Πόντιοι Πιλάτοι και παραπληροφόρηση

Πόντιοι Πιλάτοι και παραπληροφόρηση

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, ήταν δροσερό, είχε εκείνο το βοριαδάκι που όταν έχει κέφια, χαϊδεύει το σώμα, τις αισθήσεις, ακόμα και το μυαλό. Είναι οι στιγμές αυτές που υψώνεις το βλέμμα σου στον περιορισμένο (από τη φύση του) ορίζοντα και ευχαριστείς την άγνωστη δύναμη (ας την ονομάσω Πύρ) που δημιουργεί και κινεί τα Πάν(τα). Οι θρησκείες, στο Πύρ, έδωσαν το όνομα “θεός”, οι ποδοσφαιρόφιλοι θεό αποκαλούν τον Μαραντόνα (για μένα ο  Zinedine Zidane ήταν ο θεός της μπάλας), θεός ειπώθηκε και ο Γκάλης, η πολιτική πάλι, έχει φτιάξει τους δικούς της θεούς, ανάλογα με την ιδεολογική σκοπιά εκείνου που του αρέσει να προσκυνά και να δηλώνει τη δουλικότητά του. Ό,τι ευχαριστεί εν κατακλείδι τον κάθε άνθρωπο, είναι σεβαστό.

Στο δροσερό λοιπόν Σαββατοκύριακο που πέρασε, ένας Πόντιος Πιλάτος, δεν σεβάστηκε τον κομμουνιστή συνομιλητή του και τον έλουσε με μη κόσμια επίθετα, εκφράζοντας έτσι το αντικομμουνιστικό του μένος. Το να μην σε εκφράζει ο κομμουνισμός, εννοείται πως είναι απόλυτα σεβαστό, αλλά το να ξεπερνάς τα όρια της ευπρέπειας και να φτάνεις στον φανατισμό, δεν συνάδει με τον πολιτικό πολιτισμό που οφείλουμε όλοι μας να έχουμε.

Κομμουνιστής, ή φίλα προσκείμενος προς τον κομμουνισμό, ούτε εγώ είμαι, θεωρώντας μάλιστα το ΚΚΕ ένα συντηρητικό κόμμα. Μέσα από τη στήλη αυτή, πολλές φορές, έχω πειράξει φίλους κομμουνιστές, έχω μάλιστα παρεξηγηθεί αρκετές φορές, διότι όπως -έστω και αργά κατάλαβα-, για τον κομμουνιστή, η ιδεολογία του είναι μία πολύ σοβαρή υπόθεση, αντίστοιχα το δόγμα για τον θρησκευόμενο, και έχοντας εν τέλει την επίγνωση αυτή, και επειδή δεν θέλω να στεναχωρώ φίλους, είμαι περισσότερο προσεκτικός στη χιουμοριστική προσέγγιση του λεπτού αυτού θέματος.

Πόντιε Πιλάτε της πόλης μας, το ΚΚΕ, είναι το αρχαιότερο κόμμα στην Ελλάδα, μετρά τουλάχιστον ένα αιώνα αδιάκοπης παρουσίας στην ελληνική κοινωνία. Με τα λάθη του; Φυσικά και με αυτά. Αλλά και με τους αγώνες του για τον εργαζόμενο, με τους αγώνες του πολεμώντας τον Γερμανό καταχτητή, με τις ατέλειωτες εξορίες των μελών του και τους βασανισμούς στα “πέτρινα χρόνια”. Αυτά τα ελάχιστα να σεβαστείς, αν φυσικά έχεις την ικανότητα, και να αφαιρέσεις τον φανατισμό, που δυστυχώς, είναι ένα μόνιμο σχεδόν αγκάθι, στους δροσιστικούς κήπους του πάλαι ποτέ κινηματογράφου “Αλέξανδρου”.

Στον αντίποδα, μαθαίνω πως ο αγαπητός Larry, εκφράζει παράπονα, διότι αρκετοί τον διαβάλουν στον Δήμαρχο ότι τον βρίζει. Δήμαρχε όχι, ο Larry, ποτέ, μα ποτέ, δεν έχει μιλήσει με λόγια υβριστικά προς το πρόσωπό σου. Ενδεχομένως μπορεί να διαφωνεί μερικές φορές με την πολιτική σου, αλλά έως εκεί. Μην δίνεις σημασία λοιπόν Δήμαρχε στους κόλακες που σε περικυκλώνουν, ξέρεις καλύτερα απ’ όλους ότι, οι τσανακογλείφτες τρέφονται απ’ τ’ αποφάγια της εξουσίας, της κάθε εξουσίας.

Ο αγαπητός Larry, εκείνο που υποστηρίζει, αλλά φανερά, όχι κρυφά, είναι το επεισόδιο που έγινε με τα ψηφοδέλτια την παραμονή των δημοτικών εκλογών και μάλιστα ρίχνει ευθύνες στο ΚΚΕ γι’ ό,τι έγινε, εφόσον σε ειδοποίησε έγκαιρα. Θεωρεί δηλαδή, ότι το ΚΚΕ σε εξέλεξε Δήμαρχο. Δεν θα αναλύσω τη θέση του αγαπητού Larry, δεν την επικροτώ αλλά τη σέβομαι.

Έτσι λοιπόν και συ Πόντιε Πιλάτε, μάθε να σέβεσαι την αντίθετη άποψη και μάθε να είσαι ταπεινός, όπως τουλάχιστον ήταν ο συνομιλητής σου όταν τον έλουζες με ύβρεις.

Ο Πεζοπόρος – Pierre Proudhon