Πως θα πέσει ο Βούδας της πόλης μας

 

Πως θα πέσει ο Βούδας της πόλης μας

Αν δεν έχεις τίποτα να πεις, γιατί να ενοχλείς τις λέξεις;

Το παραπάνω σύνθημα το αλίευσα από τοίχο ενός παρακμιακού κτιρίου. Μπορεί και παλιάς φυλακής. Και το σκέφτηκα όταν έκανα -αν και άργησα- την κίνηση να κλείσω το Μέσο και να πάω στην κουζίνα μου να φτιάξω το μελωμένο ρόφημά μου.

Τι έλεγε το Μέσο; Τι να πει αλήθεια ο αγαπητός Larry με αυτούς που καλεί στην εκπομπή του για να μιλήσουν για πολιτική στο Γαλάτσι; Υπάρχει άραγε πολιτική σκέψη στην πόλη μας; Απογοητεύτηκα από τον καλεσμένο τού Larry μας, ίσως διότι θα περίμενα από έναν νέο άνθρωπο θετική σκέψη και όχι αναμασήματα και κατηγόριες εναντίον -όχι τού Δημάρχου- αλλά κυρίως ενός συστήματος που στηρίζει και τον Δήμαρχο.

Αναρωτήθηκα, όταν ρωτήθηκε από τον οικοδεσπότη του: θα κάνετε ρουσφέτια;», απάντησε με το θεϊκό: «θα γίνω δυσάρεστος διότι δεν θα κάνουμε». Απόρησα, είναι δυνατόν στον μαρτυρικό τόπο μας να ζητάει κάποιος την ψήφο μας και να μην κάνει ρουσφέτια; Όμως, γρήγορα κατάλαβα ότι ο νέος συμπολίτης μας ζει εκτός της σφαίρας του Γαλατσίου εφόσον φαίνεται να αγνοεί ότι ο αρχηγός της παράταξής του, στήριζε όχι μόνο τον νύν Δήμαρχο αλλά και τον προηγούμενο, δηλαδή το σύστημα. Το γιατί βέβαια τράβηξε το δικό του δρόμο μπορεί να είναι ασαφές ή ακόμα και σαφές, να ζήλεψε τη θέση του χαλίφη και να θέλει να πάρει τη θέση του.

Ότι ο νύν Δήμαρχος θα χάσει έκ των έσω -από μέσα πέφτει το κάστρο- έλεγε προ 20ημερου έτερος αρχηγός παράταξης, αυτό μάλλον είναι μαθηματικά βέβαιο. Το άγνωστο είναι το ποιος θα τον ρίξει, πάντως καθώς φαίνεται, οι μέχρι τούδε υποψήφιοι δεν μπορούν, είναι ανεπαρκείς μπροστά στον Βούδα του Γαλατσίου.

Γιατί τον λέω Βούδα; Τι γιατί, όταν είσαι σε κλειστή παρέα δέκα (10) ατόμων με πρώην πρωθυπουργό και τρώς κοψίδια σε ταβέρνα της Σταμάτας, και να μην είσαι γίνεσαι, παίρνεις από τη σοφία Εκείνου, μαθαίνεις από την πολιτική του σκέψη. Και θα αναρωτηθεί ο αγνός αναγνώστης: καλά, αφού ήταν κλειστή η συνάντηση, πως και διέρρευσε; Δεν διέρρευσε, οι ίδιοι οι μετέχοντες του δείπνου των 10 την έδωσαν σε ορισμένα Μέσα για να βγάλουν και τις υποχρεώσεις τους.

Τέλος πάντων, όση προσπάθεια και να καταβάλει ο αγαπητός Larry, όσους νέους συνδυασμούς και αν κάνουν μερικοί συμπολίτες μας, ο Βούδας του Γαλατσίου δεν πέφτει εύκολα. Τουλάχιστον σε αυτές τις εκλογές που θα σαρώσει από τη πρώτη Κυριακή. Στις επόμενες πιθανόν, αλλά και πάλι, όχι από τους υπάρχοντες ή μελλοντικούς δημοτικούς συμβούλους. Από ένα εντελώς νέο πρόσωπο πιθανόν.

Σε κάθε εκπομπή του αγαπητού Larry, πάντα οι καλεσμένοι -όποιοι κι αν είναι-, τι κάνουν λες και είναι συνεννοημένοι; Κατηγορούν ο ένας τον άλλον, αυτό δηλαδή που συμβαίνει και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αντί να παράγουν πολιτική, παράγουν μικροπολιτική. Όλο αυτό το κατηγορώ κατά του Δημάρχου, σίγουρα έχει βάσεις, δεν είναι στη πόλη μας κανείς αγγελικά πλασμένος. Αλλά αυτοί οι απίθανοι τύποι χάνονται στα κούφια λόγια, αυτοί θα έρθουν στην εξουσία και θα τα φτιάξουν. Κατά το γνωστό άλλωστε της κεντρικής πολιτικής σκηνής: βρήκαμε καμένη γη.

 

Σε ακόμη μία εκπομπή του Larry μας, χόρτασα αλήθεια. Αυτήν επικαλούνται όλοι, αυτήν αναμασούν, αυτήν στραπατσάρουν. Έτσι, επειδή το μυαλό πάλι τρέχει, σκέφτομαι πως η μόνη σταθερά τελικά στη πόλη μας, είναι αυτοί οι απίθανοι τύποι που συγκεντρώνονται κάθε Σάββατο και αντί να πουν: εδώ ερχόμαστε για ψυχοθεραπεία, για να περάσουμε καλά, το χαλάνε κάποιες φορές διότι παίρνουν στα σοβαρά τους ρόλους του. Το αρχικό λοιπόν σύνθημα του τοίχου: Αν δεν έχεις τίποτα να πεις, γιατί να ενοχλείς τις λέξεις;  Καλύπτει απόλυτα ειδικά αυτούς. Και πέρα από τις λέξεις που ταλαιπωρούν τρομάζουν και τα περιστέρια που δεν βόσκουν ανεμπόδιστα.

Όμως απόψε είναι Παρασκευή, και σε μία άλλη γιάφκα, σε κάποια υπόγα της δαιδαλώδους πόλης μας, λαμβάνει χώρα κατά τις βραδυνές ώρες, η «μάζωξη της Παρασκευής» σε αντιδιαστολή με την «μάζωξη του Σαββάτου. Όμως, για την «μάζωξη της Παρασκευή» θα μιλήσουμε στο άγνωστο μέλλον.