Οι λιγούρηδες της εξουσίας

Οι λιγούρηδες της εξουσίας

 

Αυτό που συνέβη το Σάββατο στο σοφιστικέ έν Γαλατσίω στέκι, δεν είναι θλιβερό, είναι επικίνδυνο. Παρ’ ολίγο να πιαστούν στα χέρια ένας κρυφο-δεξιός επιστήμων κι ένας κρυφο-προοδευτικός. Προοδευτικούς θεωρούν οι αριστεροί εαυτούς.

Το μεγάλο κακό ξεκίνησε όταν μία κυρία της παρέας κατηγόρησε τον πολιτικό επιστήμονα ώς κρυφοδεξιό. Τί το ‘θελε; Έγινε η έκρηξη, τα παρακείμενα περιστέρια λούφαξαν, τα κοτσύφια που λημεριάζουν παραπάνω στο δημοτικό σχολείο κρύφτηκαν, τα δυό γεράκια που κουμαντάρουν την πανίδα ψηλότερα στο Αττικό Άλσος, πέταξαν αηδιασμένα για τον Υμηττό. Ο κρυφοδεξιός, σαν να λέμε, κρυφοχριστιανός, κρυφοκομμουνιστής κτλ., οργίστηκε που έτσι απλά, με μία σύνθετη λέξη: «κρυφοδεξιός», το γυναικείο φύλο, το ισχυρό φύλο δηλαδή, έριξε στο καναβάτσο το ανδρικό φύλο, το ασθενές. Η μόλυνση όμως από το ξέσπασμα του πολιτικού επιστήμονα, απλώθηκε όπως ο κορωνοϊός που πήγε και στάθηκε στον αριστερό δημογέροντα του μεγάλου «ΕΓΩ» κι έτσι συνεχίστηκε η μητέρα των μαχών ανάμεσα στα δύο μέλη του ασθενούς φύλου.

Ο προεδρεύων, αντί να εμβολιάσει τους μολυσμένους, κρατούσε παθητική στάση, ανίκανος να εκτελέσει τα καθήκοντά του και να επιβάλει την τάξη.

Ήταν τόση η ένταση της διαμάχης που προς στιγμή φάνηκε πως κάτι κακό θα πάθαιναν με την υγεία τους. Μέχρι που βάρεσαν πένθιμα οι καμπάνες της Αγίας Γλυκερίας για το χάλι τους, εκεί κάπου, καταλάγιασε το μίσος και το πάθος στον αγώνα κρυφοδεξιών και αριστερών.

Αυτοί οι άνθρωποι που φτάνουν σε τόσο χαμηλό σημείο όταν φανατίζονται με την πολιτική, δείχνουν ξάστερα πως η πολιτική ανωριμότητα κυριαρχεί σε «προοδευτικούς» και οπισθοδρομικούς. Αυτοί οι φοβεροί και τρομεροί τύποι, κατάφεραν ακόμα μία φορά και έγιναν ο περίγελως κάθε περαστικού γαλατσιώτη, που έκπληκτος έβλεπε και άκουγε δυό μεσήλικες να φωνασκούν και να οχλαγωγούν χειρότερα και από τους φανατικούς των γηπέδων.

Ναι, αλλά το κάνουν αυτό, διότι κυριαρχεί η «Δημοκρατία» όταν συνευρίσκονται. Αλήθεια, πως παραμυθιάζουν μεγάλοι άνθρωποι τους εαυτούς τους μη έχοντας το θάρρος να ομολογήσουν ότι είναι αθεράπευτα συγκρουσιακοί, ότι επάνω τους κυριαρχεί ένα κόμμα και αυτοί άγονται και φέρονται σαν απόλυτοι υπηρέτες των κομμάτων και των ξεπεσμένων ιδεολογιών.

Εγώ που αναφέρω τα αίσχη αυτά ανθρώπων «σοβαρών» και «επιστημόνων», είμαι κουκουλοφόρος, αυτοί που δεν σέβονται ούτε τον εαυτό τους, είναι καθώς πρέπει μέλη της κοινωνίας, με αγώνες και άλλα φαιδρά που κατά καιρούς βγάζουν τα μεγάλα «ΕΓΩ» τους. Και καλά τον εαυτό τους, να μην τον σεβαστούν, δικός τους είναι, αυτοί όμως υποτίθεται πως παλεύουν για να καλυτερεύσουν την κοινωνία, να την κάνουν περισσότερο ανθρώπινη, να την αλλάξουν.

Αν εσείς δεν είστε ικανοί να διαφωνείτε πολιτισμένα, πιστεύετε αλήθεια πως κάτι σοβαρό και άξιο λόγου πράττετε όταν μαλώνετε σαν τους κόκορες; Είστε σοβαροί;

======