Επιστροφή στα άγια τσιμέντα

Επιστροφή στα άγια τσιμέντα

 

Περισσότερο από μήνα έλλειψα από την πολύπαθη πόλη μας. Δε μπορώ να πω ότι μου ράγισε τη καρδιά η μεγάλη απουσία μου. Εξ άλλου, αυτό το διάστημα βρέθηκα στο όμορφό νησί μου, φύτεψα μερικά δέντρα, μπόλιασα κάποια άλλα, έκανα περιπάτους δίπλα στο κύμα αναπνέοντας ιώδιο και οξυγόνο, ή πήγαινα στην καταπράσινη και αμόλυντη εξοχή. Όταν βρίσκεσαι έξω από την πόλη μας, πολλά είναι τα οφέλη για το σώμα και το πνεύμα.

Στο διάστημα αυτό, αν κάτι μου έλλειψε, ήταν η γκρίνια και η μιζέρια ορισμένων που τίποτα δεν τους ικανοποιεί. Την κλάψα αυτή λοιπόν αναζήτησα ευθύς σαν πάτησα εκ νέου στα γενέθλια τσιμέντα (αλλοτινά χώματα). Και τι έκανα; Μα τι άλλο; Επισκέφτηκα το σοφιστικέ καφέ της πόλης μας, αυτό που είναι δίπλα από το Hasta Luego. Το Hasta Luego έχει θεσπέσιο καφέ, αλλά και η έδρα της διανόησης έχει καλό καφέ αλλά και συζητήσεις, αναλύσεις, ενίοτε ομηρικούς καβγάδες, Όταν μάλιστα τα πάθη φουντώνουν, ορισμένοι θαμώνες του Hasta Luego πλησιάζουν δειλά-δειλά τον χώρο της διανόησης για ν’ αφουγκραστούν τον παλμό της πόλης. Ένας από αυτούς και ο «καλαματιανός», ένας άλλος ο «κορίνθιος». Περίεργοι και οι δυο τους (μήπως είναι κομμουνιστές;) ρουφάνε γνώσεις όπως ο λαφιάτης καλή ώρα ρουφάει γάλα από την καρδάρα. Όσοι δεν πλησιάζουν, γίνονται θεατές τιτάνιων μονομαχιών στο "φεύγα" και στο "πλακωτό" όπου ο ναύαρχος συνομιλεί με το ζάρι, ή ο κ. καθηγητής χτυπά ανελέητα τους αντιπάλους του, όλους πλην του γνωστού φωτορεπόρτερ.  

Το καινούργιο όμως θέμα που απασχολεί έναν πρόεδρο για παράδειγμα, είναι αν το πάρκινγκ στο Παλαιό Τέρμα θα φιλοξενεί περιστασιακά τα οχήματα ή αν κάποιοι θα παρκάρουν σε αυτό μόνιμα τα οχήματά τους. Και αν συμβαίνει το δεύτερο, μήπως θα πρέπει ο δήμαρχος να επέμβει;

Τέτοια σοβαρά θέματα ταλανίζουν τη πόλη μας. Φτιάχνει θέσεις πάρκινγκ ο δήμαρχος, αρχίζει ο πόλεμος, δεν φτιάχνει πάρκινγκ, πάλι πόλεμος, κατηγορίες και ό,τι άλλο φαντάζεται κανείς. Αυτά όλα όμως εκ του μακρόθεν, διότι αν τύχει και συναντήσουν τον δήμαρχο στο δρόμο, σε ένα γκαλά, ή όπου αλλού, σπεύδουν να του φιλήσουν το χέρι λες και είναι δεσπότης.

Είναι ο δήμαρχος δεσπότης; Όχι, δεν είναι. Ξέρει κι αφουγκράζεται τον πολίτη, είναι πανταχού παρών και «τα πάντα πληρών», έχει καταφέρει με την πολιτική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, και διέλυσε τα διάφορα ιδεολογικά ρεύματα, ή μάλλον, ενοποίησε τις ιδεολογικές αντιθέσεις. Ό,τι κι αν του προσάπτουν ορισμένοι κύκλοι, το κάνουν από συνήθεια, δεν έχουν οι αντιρρήσεις τους κάποιο λογικό υπόβαθρο, παρά μικροπολιτικό.

Η αγαπητή κατά τ’ άλλα διανόηση, ας φύγει από τα ίδια και τα ίδια και ας μιλήσει για σοβαρότερα θέματα, ας ανοίξει θέματα με τους Έλληνες φιλοσόφους, ας μιλήσει για τους συμβολισμούς της Μυθολογίας, για το ρόλο της εκκλησίας (για παράδειγμα) στην επανάσταση του1821, για τα εθνικά μας παραμύθια (Κρυφό Σχολειό κ.ά.), για το αν το σύμπαν διαστέλλεται ή συστέλλεται, ή πάλι αν η ύλη είναι αρχή ή αποτέλεσμα, ή ακόμα για την τεχνική νοημοσύνη και αν μπορούν οι μηχανές ν΄ αποκτήσουν συναισθήματα. Τόσα ωραία θέματα υπάρχουν και η διανόηση ασχολείται με τη μιζέρια της πολιτικής – που στην Ελλάδα δεν υφίσταται καν πολιτική.

Το Σάββατο το πρωί, έπειτα από απουσία ενός μήνα, θα δώσω το παρών στην καθιερωμένη μάζωξη για να φουντώσω κι εγώ από συναισθήματα. Εσύ «καλαματιανέ» θα δώσεις το παρών;

 

 

 

Πεζοπόρος (Λεωνίδας Τρότσκι)