Η Αξιοκρατία υποδεέστερη της κομματοκρατίας; Κλιμάκιο του Κονκλάβιου αναρωτιέται

Η Αξιοκρατία υποδεέστερη της κομματοκρατίας; Κλιμάκιο του Κονκλάβιου αναρωτιέται 

 

Αναζητώντας πινέζες σήμερα το πρωί, έφτασα και στον Αργυριάδη επί της Βενιζέλου απογοητευμένος. Σαν ρώτησα τον υπάλληλο όμως αν έχει, μου απάντησε «φυσικά» και με διέλυσε ψυχολογικά μιάς και είχα προετοιμασθεί πως δεν θα βρω πουθενά. Πλήρωσα, έβαλα το μικρό κουτί στη τσέπη μου και αναγκαστικά πέρασα από το καφέ ίντερνετ, ο δρόμος μου γαρ.

Κάθισα στον διάδρομο και παράγγειλα το καφεδάκι μου. Έτσι, δεν άργησα να πίνω τον πικρό καφέ μου -κι ας σημειώσω εδώ- ότι την φορά αυτή ήταν πάρα πολύ καλός, γευστικότατος. Καμιά φορά και τα χαρμάνια αστοχούν, σκεφτόμουν, αλλά τις βαθιές σκέψεις μου έδιωξε η οχλαγωγή δυό μέτρα παραπέρα. Και ποιος οχλαγωγούσε αλήθεια; Ποιος άλλος από ένα κλιμάκιο της έν Γαλατσίω διανόησης; Και ποιο ήταν το θέμα της οχλαγωγίας; Απ’ ό,τι κατάλαβα η αξιοκρατία, που όπως άκουσα καθαρά, δεν υπάρχει στην καλή και τίμια πατρίδα μας.

Δεν γνωρίζω αν το θέμα το άνοιξε ο Larry King ή κάποιος από τους έν δυνάμει διανοούμενους (αν τους ρωτήσεις κατ’ ιδίαν που λένε, όλοι θα παραδεχθούν ότι πράγματι είναι διανοούμενοι!), αλλά η θέση του Larry, δίχως την ομίχλη της διανόησης που τον κύκλωνε, ήταν μπορώ να πω ορθή εφόσον αναρωτιόταν αν όντως υπάρχει αξιοκρατία.

Η εύκολη ερμηνεία της λέξης «αξιοκρατία» όπως μου έρχεται τώρα, είναι αυτού, του άξιου του κράτους. Κράτος όλοι ξέρουμε τι είναι, το κραταιό, το ισχυρό, το δυνατό. Όλοι μας φαντάζομαι ξέρουμε τον κραταιόφρωνα, τον βλοσυρό ή τον σκυθρωπό δηλαδή, ή τον κραταιόχειρα, αυτόν που έχει δυνατό χέρι ή ακόμα και τον κραταιόχθωνα, αυτόν δηλαδή που δεσπόζει της γης. Για την αξιοκρατία άραγε να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ερμηνεία ή να είναι κι αυτή μια πλαστή λέξη; Δεν ξέρω.

Το βέβαιο είναι πως η αξιοκρατία δεν έχει σχέση με την αριστοκρατία. Τέλος πάντων, όπως καταλαβαίνω, με την λέξη αυτή ο Larry, εννοούσε αυτό που γνωρίζουμε άπαντες, ότι δηλαδή στον δημόσιο κυρίως βίο, προωθούνται οι κομματόφρονες και όχι οι άξιοι κατά πολύ μεγάλο ποσοστό. Κάποιος λοιπόν που έχει τα απαιτούμενα προσόντα για να εργαστεί σε μια θέση του δημόσιου βίου, έρχεται δεύτερη επιλογή επειδή προτιμάται ο έχων κομματική ταυτότητα.

Η συζήτηση κυλούσε σε ήρεμα πλαίσια κατά κάποιο τρόπο, η οχλαγωγή δηλαδή είχε μικρή ένταση, οπότε -δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη μιάς και καθόμουν στον διάδρομο και δεν είχα οπτική επαφή παρά μόνο ακουστική-, η συζήτηση φούντωσε για τα καλά. Μόλις έφτασε ο καθηγητής ο κβαντομηχανικός και ισοπέδωσε κάθε συζήτηση όπως ισοπεδώνουν καλή ώρα οι έξυπνες μπόμπες που πετάνε οι Ουκρανοί στους Ρώσους και συγκινείται το 43% των πατριωτών μας, διότι το υπόλοιπο 57% συγκινείται αν πετάνε έξυπνες μπόμπες οι Ρώσοι στους Ουκρανούς. Όπως δηλαδή και να δεις το θέμα, υπάρχει παντού συγκίνηση.

Ο καθηγητής, το χόντρυνε όμως πολύ όπως κατάλαβα το θέμα, διότι με την δυνατή φωνή του ακούστηκε να λέει απευθυνόμενος προς τον Πόντιο: εμείς οι δυό είμαστε απλώς μουρλοί, αυτοί εδώ όλοι που συναθροίζονται και δεν ξέρουν τι λένε, είναι θεοπάλαβοι. Δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

Ρούφηξα ακόμη μία γουλιά του πικρού καφέ μου, φούντωσα ένα τσιγάρο και διέκρινα αστραπιαία το πρόσωπο του Πόντιου που επικροτούσε τον πύρινο λόγο του κβαντομηχανικού.