυτοκινήτων δίχως παιδεία, είτε ό,τι άλλο εμφανιστεί στο προσκήνιο, ειδικότερα μετά την άφιξη και του μετροπόντικα.

Αυτό μάλιστα που συμβαίνει με τις κεντρικές αρτηρίες Λ. Γαλατσίου-Πρωτοπαπαδάκη και Λ. Βέϊκου, να υπάγονται διοικητικά στην Περιφέρεια Αττικής ενώ οι υπόλοιποι δρόμοι να υπάγονται στις αρμοδιότητες του Δήμου, είναι έξω από κάθε λογική. Γιατί έγινε αυτός ο διαχωρισμός αρμοδιοτήτων, ξεπερνά την δική μου λογική και φρακάρει μάλλον στην κρατική λογική, στο παράλογο δηλαδή.

Ο Δήμος, έχει υποχρέωση, ναι, υποχρέωση, να γκρεμίσει ό,τι κιόσκι για καφέ στήθηκε με την ανοχή του, έχει υποχρέωση να δώσει ελεύθερα από εμπόδια τα πεζοδρόμια στους πολίτες αυτής της πόλης για να μπορούν να τα χρησιμοποιούν ανεμπόδιστα, δίχως κινδύνους. Έχει επίσης υποχρέωση να καλέσει την τροχαία σε μόνιμη βάση ώστε να εξαφανιστούν τα τριπλοπαρκαρισμένα οχήματα από τους δρόμους, ειδικότερα των κεντρικών αρτηριών.

Τα παραπάνω, σε μία κοινωνία της Ευρώπης που με καμάρι λέμε πως ανήκουμε (μάλλον η Ευρώπη ανήκει σε εμάς αλλά αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης), είναι αυτονόητα, δεν συμβαίνουν. Εδώ την γυφτιά (χωρίς διάθεση ρατσιστική) την κουτοπονηριά, τον ωχαδερφισμό, το διαρκές γλείψιμο της κάθε λογής εξουσίας κτλ., αποτελούν σύνηθες φαινόμενο, είναι μάλλον καθεστώς.

Ορίστε, με αυτές τις σκέψεις συγχίστηκα και σαν μεσήλικας που είμαι (άνω των πενήντα), μην χαλάω και την υγεία μου με την νεοελληνική κατάντια. Ας βγω λοιπόν από το σπίτι με προσοχή, μην στραβοπατήσω σε κανένα πεζοδρόμιο και χτυπήσω (όπως εύχεται ένας τυχάρπαστος συμπολίτης μας), ας πάω στο ίντερνετ καφέ ν’ ανταμώσω, ή μάλλον να ζήσω από κοντά την επανάσταση που οργανώνεται στις τριζάτες πολυθρόνες του. Θα παραγγείλω τον θεσπέσιο καφέ μου, θα αφουγκραστώ τα μελλούμενα, θα νιώσω όλο αυτό το δέος από τα σπουδαία και θαυμαστά που συντελούνται στο έν λόγω καφέ και φυσικά, θα ζεσταθεί το κοκαλάκι μου από τον ψυχρό καιρό. Ναι, και οι σόμπες υγραερίου του συγκεκριμένου καφέ, παράγουν την θερμοκρασία που καθιστά ευχάριστη την παραμονή σε αυτό.

Παραδίπλα, ο κόσμος κάνει ακροβατικά για να περπατήσει στα πεζοδρόμια, ας κάνει υπομονή 8-10 χρόνια και μετά θα απολαμβάνει κι αυτός τα ελέη της ζωής, ή μάλλον όλα αυτά τα πράγματα που γίνονται για το καλό του, το καλό όλων μας…